ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ...

Παρακολουθώ πάντα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον (και… όρεξη) τις απόψεις του κυρίου Κώστα Ευθυμιάδη. Όχι μόνο γιατί με ελκύει το γλυκόν και αργόσυρτον των αφηγήσεών του (παλαιός φιλόλογος και… Πόντιος γαρ), αλλά και γιατί το περιεχόμενό τους βρίθει από «ερεθισμούς» και «προκλήσεις». Ενίοτε και… προσκλήσεις. Το ότι σε πολλές των περιπτώσεων μου προσφέρουν και «έτοιμη τροφή» για σχόλια και παρατηρήσεις, με καθιστά ακόμη πιο «επίμονο ακροατή» του δημόσιου λόγου του.

Κάπως έτσι βρέθηκα να παρακολουθώ και την 34λεπτη συνέντευξή του στον Νίκο Χαζαρίδη με αφορμή την εκδήλωση της ΝΟΔΕ Καβάλας της Νέας Δημοκρατίας για τα 40 χρόνια από την ίδρυσή της.

Επακόλουθο; Μετά την (απαραίτητη) ιστορική αναδρομή και τους (αναμενόμενους) ύμνους προς τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και κάπου πριν το «παραπολιτικό τυπικόν» της εκδήλωσης, ο κύριος Ευθυμιάδης («τσιμπώντας» και από το… προβοκατόρικον των ερωτήσεων) βρέθηκε στη δύσκολη θέση να απολογείται για τα ακροδεξιά μπουμπούκια του κόμματός του. Ε, πολύ θέλει για να πάρει φωτιά το… πληκτρολόγιο;

Κατ’ αρχάς, το μέρος αυτό της συνέντευξης «σημαδεύτηκε» από μία εξαιρετική στιγμή, ενδεικτική του κλίματος που έχει δημιουργήσει στη φιλελεύθερη πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας η εισβολή των φασιστοειδών από το ΛΑΟΣ. Ρωτάει ο Νίκος Χαζαρίδης: ζητάω την προσωπική σας άποψη και όχι αυτήν που θα εκφράζατε ως στέλεχος και πρόεδρος της ΝΟΔΕ. Σας ενόχλησε το γεγονός ότι όχι μόνον ήρθαν αλλά ασκούν και πρωταγωνιστικό ρόλο στη Νέα Δημοκρατία οι κύριοι Γεωργιάδης, Βορίδης και Πλεύρης; Ακούτε αρνητικά σχόλια γι’ αυτό;

Θα είχε μεγάλη αξία να «ακούγατε» τη σιωπή που επακολούθησε. Τη (συμβολική, θα έλεγα εγώ) βουβαμάρα που έκανε τον ραδιοφωνικό χρόνο να διαστέλλεται σε επίπεδα… αιώνα. Κι όταν (με το καλό) «βρέθηκε» τελικά η «φωνή», στην πολιτική ιστορία καταγράφηκαν αυτά ακριβώς: δεν έχω ακούσει. Και να σας πω την άποψή μου… Ακόμη και τότε που ήτανε βουλευτές στο Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό, ο κύριος Βορίδης… ναι (ελαφρό γέλιο)… και ο κύριος Γεωργιάδης, έδειξαν ότι έχουν τολμηρή σκέψη. Είναι τολμηροί γενικώς. Νομίζω ότι ο κύριος Βορίδης είναι λίγο πιο… εγκεφαλικός τύπος... (Χαζαρίδης: τα λέει πιο… τσεκουράτα!)… Όχι, αυτά πρέπει να τα ξεχάσουμε. Γιατί αν αρχίσουμε να αναμοχλεύουμε το παρελθόν, θα δούμε ανθρώπους βουτηγμένους στα πιο ελεεινά ιδεολογικά σχήματα. Αφήστε το. Δεν το συζητώ. Δικαιούται κάθε άνθρωπος να έχει στη νεότητά του και στην πολιτική δράση την υπερβολή στο πλάι του…

Επειδή εμένα με βρίσκει απολύτως σύμφωνο η τελευταία φράση του κυρίου Ευθυμιάδη, θα ήθελα –με όλο το σεβασμό και την εκτίμηση που του έχω– να τον ρωτήσω κάτι πολύ συγκεκριμένο και επίκαιρο: νέος άνθρωπος δεν είναι και ο Νίκος Ρωμανός; Γιατί στη δικιά του περίπτωση το «νεανικό λάθος» παύει να είναι… τεκμήριο αθωότητας; Και πώς άραγε κρίνει το νεοφασιστικό ξεσάλωμα εκατοντάδων Νεοδημοκρατών στο facebook και το twitter με το που άρχισε απεργία πείνας (ένα παιδί 20 χρόνων) για να διεκδικήσει αυτά που του δίνει ο ίδιος ο νόμος; Τι απαντάει στην εξ Αθηνών «συνάδελφό» του Χριστίνα Σιδέρη που από προχθές φιγουράρει στο twitter με το εμετικό: αχ, να χαρείτε με το κακομαθημένο μπαστάρδι, τίποτα δεν παθαίνει. Απλά θα υποχωρήσει για άλλη μια φορά η πολιτεία και θα κερδίσει για άλλη μια φορά η αριστερά. Τόσο απλά…

Και ευκαιρίας (ξανα)δοθείσης, θα θυμίσω στον κύριο Ευθυμιάδη ότι όταν ο Βορίδης (ομού με Χρυσαυγίτες και καταδικασμένους ακροδεξιούς για επιθέσεις σε μετανάστες) απηύθυνε στους «αγανακτισμένους» κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα το «προσκλητήριο της βίας» με το περίφημο ερώτημα: ο νόμος είναι νομιμοποιημένος; δεν ήταν επάνω στο άνθος της ηλικίας του. Ήταν βουλευτής και μάλιστα υπό… μετακόμιση!

Για τα υπόλοιπα περί ολοκληρωτικού ΣΥΡΙΖΑ, αρμοδιότεροι εμού, οι σύντροφοι. Αν δεήσουν…