ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ;

Οσονούπω, ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να κάνει κάτι εντελώς πρωτόγνωρο και ασυνήθιστο γι’ αυτόν και τις… συνήθειές του! Ήγουν, να καθίσει και να επιλέξει τους ανθρώπους εκείνους που –κατά την εκτίμησή των θεσμικών του οργάνων– είναι ικανοί και άξιοι για να ανταποκριθούν στα νέα καθήκοντα που «επιβάλλει» η… κυβερνητική του πραγματικότητα. Κατ’ επέκταση, να αποδείξει το «αξιόμαχο» των στελεχών του και να καταγράψει το βαθμό της πολιτική τους ετοιμότητας. Με πρακτικά λόγια, να προτείνει (και να διορίσει) όλους αυτούς που θα διοικήσουν οργανισμούς με τεράστια κοινωνική και οικονομική απήχηση, με σύνθετες λειτουργικές δυσκολίες και με υψηλό δείκτη… επικινδυνότητας.

Δυστυχώς, από τις μέχρι τώρα «διαρροές» και τα πρώτα «ακούσματα» των ονομάτων, τίποτε δε σε κάνει να αισιοδοξείς και να ελπίζεις στο… διαφορετικό της  Αριστεράς. Κοινώς, μία από τα ίδια! Ήδη μία «εσωτερική εγκύκλιος» που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες στις κομματικές οργανώσεις, καταδεικνύει σε όλο της το μεγαλείο την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται ένα τόσο καίριο (για την «πολιτική τάξη») γεγονός. Για να μη μιλήσω για την ελαφρότητα του… σκεπτικού της.

Τι προκύπτει μέχρι τώρα; Πρώτα και κύρια, το μεγάλο (έως τεράστιο) έλλειμμα πολιτικής και κοινωνικής εμπειρίας που διαπερνά όλο το «σώμα» της κομματικής βάσης. Στελέχη μικρών δυνατοτήτων, στελέχη με αναγνωρισμένες ιδεολογικές ανεπάρκειες και με ελάχιστες συλλογικές αναφορές, στελέχη εντελώς αδόκιμα στα «βαθιά» και τα σύνθετα, είναι των αδυνάτων αδύνατο να σφυγμομετρήσουν το πολιτικό διακύβευμα που προκύπτει. Πόσο μάλλον και να το υπερασπιστούν.

Το δεύτερο –μα εξ ίσου σημαντικό– είναι το γεγονός ότι οι προτεινόμενες επιλογές μοιάζουν να είναι «προϊόντα» μίας ανίερης συναλλαγής που το μόνο που επιδιώκει –και ίσως κατορθώνει– είναι να τακτοποιεί λογαριασμούς και… οφειλόμενα! Μοιραίο λοιπόν να προκύπτουν και υποψήφιοι «χαμηλών προσδοκιών», δείγματα ενδεχομένως μιας κρίσης εσωκομματικής δημοκρατίας που χρονίζει τυραννικά.

Τρίτο –μα ουχί έσχατο– το ότι πάνε κατά διαόλου όλες οι μέχρι τώρα διακηρύξεις περί αξιοκρατίας και αξιοποίησης των (αποδεδειγμένα) άξιων της κοινωνίας. Έπεα πτερόεντα τα όσα με έμφαση (και ντόρο) «μιλούσαν» για κατάργηση του «κομματικού κράτους» και για το όνειδος των «δικών μας παιδιών».

Τούτων λεχθέντων και εμμένοντας πεισματικά στην ουτοπία της «άλλης Αριστεράς», παραθέτω (για αρχή) τη δική μου πρόταση για την προεδρία του Κέντρο Πρόνοιας Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Πρόταση που, σε κάθε περίπτωση, θα μπορούσε να «παίζει» και ως… στανταράκι σε μία σοβαρή και… έξυπνη Αριστερά. Ο λόγος, φυσικά, για την κυρία Μαίρη Κωσταράκη που, χρόνια τώρα, «μιλάει» με το έργο και την ανιδιοτελή προσφορά της στην Παιδόπολη Καβάλας. Ως εκ τούτου, καμία υποσημείωση, καμία υποχώρηση και καμία ταλάντευση για το διορισμό της.

Όχι τίποτε άλλο, σύντροφοι, αλλά μπας και καταφέρουμε να το «σώσουμε» την τελευταία στιγμή…