ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ... ΗΘΟΣ!

Δεν μας έφταναν οι πολιτικές και ιδεολογικές του υποχωρήσεις, δεν μας έφταναν τα συνεχιζόμενα αυτογκόλ και τα στραβοπατήματά του, δεν μας έφταναν οι εγγενείς (και εν πολλοίς αθεράπευτες) αδυναμίες του, δεν μας έφτανε ο ερασιτεχνισμός και η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζει τα «μικρά» και τα καθημερινά, ήρθε τώρα και αυτή η ανακοίνωσή του για την Σοφία Σακοράφα για να απολέσει ολοκληρωτικά και τα τελευταία «ηθικά οχυρά» που του είχαν απομείνει. Μια θλιβερή και χυδαία ανακοίνωση που τον «σβήνει» οριστικά και αμετάκλητα από τον «αριστερό μου χάρτη». Γιατί απλά, οι αξίες και οι αρχές, ήταν και παραμένουν αδιαπραγμάτευτες!

Για όσους και όσες αγνοούν τον τρόπο και το «στυλ» της απαντήσεως του ΣΥΡΙΖΑ επί των όσων η Σοφία Σακοράφα καταλόγισε στις πολιτικές του επιλογές, ιδού το κατάπτυστο και το χυδαίο του… πονήματός του!

Είναι παράδοξο η κ. Σακοράφα, η οποία μάλλον είδε την πορεία της στον ΣΥΡΙΖΑ ως μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για επαγγελματική αποκατάσταση, να παριστάνει τον διαπρύσιο κήρυκα της ηθικής και της αγωνιστικότητας. Οφείλουμε, λοιπόν να της υπενθυμίσουμε τα εξής: 1. Η κ. Σακοράφα, καθ’ όλη τη διάρκεια της συμπόρευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε έδωσε ούτε ένα (1) ευρώ συνδρομής στο κόμμα, παρά την καταστατική πρόβλεψη, και παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις των αρμοδίων. 2. Η κ. Σακοράφα, η οποία αυτοπαρουσιάζεται ως προστάτιδα των αδύναμων, ουδέποτε εισέφερε ούτε ένα (1) ευρώ στις δομές Κοινωνικής Αλληλεγγύης, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους βουλευτές και ευρωβουλευτές του κόμματος. Για το ότι η κ. Σακοράφα υπέκλεψε την έδρα στην Ευρωβουλή, αρνούμενη να παραιτηθεί, δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι. Το γεγονός μιλάει από μόνο του, και δείχνει την ηθική του προσώπου πολύ πιο καθαρά από οποιαδήποτε «φλογερή» και ηθικολογική δήλωση /ανακοίνωση / συνέντευξη, από αυτές που έχει συνηθίσει να κάνει η ίδια κατά ριπάς. Τα μαθήματα και τις παραινέσεις ας τα κρατήσει για την ίδια.

Δεν ξέρω πόση αίσθηση του «παράδοξου» έχουν πια εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να φτάνουν σήμερα να εγκαλούν –και μάλιστα με όρους «ηθικής»– μία βουλευτίνα που το όνομα της, η ιστορία της και η προσωπικότητά της συνδέθηκαν άρρηκτα με την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση, φαντάζει σαν το μεγαλύτερο παράδοξο που θα μπορούσε να μας «προσφέρει» το επικοινωνιακό του ρεπερτόριο. 

Αλλά το πρόβλημα δεν είναι στο πώς ερμηνεύει κανείς τις λέξεις και την ουσία τους. Το πρόβλημα (το μέγα πρόβλημα) είναι που αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει πλέον να πολιτεύεται με όρους… αυριανισμού και να αντιμετωπίζει τους ιδεολογικούς του αντιπάλους με την τακτική της εξόντωσης! Το πλέον αισχρό; Που βγαίνει τώρα να εκμεταλλευτεί για ίδιον όφελος τις δικές του (τεράστιες) εσωκομματικές αδυναμίες και ανικανότητες.

