Η αποπομπή του Νίκου Φίλη από το υπουργείο Παιδείας, πέρα
από το άκομψο και το απρεπές του «αδειάσματος», σηματοδοτεί την πλήρη υποταγή
της κυβέρνησης στον συντηρητισμό όλων εκείνων που πρωτοστάτησαν στην πολιτική
του εξόντωση και την ολοκληρωτική ταύτισή της με τις πιο ακραίες, θρησκόληπτες,
σκοταδιστικές και εθνικιστικές κραυγές που εξέπεμπαν από την αρχή της θητείας
του οι κανίβαλοι των Μέσων και ο αχαλίνωτος όχλος της αμορφωσιάς και του
φανατισμού.
Τα πράγματα είναι απλά: ή «στραβός» ήταν ο Φίλης ή στραβά
(και προς… δεξιά) αρμενίζει ο ΣΥΡΙΖΑ! Απόλυτα πεπεισμένος ως προς το δεύτερο,
εκτιμώ ότι ο τέως υπουργός Παιδείας υπήρξε ένα από τα τελευταία «αριστερά
αναχώματα» αυτού του κυβερνητικού συρφετού. Παρά τις υπερβολές και τα όποια
λάθη τακτικής της πρώτης του υπουργικής περιόδου, ο κύριος Φίλης επέδειξε
«ιδεολογική εντιμότητα», υπερασπίστηκε όσο κανείς τον «προγραμματικό λόγο» της
κυβέρνησης, συγκρούστηκε με ευπρέπεια και ήθος με τα ψεύδη και τις χυδαιότητες
των αντιπάλων του και, παρά το ότι από ένα σημείο και μετά βρέθηκε εντελώς
«ακάλυπτος» από τον πρωθυπουργό, οι τρόποι του και οι συμπεριφορές του
εμπεριείχαν ατομική σύνεση και πολιτική υπευθυνότητα. Αυτά έστω που θα όριζαν
κάποιον ως «αριστερό»!
Έχοντας προ πολλού (και, ευτυχώς, σε ανύποπτο χρόνο) πειστεί
ότι η ροπή του ΣΥΡΙΖΑ προς τη σοσιαλδημοκρατία είναι η φυσιολογική εξέλιξη του
ιδεολογικού του αθύρματος, ελάχιστα προσδοκούσα και ήλπιζα από αυτόν. Ή
σωστότερα, απέβλεπα στη βελτίωση των «μικρών». Των «ανέξοδων». Εκείνων που θα
έδιναν στίγμα και ταυτότητα στο… αριστερό φρόνημα. Που θα «σήκωναν» λίγο την
κοινωνία από το τέλμα και την μιζέρια της. Λίγο, μια ανάσα…
Αυτήν την «ανάσα» έρχεται να «πνίξει» η αντικατάσταση του
Νίκου Φίλη! Και μαζί, μια συλλογική διάθεση για θεσμικές αλλαγές που, εκτός από
πολιτικό θάρρος και γενναιότητα, απαιτούν προσήλωση και πίστη στα οράματα της
«πρότερης αγνότητας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου