Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

ΤΑ ΑΠΟΝΕΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ



Παρακολουθώ με ιδιαίτερη προσοχή τις εξελίξεις με τους εργαζόμενους της Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων, τη στάση της εργοδοσίας απέναντί τους και γενικά όλα όσα περιστρέφονται και αφορούν στο θέμα που έχει προκύψει. Μία «παρακολούθηση» όμως που εστιάζει περισσότερο στην «πολιτική προϊστορία» της λειτουργίας του εργοστασίου και το πώς αυτή επηρέαζε τις σχέσεις με την κοινωνία της πόλης. Γιατί, γνωστό τοις πάσι, μία τέτοια συζήτηση απουσίαζε εντελώς από τον δημόσιο διάλογο. Άλλωστε, ήταν κάτι που μέχρι χθες βόλευε και εξυπηρετούσε και τις δύο πλευρές.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι εργαζόμενοι πληρώνουν σήμερα τη μακροχρόνια «εργασιακή ειρήνη» που, με τη σύμφωνη (και σιωπηλή τους) γνώμη, είχαν επιβάλει οι «πολιτικές» της επιχείρησης. Από την περίοδο που «αλώνιζαν» οι διαχειριστές της κρατικής εξουσίας μέχρι σήμερα που… ιδιωτεύει στα χέρια ενός (ακόμη) βλασταριού της… ελεύθερης αγοράς. Επί αυτών (και άλλων τινών), ας μου επιτραπούν λοιπόν μερικές σκέψεις, που ναι μεν δεν μοιάζουν να «συμβαδίζουν» με τις σημερινές αγωνίες των εργαζόμενων, αλλά ως ένα βαθμό συνθέτουν το παζλ της κρίσης.

Πριν απ’ όλα, ας μη μας διαφεύγει το γεγονός της στελέχωσης του εργοστασίου και το πώς μεθοδεύονταν οι προσλήψεις. Ο τρόπος, δηλαδή, με τον οποίο επανδρώθηκε εργατικά η ΒΦΛ. Με απλά λόγια, ο κομματικός χαρακτήρας που είχαν οι διορισμοί. Γιατί, κακά τα ψέματα, αν δεν ήσουν δεξιός και «δικός τους παιδί» (ενίοτε και κομματικά στρατευμένος), οι δυνατότητες να βρεις δουλειά στο εργοστάσιο ήταν τόσες όσες ενός κομμουνιστή να αποκτήσει… περίπτερο! Αυτή και μόνον η πρακτική, εκτός από τις αλγεινές εντυπώσεις που μετέφερε στον «κοινωνικό περίγυρο», δημιουργούσε και ένα καινούριο «είδος ταξικότητας», το οποίο μετάλλαζε τον εργαζόμενο σε… υποτακτικό και άφωνο (ενίοτε και… φερέφωνο) δουλικό της «εργοστασιακής ιδεολογίας». Πόσο μάλλον όταν η μισθολογική κλίμακα «αναβάθμιζε» τον βιομηχανικό εργάτη σε βολεμένο μικροαστό!

Αυτή η «ταξική διαφορετικότητα» –που ουσιαστικά «καθοδήγησε» στη σταδιακή απομάκρυνση των εργαζομένων της ΒΦΛ από τους κοινωνικούς αγώνες και συνέβαλε στην κραυγαλέα αποχή τους (μα και απάθεια) από κάθε τι που απασχολούσε την πόλη και τους κατοίκους της– είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί η «έξωθεν καλή μαρτυρία» και να απαξιωθεί πλήρως η συνεισφορά και ο ρόλος των εργαζομένων. Πόσο μάλλον εκείνος των συνδικαλιστών-εργατοπατέρων. Και κάπως έτσι, «πέταξε το πουλί» της αλληλεγγύης!