Γιατί, αν όντως ισχύουν τα όσα καταλογίζονται στη Σοφία Σακοράφα, τίθενται αμέσως τα εξής ερωτήματα: γιατί δεν «τελείωσαν» την υπόθεση από την πρώτη στιγμή και άφηναν την «ασυνέπεια» της συντρόφισσάς τους να «τρέχει» χωρίς να παίρνουν μέτρα; Πού ήταν η οργανωτική ευθύνη και η σοβαρότητα των «αρμοδίων»; Γιατί αδιαφορούσαν και υποχωρούσαν στις «επαγγελματικές» της διαθέσεις; Γιατί ενώ γνώριζαν τη συμπεριφορά της εξακολουθούσαν να την τοποθετούν (και να τη «χρησιμοποιούν») στα ψηφοδέλτιά τους; Μήπως (πονηρά σκεπτόμενοι) για να την «έχουν στο χέρι» σε μία ενδεχόμενη ρήξη;

Ναι, μπορεί να ακούγεται λιγάκι μακιαβελικό το τελευταίο, αλλά εδώ που φτάσαμε, όλα πια είναι πιθανά.

Ο... ΝΗΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ

Γιώργος Γραμμένος, πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου: είναι ύβρις για ‘μένα να με κατατάσσετε στους φιλοκυβερνητικούς. Και έπαινος όταν παρευρίσκονταν στις χουντοσυνάξεις της Πατριωτικής Κίνησης.

Δήλωση του προέδρου του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας Πέτρου Πετρόπουλου στην 3η συνάντηση του Δικτύου των ΔΗΠΕΘΕ της Εγνατίας Οδού: το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας πιστεύει ότι μπορούμε να κάνουμε περισσότερα πράγματα. Δυστυχώς αντί η κυβέρνηση να δημιουργεί περιβάλλον ανάπτυξης, μας βάζει τρικλοποδιές. Εμείς στην Καβάλα έχουμε μπροστά μας ένα πλούσιο πολιτιστικό καλοκαίρι… Βαθύ!

Σύμφωνα με τον ειδικό σε ζητήματα κλασσικής τέχνης καθηγητή του Harvard Andrew Lear, τα μικρά αντρικά πέη των αρχαίων αγαλμάτων δηλώνουν το μετριοπαθές του ιδεώδους ανδρισμού! Άγαλμα δε με λες, αλλά μετριοπαθή σίγουρα!

O Καραγιαννίδης στη Βουλή με μπλουζάκι Joy Division! Κόβω φλέβες!

Δηλαδή, ρε Κυρίτση, εγώ που έριξα σβουριχτό το «όχι» στο δημοψήφισμα, έχω ξεμπερδέψει με τον ΦΠΑ; Τέλος;

Καλέ, τι χαρά ήταν αυτή που πήρε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου από την είσοδο των φασιστών και των ναζιστών του ΕΛΑΜ στην κυπριακή Βουλή; Λίγο ακόμη και θα έκανε τον… αγκυλωτό του σταυρό!

Μεγάλο σουξέ αυτός ο Αρκάς τελικά. Μετά τους Ποταμίσιους, μετά τους ΔΗΜΑΡίτες, μετά και τον Κυριάκο, άρχισαν τώρα να τον αναρτούν και οι… Εσφιγμενίτες! Όντως! Ο καιρός γαρ εγγύς!

Όχι, δεν τον πιστεύω εγώ αυτόν τον αρχαιολόγο που ανακάλυψε τον τάφο του Αριστοτέλη, ο οποίος βγήκε και κατήγγειλε ότι ο Βενιζέλος είχε σταματήσει τη χρηματοδότηση της ανασκαφής επειδή ο καθηγητής Σισμανίδης ήταν ενάντια στην εξόρυξη χρυσού! Συκοφαντίες και μικρότητες!

ΙΕΚ στελεχών συστήνει η Νέα Δημοκρατία και ανάμεσα σε αυτούς που θα διδάσκουν θα είναι και ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης! Ναι, ρε πούστη μου! Ο Βαρβιτσιώτης!

Το 2014 τον βάλαμε να καθίσει σε πλαστικές καρέκλες, το 2016 τον υποδεχτήκαμε με ασιδέρωτες κουρτίνες… Είναι αυτό που λένε, Πούτιν κεφαλήν κλίναι!

Γεύμα με αρνάκι ραγού και παγωτό βανίλια, στο Άγιο Όρος! Κόλασηηηηηηηη!!!

Έχω μία απορία: γιατί δεν βάζουν τον Εφραίμ να κανονίσει για επενδύσεις;

Ολόφρεσκο tweet Άδωνι: Το αυτόγραφο είναι του Πατακκού προς έμενα και όχι δικό μου προς τον Πατακκό. Εδώ που τα λέμε, υπάρχει μία… ειδοποιός διαφορά!

