ΙΔΟΥ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ!

Στην εκλεκτή και αγαπημένη φίλη Ειρήνη Κοντογεωργίου χρωστάω το ενδιαφέρον μου και την αγωνία για το Μεταλλευτικό Συγκρότημα των Λιμεναρίων. Ήταν αυτή που πρώτη οραματίστηκε ένα οργανωμένο αναστηλωτικό πρόγραμμα για την περιοχή και αυτή που με το δικό της «πάθος» κατάφερε να κινητοποιήσει την ανιδιοτελή διάθεση δεκάδων επιστημόνων και ειδικών, ώστε να υπάρχει σήμερα ένα λαμπρό και τεκμηριωμένο σχέδιο διάσωσης και αξιοποίησής του. Ένα «πάθος» που, σε πείσμα του γενικότερης (συλλογικής και ατομικής) αφασίας, εξακολουθεί να «καίει» και να εμπνέει.

Ένα τέτοιο «παράδειγμα πάθους» είναι και αυτό που, ως διπλωματική εργασία, καταθέτει η αρχιτέκτωνμηχανικός Αναστασία Στέλλα, με τίτλο Μεταλλευτικό Συγκρότημα Θάσου: Πυρήνας Γεωμεταλλευτικού Πάρκου με χρήσεις Τέχνης & Τουρισμού.

Με αυτήν της την εργασία (την οπτικοποίηση της οποίας μπορείτε να την αναζητήσετε στο YouTube, στη διεύθυνση: https://www.youtube.com/watch?v=HDLF8vq9YXU), η Αναστασία Στέλλα, εκτός από το να μας καθιστά κοινωνούς μιας «μεγάλης ιδέας», κατορθώνει και κάτι άλλο: να θέτει προ των (μεγάλων τους) ευθυνών, όλους εκείνους που (διαχρονικά) διαχειρίζονται πολιτικά το μέλλον αυτής της «μικρής πατρίδας». Από τους «πρώτους» μέχρι τους «τελευταίους».

Παρακολουθώντας προσεκτικά την πρόταση της Αναστασίας Στέλλα, σκέφτομαι πόσο διαφορετικό θα ήταν το περιεχόμενο του «τουριστικού προϊόντος» του νησιού, αν η ιδέα της ξεπερνούσε τα όρια του «φαντασιακού». Αν δηλαδή της δινόταν η δυνατότητα της επιτόπιας εφαρμογής της. Και μένω μόνο στα τουριστικά οφέλη μιας τέτοιας προοπτικής, καθώς η πολιτιστική της διάσταση είναι κάτι που υπερβαίνει όλα τα είδη… εκμετάλλευσης. Είναι ιερή και… υπεράνω!

Η πρόταση της (εικάζω νεαράς) Αναστασίας Στέλλα είναι ένα μινιμαλιστικό τοπίο που νιώθεις να το πλημμυρίζουν από παντού «παλιές διηγήσεις». Μοντέρνο μέσα στην «ανθρώπινη ζεστασιά» του, γεφυρώνει ιδανικά το αργό παρελθόν με το γοργό μέλλον. Την παλιά σοφία με τη νεανική σπουδή και γνώση. Τη χάρη και τη σύνεση του λιτού με την εικαστική ευρυχωρία της τεχνολογίας. Εκείνη τη μυρωδιά της «αρχαίας σκουριάς» με την ελπιδοφόρα αύρα της νιότης.

Ζητούμενο; Ένα και μοναδικό: ποιοι από δω και πέρα θα κινήσουν γη και ουρανό για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα! Ποιοι δήμαρχοι, ποιοι βουλευτές και ποιοι υπουργοί! Στο διά ταύτα λοιπόν…