Αν μέσα σε όλα αυτά προστεθεί και το μείζον ζήτημα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης (για το οποίο οι «άμεσα ενδιαφερόμενοι» είχαν… καταπιεί τη γλώσσα τους), ο καθένας μπορεί να καταλάβει γιατί το εργοστάσιο και οι εργαζόμενοι σε αυτό δεν κατάφεραν ποτέ να «γειωθούν» με τους κοινωνικούς και πολιτικούς ρυθμούς, καθότι εγκλωβισμένοι μέσα σε έναν ιδιόμορφο «εργατικό ελιτισμό» και  συνδικαλιστικό φετιχισμό.

Αποτέλεσμα όλων αυτών; Όταν πλέον άρχισε η αντίστροφη μέτρηση και το εργοστάσιο «όδευε» ολοταχώς προς τη… νεοφιλελευθεροποίησή του, το «αγωνιστικό μοντέλο» των εργαζομένων αποδείχθηκε ανίκανο να αντιμετωπίσει τις συνέπειες. Συνδικαλιστές-βαρίδια, εν κρυπτώ (και… εξ απορρήτων) τακτισμοί, υποχωρήσεις, βαθειά άγνοια των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων, ατομικισμοί και ιδιοτέλειες, συνέθεταν το κλίμα της… παράδοσης!

Από ‘δω και πέρα πια, μένει να αποδειχθεί αν θα είναι και οριστική…

Υ.Γ.: Πέραν όλων τούτων, οφείλω να αναγνωρίσω (και να εκτιμήσω) τη στάση του σημερινού προέδρου του Σωματείου των Εργαζομένων στη ΒΦΛ. Σοβαρός, συνεπής και πάνω απ’ όλα μετρημένος, ο Νίκος Βογιατζίδης αποδεικνύει στην πράξη πόσο διαφορετικά θα ήταν πιθανόν τα πράγματα, αν οι προκάτοχοι του «βάδιζαν» στην ίδια συνδικαλιστική αντίληψη και πορεία. Κι αν οι διάφοροι συνδικαλιστές τύπου Τσιμενίδη και Παπαντίδη είχαν την ίδια «αίσθηση του καθήκοντος» με αυτόν.

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

ΧΟΥΝΤΙΚΕΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΕΣ



Πάνω από αυτήν τη φωτογραφία, η δήμαρχος Καβάλας «ποστάρησε» το παρακάτω κείμενο: Η επιστροφή αυτού του μοναδικού γεγονότος, που προσφέρει σπάνιες εικόνες ομορφιάς, έκρηξη αδρεναλίνης και διασκέδαση τόσο σε μικρούς όσο και σε μεγάλους είναι γεγονός. Η εικόνα του Φρουρίου της πόλης μας με την τεραστία γαλανόλευκη να δεσπόζει επιβλητικά με τα δυο ελικόπτερα Απάτσι να στέκονται ψηλά, δεξιά και αριστερά της είναι η εικόνα που θα κάνει τον γύρο της Ελλάδας και μας κάνει περήφανους. Θα ήθελα να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου, όλους του συντελεστές που εργάστηκαν επί μακρόν σκληρά για την άρτια επιτυχία της εκδήλωσης, μα πάνω από όλα τους δεκάδες εθελοντές χωρίς τους οποίους το όλο εγχείρημα θα ήταν ανέφικτο…

Δεν είχα τη παραμικρή αμφιβολία ότι αυτό το «ιπτάμενο show», αργά ή γρήγορα θα αποκάλυπτε τις… μιλιταριστικές του αναφορές και θα εξελίσσονταν σε «αισθητικό πρότυπο» των καθ’ ημάς εθνικιστών. Μα την  π α ρ α μ ι κ ρ ή! Και αυτό όχι εξ αιτίας της προσωπικής μου απέχθειας σε κάθε τι που παραπέμπει σε στολές και πολέμους, αλλά γιατί από την πρώτη κιόλας στιγμή, το πρότζεκτ του (παντελώς άγνωστου) κυρίου Γεωργιάδη δημιουργούσε συνθήκες… στρατιωτικού φρονήματος. Και όλα αυτά, σε μία εποχή που το «είδος» υπερασπίζονταν ανοιχτά και φανατικά από τους «εργολάβους» συγκεκριμένου πολιτικού και ιδεολογικού χώρου.