Τι έγινε, παίδες; Δεν βλέπω γαλλικές σημαίες στα προφίλ σας και ανησυχώ…

Επειδή πολλά γράφτηκαν και ακούστηκαν τελευταία για τους αναξιόπιστους-μαϊμού τίτλους σπουδών, εγώ ένα έχω να πω: τα ιδιωτικά σχολεία που απλόχερα (και ανεξέλεγκτα) τους παρείχαν, τα επιβράβευαν και τα υποστήριζαν οι πελάτες! Για να ξέρουμε και μέχρι πού φτάνει το… μερτικό μας!

Το περιοδικό «Κ» της Καθημερινής κυκλοφόρησε με εξώφυλλο τον Σάκη Ρουβά και με τίτλο: πιο πολιτικός από ποτέ! Και είμαστε ακόμη στην αρχή του… ΣΥΡΙΖΑ!

Όχι! Η Άννα Παναγιωταρέα δεν αναλαμβάνει εκπρόσωπος τάφου Αριστοτέλη!

ΕΝΑΣ "ΡΟΥΠΑΚΙΑΣ" ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ;

Στα αντιεξουσιαστικά και αντιφασιστικά σάιτ, αναρτήθηκε την Δευτέρα που μας πέρασε μία ανακοίνωση που έχει έντονο τοπικό «χρώμα» και ενδιαφέρον. Από αυτά που (υπό μορφή «ρεπορτάζ») καταγράφονται και μαρτυρούνται σε αυτήν, προκύπτει ότι στη πόλη δραστηριοποιείται μία ακροδεξιά ομάδα, οι πολιτικές «επιδόσεις» της οποίας κινούνται στα όρια της... συμμορίας! Άτομα (τα ονόματά τους αναφέρονται δημόσια) που τραμπουκίζουν, που προκαλούν, που δέρνουν, που κυκλοφορούν με όπλα και που, ανάλογα με τις «συνθήκες», δεν διστάζουν να τα χρησιμοποιήσουν κι όλας!

Θέλω να πω (και να τονίσω) κάτι εξ αρχής: διαφωνώ σε πολλά σημεία της ανακοίνωσης που υπογράφεται από την αντιεξουσιαστική ομάδα  Accion Mutante Collective. Διαφωνώ για παράδειγμα με την «εκφραστική μανία» με την οποία αντιπαρατίθεται στους ιδεολογικούς της αντιπάλους (κρατικούς και μη) και φυσικά, διαφωνώ με την «εμφυλιοπολεμική διάθεση» που διαπερνά απ’ άκρη σ’ άκρη το περιεχόμενό της. Γιατί, όσο και να κατανοώ τον «ψυχικό τους βρασμό» και το «αντιφασιστικό τους πάθος», μου είναι δύσκολο (έως αδύνατο) να δικαιολογήσω μια εκδικητική τακτική που «συνομιλεί» ανοιχτά με το αποτρόπαιο δόγμα, οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος!

Αυτό βέβαια, ουδόλως μπορεί να μειώσει την ουσία της καταγγελίας. Και επειδή δεν γνωρίζω αν όλα αυτά που αναφέρονται στην ανακοίνωση, έχουν γίνει γνωστά στους αρμόδιους κρατικούς λειτουργούς, θεώρησα σκόπιμο να «κοινοποιήσω» προς αυτούς μερικά... ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να μη λένε αύριο – μεθαύριο ότι δεν γνώριζαν και δεν ήξεραν! Τα όσα ακολουθούν λοιπόν, προς γνώσιν του Εισαγγελέα και του Διοικητή της Αστυνομικής Διεύθυνσης, στο «χέρι» (ή μήπως και στο καθήκον;) των οποίων είναι, να διερευνήσουν τις λεπτομέρειες και τα... συμπαρομαρτούντα.

