ΠΑΡ' ΤΟ ΑΛΛΙΩΣ!

Για να το τελειώνουμε μια και καλή! Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση έχουν τόση σχέση με την Αριστερά όση είχε και το ΠΑΣΟΚ με τον Σοσιαλισμό, ο Μπρέζνιεφ με τον Κομμουνισμό ή όση σχέση έχουν κάτι ιεράρχες τύπου Άνθιμου και Αμβρόσιου με τον Χριστιανισμό! Για να «κλείνουμε» με τις πλάνες και τις κοροϊδίες.

Αυτό, βέβαια, δεν το λέω για να μετριάσω ή να δικαιολογήσω τις παλινωδίες κανενός! Το αντίθετο! Το λέω για να καταδείξω πόσο υπονομευτικά λειτουργεί πλέον ολόκληρο το «μίγμα» της κυβερνητικής πολιτικής απέναντι στα οράματα και τους πόθους της Αριστεράς. Πόσο εκμαυλίζει τις ιδέες, την ιστορία και τους αγώνες της. Και πόσο πολύ ακυρώνει την εμπιστοσύνη του κόσμου σ’ αυτήν! Προπάντων; Πόσο ακυρώνει την ειλικρίνειά της και εκείνο το μεγαλείο να κοιτά τον λαό στα μάτια!

Το βλέπεις παντού το μούδιασμα που προκαλούν οι κυβερνητικές οπισθοχωρήσεις. Την αισθάνεσαι παντού την αμηχανία. Σε διαπερνά σαν βέλος η συλλογική κατάθλιψη. Αυτό το βουβό χάσιμο της ελπίδας που σμπαραλιάζει τα πάντα. Που στερεύει διαθέσεις, εμπνεύσεις, πόθους, αγωνίες. Που τελματώνει τις κοινωνικές ανησυχίες. Που παγώνει κάθε ικμάδα ανάτασης και αισιοδοξίας. Που νεκρώνει το γέλιο και τη χαρά. Την ίδια τη ζωή… Κι αυτό όλο, δεν μπορεί να είναι και να λέγεται Αριστερά.

Όχι! Τον Τσίπρα πια δεν τον μέμφομαι και δεν τον κατηγορώ γι’ αυτά που πράττει. Πολύ πιθανόν κι αυτοί ακόμη οι «τιμητές της ορθότητας» αν ήταν στη δική του θέση, τις ίδιες επιλογές να έκαναν. Τον μέμφομαι όμως και τον κατηγορώ γιατί δεν βγαίνει να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Γιατί δεν έχει το πολιτικό (ή και το ανθρώπινο;) σθένος να επανακαθορίσει τίμια και ορθολογικά το «ιδεολογικό προφίλ» του ιδίου, του κόμματός του και της κυβέρνησης που ηγείται. Αυτό μόνο, αντί να κάθεται και να «πουλά μούρη» αριστερού τρολλάροντας εαυτόν και αλλήλους. Γιατί, σε αυτήν την περίπτωση, όχι μόνο «φαλτσάρεις», όχι μόνο εμπαίζεις, όχι μόνο ξεπουλάς όνειρα και ιδανικά, αλλά εγκληματείς ενσυνειδήτως και κατά συρροή!

Το πρόβλημα με την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πολιτικό. Είναι όλως διόλου ηθικό! Γι’ αυτό και μη αναστρέψιμο. Ο Τσίπρας και οι πέριξ αυτού κατόρθωσαν το μέχρι εχθές αδιανόητο: να απαξιώσουν πλήρως όλα τα «ηθικά πλεονεκτήματα» της Αριστεράς. Ακόμη και εκείνα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν… μονοπωλιακά! Τον πολιτισμό της, την αισθητική της…

Το χειρότερο όλων; Το ότι καθημερινά καλλιεργεί στη συνείδηση των πολιτών τη μέγιστη κοινωνική κατάρα: να θεωρούνται «όλοι ίδιοι»! Και αυτό –εκτός από επικίνδυνο– είναι και ασυγχώρητο!