Με την ανακοίνωση αυτή, η κυρία Τσανάκα, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να «σέρνει» την δημοτική αρχή πίσω από τις ορέξεις (μα και τις διαθέσεις) του πολεμόχαρου συρφετού της Πατριωτικής Κίνησης, «νομιμοποιώντας» όχι μόνο το παράνομο των ενεργειών της, αλλά συμβάλλοντας άμεσα και στη διάδοση των ιδεών της.

Η κυρία Τσανάκα δηλώνει «περήφανη» ένεκα της «τεράστιας γαλανόλευκης» που (αυθαίρετα εντελώς) τοποθέτησαν επάνω στο Μνημείο εκείνοι που κάποτε πετούσαν γουρονοκεφαλές έξω από την Παλιά Μουσική. Αισθάνεται «περήφανη» για ένα «είδωλο» που η χρησιμοποίησή του παραπέμπει ευθέως στη χουντική περίοδο και αποτελεί διαχρονικά το φετίχ των απανταχού νοσταλγών των δικτατόρων. Τέλος, αισθάνεται «περήφανη» για κάτι που καταργεί (με τσαμπουκά και με το έτσι θέλω) το θεσμικό πλαίσιο των εθνικών μας συμβόλων.

Και κάπως έτσι, η μέχρι χθες (διάχυτη) υποψία ότι στελέχη της παράταξης της κυρίας Τσανάκα συνδέονται (υπογείως και μη) με τα ρατσιστικά και μισαλλόδοξα μπουμπούκια της Πατριωτικής Κίνησης, τείνει να εξελιχθεί σε βεβαιότητα. Μακάβρια και επικίνδυνη!

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016

ΜΗ ΤΗ... ΨΑΧΝΕΙΣ



Κυριάκος Μητσοτάκης: η κυβέρνηση δηλώνει τιμητής της κοινωνικής αλληλεγγύης, αλλά εφαρμόζει πολιτικές που αποτυγχάνουν να παράξουν πλούτο, στραγγαλίζουν την οικονομία, οδηγούν τους πολίτες στην ανέχεια και αναδιανέμουν τη φτώχεια… Εγώ τα πτυχία του Κυριάκου δεν τα έχω, αλλά ξέρω ότι «τιμητής» δεν είναι αυτός που τιμά ή εκτιμά κάτι, αλλά εκείνος που κρίνει και επικρίνει, συχνά κακόπιστα ή αυστηρά, τις πράξεις των άλλων. Για να συνεννοούμαστε...

Βρέθηκε επενδυτής για τα Λουτρά των Ελευθερών και τον έλεγαν… Νταβέλη! Άντε, τον επόμενο… Γιαγκούλα!

Πάνω από 80 εθελοντές στο φετινό Kavala AirSea Show. Είναι αυτό που λένε: δουλειά δεν είχε ο διάολος…

Αν και για τους διοργανωτές (και εμπνευστές) του show, ισχύει το ίδιο, θα σας γελάσω…

Γλύψε, γλύψε, στο τέλος κάτι παίρνεις… Και είπαμε! Ονόματα δεν λέμε!

Ο (μα εντελώς ανύπαρκτος) Εξωραϊστικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Περιγιαλίου, «ανέβασε» στο facebook την παρακάτω ανακοίνωση: Λέμε ΟΧΙ στην πιθανή μετεγκατάσταση των προσφύγων στο στρατόπεδο Ασημακοπούλου και Κωτσάλου και σε συνεννόηση με τους νομικούς του συλλόγου μας έχουμε ξεκινήσει την διαδικασία συγκέντρωσης υπογραφών των μελών του συλλόγου, της ευρύτερης περιοχής αλλά και όσων θέλουν να συμμετάσχουν!!!!! ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΦΕΡΝΟΥΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Και τι δεν θα έδινα για να μάθω τα ονόματα των νομικών με τους οποίους «ήρθαν σε συνεννόηση» οι… πολιτισμένοι!