Πρωταγωνιστικό ρόλο στα όσα αναφέρονται στην ανακοίνωση – καταγγελία της Accion Mutante Collective, φέρεται να «παίζουν» δύο άτομα με ολίγον... περίεργο προφίλ! Όχι γιατί στις προσωπικές τους σελίδες στο facebook «εμφανίζονται» ως μποξέρ, λάτρεις των ρώσων εθνικιστών (μηδέ του Πούτιν εξαιρουμένου) και φανατικοί πολέμιοι των «αναρχοάπλυτων», αλλά γιατί το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών και ιδεολογικών τους αναφορών, εμφορείται από το... πνεύμα του πιστολέρο! Διόλου τυχαίο άλλωστε που τα like των φίλων τους (κατά κανόνα φιλοχουντικών και χρυσαυγιτών), «εκτοξεύονται» από καλάσνικωφ και πολυβόλα! Και καθόλου τυχαίο, που δεκάδες φωτογραφίες με όπλα, διατρέχουν απ’ άκρη σ’ άκρη όλο τους το «χρονολόγιο». Ενδεικτικό άλλωστε και το (ανορθόγραφο) σχόλιο που συνοδεύει την σημερινή φωτογραφία: Κόλισε το κλείστρο απο την ακινησία... Ακριβώς έτσι!

Δεν ξέρω αν είναι υπερβολή, αλλά ελάχιστα απέχει φρονώ από την πραγματικότητα, να κυκλοφορεί ανάμεσά μας ένας νέος... Ρουπακιάς! 

Ολόκληρο το κείμενο της ανακοίνωσης - καταγγελίας της Accion Mutante Collective, στην ηλεκτρονική διεύθυνση:  http:// accionmutantecollectivekav. blogspot.gr/2016/05/blogpost.html

ΤΟ ΚΚΕ, ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΛΙΝ

Με μία μεγάλης ιστορικό - πολιτικής έκτασης ανακοίνωση υπό τον τίτλο: Στήριξη στο Αίτημα του Οργανωμένου Ποντιακού Κινήματος για την Αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων, η Τομεακή Επιτροπή του ΚΚΕ επιχειρεί να «ξεπλύνει» με όρους… ταξικούς τις διώξεις που υπέστησαν οι εθνικές μειονότητες κατά τη σταλινική περίοδο. Ανάμεσα σε αυτές και εκείνη των Ποντίων.

Τι μας λέει με την ανακοίνωσή της η ΤΕ του ΚΚΕ; Ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι η πρωτοπόρα συμμετοχή των Ελλήνων και ειδικά των Ποντίων στη σοσιαλιστική οικοδόμηση δεν συνάδει με τα όσα λένε και υποστηρίζουν οι σύγχρονοι σταλινολόγοι περί γενοκτονίας. Και γιατί δεν συνάδει; Διότι, η φτωχολογιά των Ελλήνων της Σοβιετικής Ένωσης, εργάτες και αγρότες μετείχαν ενεργά και μαζικά στην Οχτωβριανή Επανάσταση, αναδείχθηκαν στα όργανα της σοβιετικής εξουσίας, είχαν από τα υψηλότερα ποσοστά ένταξης στο Κομμουνιστικό Κόμμα…

Προφανώς, ο συντάκτης της ανακοίνωσης αγνοεί ότι και κατά την κεμαλική περίοδο, υπήρχε «διάκριση» στις διώξεις των Ποντίων (μαρτυρούνται αναλυτικά στην τρίτομη Έξοδο του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών). Αυτό, βεβαίως, ουδόλως απέτρεψε το γεγονός της γενοκτονίας. Ως εκ τούτου, η επίκληση των απομνημονευμάτων του Αμερικανού πρέσβη στη Μόσχα με την αναφορά ότι η κάθαρση καθάρισε τη χώρα και την εξασφάλισε από την προδοσία, διαβάζεται και ακούγεται σαν εκείνα τα παραμύθια που τους λείπει ο… δράκος. Για να μην αναφερθώ στο υπερ-απλουστευμένο (και άκρως αφελές ιστορικά) παράδειγμα για την πορεία των ελληνικών πληθυσμών στην ΕΣΣΔ, όπου, ένας από τους πρωτοπόρους που άνοιξαν το δρόμο για την πρώτη πτήση του ανθρώπου στο διάστημα ήταν Έλληνας και Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης… ο διευθυντής του Θεάτρου Μπολσόι, ο διευθυντής της κρατικής ορχήστρας της Σοβιετικής Ένωσης, ο μουσικός που επιμελήθηκε την τελετή έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας το 1980, ο πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Επιστημονικού Κινηματογράφου… ήταν όλοι  Έλληνες Πόντιοι της Σοβιετικής Ένωσης!

