ΜΑΖΙ ΤΗΣ!

Δυναμωμένος με θεωρία και μελέτη,

εγώ τα πάθη μου δεν θα φοβούμαι σα δειλός.

Κ.Π. Καβάφης

Ε λοιπόν, ναι! Αυτό είναι Αριστερά! Χωρίς «μάσκες» καθωσπρεπισμού, χωρίς συμβάσεις, χωρίς ηθικολογικά κυρήγματα, χωρίς «μασημένα λόγια», χωρίς το φόβο του «πολιτικού κόστους»! Μία Αριστερά ανοιχτή στο «διαφορετικό»! Μία Αριστερά σύμμαχος των «μειοψηφιών». Συνοδοιπόρος των ανθρώπινων επιθυμιών. Μία Αριστερά γεμάτη από αγάπη και αγκαλιές…

Τη χάρηκα τη Ζωή! Και τη θαύμασα! Γιατί –όπως και να το κάνουμε– δεν είμαστε συνηθισμένοι να βλέπουμε πρόσωπα αυτής της πολιτικής και θεσμικής εμβέλειας να συμμετέχουν ενεργά σε μία τόσο «εκκεντρική» εκδήλωση! Να διαδηλώνουν και να πορεύονται «κολλητά» και ακομπλεξάριστα με τις «άλλες επιλογές». Με τους «άλλους έρωτες». Με αυτό που δε μας «μοιάζει»!

Η παρουσία της Ζωής στο Pride της Αθήνας, ήταν κάτι παραπάνω από μία συμβολική πράξη. Ήταν η πιο «ζωντανή» απάντηση στον σκοταδισμό των δεσποτάδων. Στην υποκρισία. Στο φασιστικό μίσος. Στις ρατσιστικές πρόγκες και στα γιούχα της «εθνικής μας αμορφωσιάς». Στα «φυλετικά μας αντριλίκια»… Μα και σε όλα εκείνα τα χιπστεράκια του Ποταμιού που, εκ του ασφαλούς κι «απ’ την έξω», διαλαλούν ανέξοδους και χαριτωμένους προοδευτισμούς. Κούφια λόγια και θεωρίες «συμπαράστασης».

Η Ζωή δεν ήταν «περαστική» από το Pride. Δεν ήταν «θεατής». Η Ζωή μάς «έδειχνε» αυτό που «λείπει» σήμερα από τους «αγώνες της Αριστεράς». Μας έδειξε και πού αλλού πρέπει να βρίσκεται η φωνή της και η δράση της. Πως ήρθε η ώρα να βγει έξω από τις «ιδεολογικές της αναστολές». Να νικήσει το συντηρητισμό και τις φοβίες της. Να υπερβεί τον εαυτό της. Να «πάρει» θάρρος και να «μονιάσει» με τις «ζωές των άλλων». Να «ανταμώσει» με τους τρανς έφηβους που πηδάνε από τα παράθυρα για να σωθούν από τη βία της οικογένειας. Να «βρει» σθένος και κουράγιο και να αφουγκραστεί τον «άλλο πόνο» και την «άλλη αγωνία». Να μιλήσει με την πιτσιρίκα λεσβία που οι «φίλοι» της οργάνωσαν ομαδικό βιασμό για να την «διορθώσουν» και να την «παραδώσουν» στην κοινωνία… γυναίκα! Να αφιερώσει μία ώρα για να ακούσει τι τραβάει ένας θηλυπρεπής νέος στο σχολείο…

Γιατί, μόνο μια τέτοια Αριστερά μπορεί να συμφιλιώνει…

Φωτογραφία: Μάριος Λώλλος