Δεν το πιστεύω! Γίνονται εκλογές για την ανάδειξη Περιφερειακών Οργάνων του ΠΑΣΟΚ; Και άντε τώρα να συμφωνήσεις με τους άθεους που σου λένε ότι δεν υπάρχουν… νεκραναστάσεις!

Ελίζα Βόζενμπεργκ, η γνωστή: Τώρα που θα υποτιμηθεί η στερλίνα, οι έλληνες φοιτητές θα πληρώσουν πιο ακριβά δίδακτρα… Και άσε την άλλη να της εξηγεί της «σίγουρης» ότι αν πέσει η στερλίνα, τα δίδακτρα θα είναι φτηνότερα!

Ερώτηση της δημοσιογράφου της ΕΡΤ Βάλιας Πετούρη στον υπουργό Δημήτρη Μάρδα: Τι θα γίνει τώρα που θα… γυρίσει η Αγγλία στην στερλίνα; Ακριβώς έτσι!

Η υφυπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Μαρία  Κόλλια-Τσαρουχά, δήλωσε ότι δεν «βλέπει» μετεγκατάσταση των προσφύγων από την Άσπρη Άμμο στο Ασημακοπούλου. Στο καπάκι, ο Πάνος Καμμένος επιβεβαιώνει την αρχική πρόταση της μετεγκατάστασης. Να φταίει μόνο ο… καύσωνας;

Δήμητρα Τσανάκα: Αν και έθνικ, το Cosmopolis είναι ποιοτικό φεστιβάλ… Είναι αλήθεια ότι κάπου-κάπου τη «χάνω» τη Δήμητρα!

Έτερον γλωσσικό: καλεσμένος πανεπιστημιακός στην ΕΡΤ, μιλώντας για τη μαζική προσέλευση στο βρετανικό δημοψήφισμα έκανε λόγο για πανδημία στις κάλπες… Πάλι με τα λίγα (και χωρίς κανένα πτυχίο) που ξέρω, η λέξη «πανδημία» στα νέα ελληνικά, έχει μία και μόνη σημασία: την επιδημία που εξαπλώνεται γρήγορα και προσβάλλει το σύνολο του πληθυσμού μιας χώρας. Λάθος;

Ένα μεγάλο μέρος της καμπάνιας υπέρ του brexit βασίστηκε στη θεωρία που «θέλει» τους μετανάστες να τρων τα επιδόματα. Και ύστερα θυμήθηκα τον Τζήμερο και τις παρέες του.

Αν κατάλαβα σωστά, το δίλλημα είναι ή με την Ευρώπη των τραπεζών ή με την Ευρώπη των φασιστών;

Έφυγε ο Ορφανός από το Ποτάμι, δηλώνοντας ότι το κόμμα είναι μαγαζάκι του Θεοδωράκη! Έχουν και τα αστροπελέκια τις… αναλαμπές τους!

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, θέλουν το Λονδίνο να έχει ξεμείνει από… χαρτί υγείας.

Πώς το έλεγε ο Μάο Τσε Τουνγκ; Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση; Μαζί του!

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016

Ο ΚΑΒΑΚΟΣ ΚΑΙ ΤΑ... ΛΑΪΚΑ!



Όπως και να το κάνουμε, μία συνέντευξη με τον Λεωνίδα Καβάκο είναι, εκτός από σπάνια, και αρκούντως ενδιαφέρουσα! Ακόμη κι αν τον ρόλο του δημοσιογράφου τον επωμίζεται ο ακαταλληλότερος που θα μπορούσε να μας προκύψει. Εν προκειμένω, ο Λάμπης Ταγματάρχης! Αλλά, αυτό είναι μία άλλη (ενδεχομένως και πικρή) ιστορία, που δεν είναι της ώρας. Εξ άλλου, ο λόγος του σπουδαίου μουσικού έχει την ικανότητα να ξεπερνά την οποιαδήποτε… δυσαρμονία! Συμφωνείς δεν συμφωνείς με τις απόψεις του. Όσο κι αν μερικές φορές «ταράζεσαι» με το περιεχόμενό τους! Όπως για παράδειγμα, με αυτά που είπε για να υποστηρίξει την αντίθεσή του στη λαϊκή μουσική.

