ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ... ΔΥΟ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ

Θα τον θυμάστε φαντάζομαι εκείνον τον χαμό που έγινε στα Μέσα Ενημέρωσης με αφορμή τη δολοφονία της μικρής Άννυ από τον τοξικομανή πατέρα της. Θα θυμάστε, πιστεύω, και τους χαρακτηρισμούς που «συνόδευαν» τότε τον δολοφόνο: «αιμοβόρο κτήνος», «βουλγαρόγυφτος», «πρεζόνι», «ανθρωπόμορφο τέρας»… Και ίσως να θυμάστε και τη συγκέντρωση των «αγανακτισμένων πολιτών» έξω από την Ευελπίδων για το κλασσικό… λιντσάρισμα!

Πέρασε δεν πέρασε ένας μήνας και προχθές, ένας άλλος πατέρας σκότωσε με τον ίδιο φρικτό τρόπο την 9χρονη κόρη του! Το πιο «φυσιολογικό» που θα περίμενε κανείς, θα ήταν να υπάρχει η ίδια αντίδραση από την πλευρά των Μέσων Ενημέρωσης. Που σημαίνει, οι τηλεοπτικοί σταθμοί να είχαν παρατήσει τα της διαπραγμάτευσης και να ξεκινούσαν τα δελτία τους με αυτήν την είδηση, οι ρεπόρτερ τους να ψάχνουν από το πρωί μέχρι το βράδυ τους συγγενείς και τους γείτονες του παιδοκτόνου για μία δήλωση που θα αποκάλυπτε το «προβληματικό» και το «αιμοσταγές» του χαρακτήρα του, τα στούντιο να μεταμορφώνονται σε πασαρέλες ψυχολόγων και κοινωνικών αναλυτών, ενώ δεκάδες φωτογραφίες από όλες τις ηλικιακές φάσεις του δολοφόνου να «τρέχουν» πανοραμικά πίσω από την… Όλγα!

Αμ δε! Η Όλγα (και τα διάφορα «MEGA μου») φρόντισαν να «εξαφανίσουν» την είδηση στο τέλος του δελτίου με μία ολιγόλεπτη αναφορά στο αποτρόπαιο γεγονός, η τραγικότητα του οποίου «έκλεινε» στη φράση πανελλήνιο σοκ έχει προκαλέσει ο στραγγαλισμός της 7χρονης μικρούλας από τον πατέρα της… Και τέλος! Η συνέχεια δόθηκε με ένα σύντομο «καλλιτεχνικό ρεπορτάζ» –ελλείψει κάποιας δραστηριότητας της Μαριάννας Βαρδινογιάννη– με τις αθλητικές ειδήσεις και την πρόγνωση του καιρού!

Θα αναρωτηθείτε: γιατί αυτή η «μεταχείριση»; Υπάρχουν δολοφόνοι «δύο ταχυτήτων»; Και τι είναι αυτό τελικά που κάνει τον έναν δολοφόνο «χειρότερο» από τον άλλο; Γιατί ο ένας «πρωταγωνιστής» και ο άλλος «κομπάρσος»; Και τα θύματα; Έχουν διαφορετικές «συναισθηματικές διαβαθμίσεις»; Υπάρχει μήπως «ποιοτική διαφορά» στην τέλεση του εγκλήματος; Μετά, όταν πλέον ανακαλύπτεις ότι ο δολοφόνος δεν είναι κανένας περιθωριακός και ξένος άλλα ένας «κανονικός» και «δικός» μας, αρχίζεις πλέον να «πιάνεις» το επιλεκτικόν της υπόθεσης. Όταν μαθαίνεις πως δεν πρόκειται για κανένα τζάνκι που πουλάει πρέζα για να εξασφαλίσει τη δόση του, άλλα για έναν «κανονικό εργαζόμενο», μπαίνεις σιγά-σιγά και στο νόημα της υποβάθμισης. Κι όταν πια έχεις μάθεις ότι ο δολοφόνος δεν ήταν «κακοποιό στοιχείο», άλλα αστυνομικός που υπηρετούσε στις δυνάμεις των ΜΑΤ, καταλαβαίνεις απόλυτα και τους διαχωρισμούς! Ενίοτε και τον καθημερινό ρατσισμό που εκκολάπτουν καθημερινά τα… Τρεμοδελτία!