Δεν λέω, καλή και φιλότιμη η προσπάθεια των συντρόφων του ΚΚΕ να εξωραΐσουν την εικόνα του «πατερούλη» Στάλιν, αλλά θα πρέπει κάποιος να τους υπενθυμίσει ότι…

Πρώτον: το οργανωμένο Ποντιακό Κίνημα, από το 1997 (και πιο συγκεκριμένα, στο Δ΄ Παγκόσμιο Συνέδριο) καταδίκασε τις σταλινικές διώξεις, ενώ θέσπισε ως Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του σταλινισμού την 13η Ιουνίου, ημέρα που το 1949 οι σταλινικές αρχές της Σοβιετικής Ένωσης εκτόπισαν το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων του Καυκάσου στην Κεντρική Ασία.

Δεύτερον: στα Πρακτικά του ίδιου συνεδρίου, καταγράφεται η παρακάτω δήλωση: όταν μιλάμε για γενοκτονία των Ποντίων να αρχίσουμε να την φτάνουμε  και στη γενοκτονία που έχει γίνει  σε άλλες περιοχές, όπως στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Συγνώμη, αλλά και εκεί είχαμε μια μορφή γενοκτονίας με τον δικό της τρόπο. Χάθηκαν άνθρωποι και χάνονται ακόμη, αν συνεχίσουμε θα τους χάσουμε όλους. Παίρνω την ευθύνη και το βάρος αυτού του σχολιασμού…

Άραγε γνωρίζουν οι σύντροφοι του ΚΚΕ ότι η υπογραφή αυτής της δήλωσης φέρει το όνομα της βουλευτού (άμα τι και… ιέρειας) του κόμματος, Λιάνας Κανέλλη;

Η... ΑΓΑΛΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

 Με αφορμή την απόφαση της Δημοτικής Αρχής να «συνθέσει» τα ευρήματα από το άγαλμα-μνημείο του Έλληνα Στρατιώτη των Βαλκανικών Πολέμων (που, ως γνωστόν, καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της Κατοχής από τους Βουλγάρους κατακτητές) και να το επαναφέρει ξανά στον δημόσιο χώρο, «άνοιξε» στον τοπικό Τύπο και το διαδίκτυο ένας πολύ «ζωηρός» και ενδιαφέρων διάλογος, το περιεχόμενο του οποίου εστιάζεται κυρίως στην ορθότητα ή μη της συγκεκριμένης απόφασης. Φυσικό και αναμενόμενο, αυτή η (καθ’ όλα) ιδεολογική αντιπαράθεση, να κυριαρχείται στην εξέλιξή της από επιχειρήματα που άπτονται του πατριωτικού «μεγέθους» και του εθνικού «επιπέδου» των εμπλεκομένων πλευρών.

Πριν προχωρήσω στην ουσία του θέματος, θεωρώ αναγκαία μία επισήμανση: η Ιστορική Μνήμη δεν είναι ένα άψυχο ή άυλο «υλικό» για να το  διαπραγματευόμαστε μέσω μνημείων, προτομών και αγαλμάτων και να το περιφέρουμε εν είδει δρώμενου ή σκηνικού. Η Ιστορική Μνήμη πραγματώνεται και ωριμάζει στις λαϊκές συνειδήσεις μόνο μέσω της Γνώσης και της Παιδείας. Κάθε άλλη εκδοχή και ερμηνεία περικλείει εντός της έντονο το στοιχείο της γραφικότητας, της υπερβολής και της… πανηγύρεως. Ενίοτε και της καπηλείας. Γι’ αυτό, η «αγαλματοποίηση της μνήμης» δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από ένα ιστορικό φολκλόρ!

Υπ’ αυτήν την έννοια, οποιαδήποτε «έκφρασή» της στον δημόσιο χώρο μού είναι παντελώς αδιάφορη. Θα προσέθετα δε και αποκρουστική, όταν αυτή συνδυάζεται με «δημιουργίες» που προσβάλλουν και ακυρώνουν κάθε μέτρο και κάθε αισθητική. Και δυστυχώς σε αυτήν την πόλη είμαστε «χορτασμένοι» από αυτό το είδος!