Δεν θα με «πείραζε» και δεν θα με «ενοχλούσε» διόλου που ο Λεωνίδας Καβάκος δεν εκτιμά τη λαϊκή μουσική και τα λαϊκά τραγούδια. Δικαίωμά του να απορρίπτει το «καλλιτεχνικό τους εύρος» και δικαίωμά του να τα τοποθετεί έξω από τα προσωπικά του γούστα. Αν για κάτι όμως μπορεί να «ελεγχθεί» ως προς την… τεκμηρίωση της άποψής του, αυτά θα ήταν: πρώτα ο άστοχος (και εν γένει αβάσιμος) ισχυρισμός του ως προς την υπεροχή της παραδοσιακής μουσικής έναντι εκείνης της λαϊκής και έπειτα το (εν πολλοίς) αφελές παράδειγμα με τον… Πλάτωνα και τον Μπαχ, η ουσία του οποίου συνοψίστηκε στη φράση-ερώτηση: Αν έχουμε τον Πλάτωνα και από την μια έναν ανατολίτικο αμανέ και από την άλλη τον Βach, με ποιον νομίζετε ότι θα ταίριαζε περισσότερο;

Ας «πιαστώ» από το τελευταίο. Προφανώς, η απάντηση σε ένα τέτοιο (θα τολμούσα να το πω και… έντεχνο) δίλλημα, είναι ότι ναι, ο Μπαχ «κολλάει» απόλυτα με τον Πλάτωνα! Όμως (και «μένοντας» στο… αρχαιοελληνικό μας κλέος), αναρωτιέμαι: ποια μουσική άραγε θα ταίριαζε σε έναν… Διόνυσο; Ποια μουσική θα μπορούσε να «δέσει» με τις τελετουργίες των Βακχικών μυστηρίων; Και πού «κουμπώνει» περισσότερο μουσικά ο Αριστοφάνης;

Σε ό,τι αφορά την (μάλλον) απέχθειά του για τον «ανατολίτικο αμανέ», φρονώ ότι ο Λεωνίδας Καβάκος μοιάζει να αγνοεί μια ιστορική πραγματικότητα. Ότι δηλαδή ο αμανές δεν είναι «τουρκικό εφεύρημα», καθώς οι «ρίζες» του απλώνονται από την αρχαία Ιωνία μέχρι το Βυζάντιο. Και φυσικά (μιας και λάτρης της παράδοσης), λίγο αν αφουγκραζόταν τις ψαλμωδίες της βυζαντινής μουσικής, ίσως ανακάλυπτε μέσα της πολλά (και ενδιαφέροντα) στοιχεία… ανατολίτικων αμανέδων!

Θέλω όμως να πω και κάτι για όλους αυτούς που δεν έχασαν την ευκαιρία να ξεχυθούν από τα διαδικτυακά σπήλαια για να «του την πέσουν»… πολιτιστικά! Εκφράσεις και σχόλια του τύπου: «να πάει να γαμηθεί ο Καβάκος», «υπάρχουν χιλιάδες σαν κι αυτόν», «ε και τι έγινε που παίζει το οργανάκι του», μόνο θλίψη προκαλούν! Γιατί, άλλο να διαφωνείς και να κρίνεις και άλλο να μουγκρίζεις σαν το τελευταίο κουτσαβάκι της πιάτσας.

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

ΚΑΛΕ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ!



Ας κοιτάξει πρώτα ο κύριος Παυλίδης να «συμμαζέψει» τα χουντικά και ρατσιστικά ξεσαλώματα των (στενών) συνεργατών του και μετά (αν του έχουν μείνει… μούτρα) να βγαίνει και να δίνει συμβουλές και οδηγίες. Όσο δεν το κάνει, όσο κάθεται και ανέχεται τα φασιστοειδή που τον περιτριγυρίζουν, δεν έχει κανένα δικαίωμα να μας τη «βγαίνει» ανήσυχος και προβληματισμένος. Μα  κ α ν έ ν α!

