ΤΡΙΛΙΖΑ!

Αν είναι να το πάνε έτσι, πολύ πιθανόν τότε να χρειαστεί να ανοίξει ειδικός κατάλογος υπό τον τίτλο: οι περιπτώσεις της εβδομάδος. Γιατί, εδώ πια, δεν μιλάμε για «μεμονωμένα περιστατικά», αλλά για καταστάσεις που τείνουν να προσλάβουν χαρακτήρα επιδημίας. Εν προκειμένω, βλακείας! Τρεις τον αριθμό μέσα σε πέντε μέρες και ακόμη δεν έκλεισε η εβδομάδα. Τις «πιάνω» με την χρονική σειρά που εκδηλώθηκαν.

Περίπτωση πρώτη: Δημήτριος Μάρδας. Αν και δεν συνάδει με τον «πρότερο πολιτικό του βίο», εν τούτοις αποδεικνύεται αρκούντως σοβαρός και αξιόπιστος. Συνυπολογίζοντας και την διοικητική (ενίοτε και κυβερνητική) εμπειρία του, το λιγότερο που θα περιμένεις από αυτόν θα ήταν τη... γκάφα! Κι όμως! Όχι μόνο την έκανε, αλλά «κατάφερε» και το ακατόρθωτο: να μετατρέψει έναν νόμο (που – παρεμπιπτόντως – ισχύει από το 2013), σε πολιτικό τραγέλαφο. Γιατί, όσο δίκαιο και να του «δίνει» το περιεχόμενό του, αυτό με τίποτε δεν μπορεί να δικαιολογήσει την «πρακτική του εφαρμογή» επάνω στους πρόσφυγες από τη Συρία. Την στιγμή που κυριαρχούν ο πόνος και η απελπισία, οι ξεριζωμοί και τα αδιέξοδα, εσύ δεν μπορείς, δεν έχεις δικαίωμα, να μιλάς για επενδύτες! Ούτε να «κτίζεις» οικονομικά οράματα με φόντο τα ασυνόδευτα παιδιά και τους θαλασσοπνιγμένους. Κομματάκι κυνικό...

Περίπτωση δεύτερη: Μάκης Μπαλαούρας. Στην κυριολεξία... περίπτωση! Ας ήταν μία φορά να τον ακούσω και να μη μου έχουν... ανάψει τα λαμπάκια! Της πλάκας εντελώς. Μία κομματική μετριότητα που έφτασε στο σημείο να κατέχει θέση κοινοβουλευτικού εκπροσώπου! Και αυτό, φυσιολογικό δεν το λες! Το δυστύχημα με αυτόν τον τύπο (και γενικά με όλη αυτή τη μάστιγα) είναι ότι έχει πλήρη άγνοια της ελαφρότητάς του και των ικανοτήτων του, γεγονός που τον επιτρέπει να εκ-φράζει και... προσωπική άποψη! Κι άντε, όταν κάποιος δεν εκπροσωπεί τίποτε, μικρό το κακό και όλο δικό του. Όταν όμως ρε Μπαλαούρα το έφεραν έτσι οι συγκυρίες και σου ‘λάχε να «κουβαλάς» στους ώμους σου μία ολόκληρη κυβέρνηση, βγαίνεις με «προσωπική γνώμη»; Ποιος είσαι; Ο Μπάμπης ο κουρέας; Ο Αντωνάκης ο λαμαρινάς; Γιατί δεν το βουλώνεις το ρημάδι; Κι αν έχεις γνώμη, κρατά την για πάρτι σου. Βλέπεις να μας νοιάζει;

Περίπτωση τρίτη: Νίκος Τόσκας, αυτός ο άγνωστος! Που «απρόσεκτο» δεν τον λες, αλλά είχε δεν είχε, τη μπαρούφα την πέταξε: μελετάμε τη μεταφορά των υπεράριθμων προσφύγων και μεταναστών σε γειτονικά νησιά που είναι άδεια μέχρι στιγμής. Άδεια; Όπως ας πούμε; Η Γαύδος; Η Θασοπούλα; Το Φιδονήσι μήπως; Ή να το κάνω ακόμη πιο... τουριστικό και να πω η Μακρόνησος; Κι άντε ρε συ Τόσκα, αφού το μελετήσατε, τους πήρατε και τους πήγατε. Φως, νερό, τηλέφωνο; Εκτός κι αν «παίζουν»... επενδύσεις με τη σύμφωνη γνώμη του Μπαλαούρα. Ε ναι, τότε πάσο! Τρίλιζα!