Τι λοιπόν θα «έρθει» να προσθέσει το συγκεκριμένο μνημείο; Τι θα «κληθεί» να αναδείξει μέσα σε αυτόν τον αστικό ορυμαγδό και την ασχήμια; Ποια ιστορία θα καταφέρει να «υπερασπιστεί» εγκλωβισμένο στις… αγορές και τα παζάρια; Στη βουή της αδιαφορίας και των καφεδοσυνάξεων;

Πέραν τούτων, η υπόθεση αυτή «ανοίγει» και άλλα… μέτωπα. Όπως, για παράδειγμα, με ποια πνευματικά και επιστημονικά εφόδια επεμβαίνουν στον δημόσιο χώρο οι Δημοτικές Αρχές. Πόσο γόνιμα και λειτουργικά διαμεσολαβούν στους πολεοδομικούς ρυθμούς των πόλεών τους. Πόση ελευθερία και εμπιστοσύνη (μα και βοήθεια) παρέχουν στους ειδικούς και τους φορείς τους. Το κυριότερο; Πόσο απέχουν τελικά από τη νοοτροπία να θεωρούν τις πόλεις… τσιφλίκι τους! Πρακτική που έχει πληρώσει βαριά (και ανεπίστρεπτα) ολόκληρο το ελληνικό αστικό περιβάλλον.

Αν για λόγους οικονομίας της συζήτησης «αφοπλίσουμε» το περιεχόμενό της από τα «ιδεολογικά βάρη», τίθεται ευθέως ένα πολύ σημαντικό ζήτημα: γιατί η επαναφορά του συγκεκριμένου αγάλματος να μη συνδυαστεί και με τη συνολική «επανεκτίμηση» της αισθητικής των πλατειών της πόλης; Όχι με «όρους νοσταλγίας», αλλά με κανόνες που να διέπονται από τον σεβασμό στη Μνήμη και την Ιστορία της. Και κάπως έτσι να επανέλθει στη θέση του και ο τάφος της μητέρας του Μοχάμετ Άλι.

Εν κατακλείδι, δύο μικρές αναφορές και ενστάσεις επί των όσων γράφτηκαν στην εφημερίδα Χρονόμετρο από τον κύριο Σπανέλη. Γράφει ο εκδότης και δημοσιογράφος: οι Βούλγαροι δεν ήρθαν στην Καβάλα απλά ως κατακτητές, όπως για παράδειγμα ήρθαν στην Ελλάδα οι Γερμανοί, αλλά με προοπτική να ενσωματώσουν την Ανατολική Μακεδονία στο Βουλγαρικό κράτος και να εκβουλγαρίσουν τον ντόπιο πληθυσμό… Καλό (και πρέπον) θα ήταν να γνωρίζει ο κύριος Σπανέλης ότι το «πέρασμα» των Γερμανών από τα Καλάβρυτα, το Δίστομο, τον Χορτιάτη, την Καισαριανή, δεν ήταν… τουριστικό. Γι’ αυτό, ας αποφεύγει συγκρίσεις που τον εκθέτουν. Για να μην καθίσω και επεκταθώ στα περί των μη «κατακτητικών διαθέσεων» του Γ΄ Ράιχ έναντι εκείνων των Βουλγάρων συμμάχων τους!

Επίσης, ο κύριος Σπανέλης (υποστηρικτής έτσι κι αλλιώς της τοποθέτησης του αγάλματος στην πλατεία Κονσουλίδη) καταφεύγει σε ακόμη μία ιστορική ακροβασία - αυθαιρεσία λέγοντας επί λέξει ότι: η αναστήλωση του αγάλματος του Έλληνα στρατιώτη, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια πράξη ευθύνης. Αν δεν είχαν πολεμήσει στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο και ιδιαίτερα στον Β’, οι Έλληνες στρατιώτες εδώ θα ήταν Βουλγαρία… Εγώ ιστορικός δεν είμαι, αλλά έχω μία υποψία ότι στη διάρκεια της Κατοχής δεν πολέμησε κανένας Ελληνικός Στρατός, η συμμετοχή του οποίου στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο «κλείνει» με την κατάρρευση του Αλβανικού Μετώπου.

Και επειδή τώρα βλέπω τα περί μνήμης και ιστορίας υπογεγραμμένα από τον κύριο Γανίτη, μήπως ήρθε η ώρα να τιμήσουμε και αυτούς που πραγματικά πολέμησαν τους κατακτητές καθ’ όλη τη διάρκεια της Κατοχής; Τι θα λέγατε –ας πούμε– για ένα άγαλμα του ΕΑΜίτη Αντάρτη! Λέω, μήπως… 

Στην φωτογραφία, το άγαλμα του Έλληνα Στρατιώτη των Βαλκανικών Πολέμων στην κεντρική πλατεία, πριν την καταστροφή του από τους Βουλγάρους