Προς τι το… χώσιμο; Αντιγράφω μέρος από το δελτίο Τύπου της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης: Ο επαναπροσδιορισμός της θέσης εγκατάστασης των προσφύγων, είναι απαραίτητος ώστε να μην διαταραχθεί η τουριστική κίνηση της Καβάλας στις δύσκολες αυτές μέρες. Επιπλέον το στρατόπεδο βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά από την ακτογραμμή και πολύ κοντά από ευρεία ακτή λουομένων, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Ενώ η εικόνα που θα αναπαράγεται πανελληνίως είναι ότι εντός   της πόλεως Καβάλας ευρίσκεται Κέντρο Φιλοξενίας με την αντίστοιχη κίνηση, που, δυστυχώς, για κάποιους λειτουργεί αποτρεπτικά.

Πριν απ’ όλα, θα πρέπει κάποιοι να ενημερώσουν τον κύριο Παυλίδη ότι οι ομοϊδεάτες του στον δήμο Καβάλας έχουν πολύ πιο… προχώ πρόταση από αυτήν της εγκατάστασης των προσφύγων στο Στρατόπεδο Ασημακοπούλου, η οποία (κατά πώς διατείνεται) θα επιφέρει τόσα δεινά στην τουριστική κίνηση της πόλης! Να του πουν, δηλαδή, ότι πρόθεση της Δημοτικής Αρχής – η οποία μάλιστα εκφράστηκε επισήμως από την ίδια τη δήμαρχο – είναι ο διασκορπισμός των προσφύγων στις συνοικίες και τις γειτονιές, για να αποφευχθεί το φαινόμενο της… γκετοποίησης!

Πάει να πει (με τη λογική πάντα του κυρίου Παυλίδη), αν με το καλό ευοδωθούν οι προθέσεις του δήμου, οι πρόσφυγες δεν θα ενοχλούν μόνο τους λουόμενος της ακτογραμμής του Καρά Ορμάν (σόρι, του Περιγιαλίου ήθελα να πω), αλλά και εκείνους της Καλαμίτσας και της Ραψάνης (αν και όποτε δεν πλημυρίζει από τον παραπλήσιο… βόθρο)! Όπερ σημαίνει, τη… βάψαμε για τα καλά!

Και ρωτάω εγώ τώρα: τι θα γίνει, κύριε Παυλίδη μου, αν (επαναλαμβάνω: βάσει της πρότασης των ομοϊδεατών σας) οι «ενσωματωμένοι» πρόσφυγες αρχίσουν να κατεβαίνουν τα απογεύματα από το Σούγιολου (σόρι και πάλι, τον Τίμιο Σταυρό ήθελα να πω), από τα Ποταμούδια, από τον Άγιο Κωνσταντίνο, από τον Βύρωνα και τη Δεξαμενή για να δουν τα «νούμερα» του air show; Και τι άραγε μπορεί να συμβεί αν ξεμυτίσουν κάποιοι με τα παιδιά τους στο Αρχαίο Θέατρο για να δουν… Ρουγγέρη; Αυτά δεν θα λειτουργήσουν αποτρεπτικά για τον τουρισμό; Ή μήπως δεν τα σκεφτήκατε όταν υπογράφατε το δελτίο Τύπου; Εκτός κι αν δεν το είχατε πάρει χαμπάρι τι έλεγαν εδώ οι… δικοί σας με αποτέλεσμα να εκτεθείτε χωρίς λόγο και αιτία.

Βέβαια, τώρα που το ξανασκέφτομαι, υπάρχει και μία άλλη εκδοχή: να «ζείτε» ακόμη στην εποχή που στον Εχίνο υπήρχαν μπάρες και σύνορα! Λάθος;