ΕΚΛΟΓΙΚΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ ΔΑΣΚΑΛΩΝ

Ξεκαθάρισμα πρώτο: μπορεί να έχει «γούστο» η λαϊκή παροιμία ουδείς μωρότερος των ιατρών αν δεν υπήρχαν οι δάσκαλοι, αλλά επειδή σιχαίνομαι τις γενικεύσεις, δε θα την ασπαζόμουν ποτέ. Άλλωστε, είναι τόσα τα παραδείγματα δασκάλων (ανδρών και γυναικών) που κόσμησαν και κοσμούν την ημετέρα Παιδεία που ανατρέπουν στην πράξη την… θεωρητική της υπερβολή. Οπότε, καλό και πρέπον να μην ταυτιστεί με αυτά που θα ακολουθήσουν.

Ξεκαθάρισμα δεύτερο: αγνοώ πλήρως τις «συνδικαλιστικές λεπτομέρειες» από τις πρόσφατες αρχαιρεσίες του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών και, ως εκ τούτου, αδυνατώ να εισχωρήσω στο πολιτικό τους περιεχόμενο. Το ενδιαφέρον μου για αυτές εστιάζεται ΜΟΝΟ στο αποτέλεσμα των εκλογών και τα «μηνύματα» που αυτό παράγει.

Ξεκαθάρισμα τρίτο και τελευταίο: για καθαρά συναισθηματικούς λόγους –καθότι μια ζωή με τις μειοψηφίες– αν ήμουν δάσκαλος, θα ψήφιζα το… black block. Κι ας αγαπάω Νίκη, Μιχάλη, Μαριάννα, Φώτη, Σοφία, Στέλιο…

Πάμε τώρα και στα συμπεράσματα:

Κόντρα σε αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία, οι δάσκαλοι του νομού –εμμέσως πλην σαφώς– έδωσαν ασφαλές προβάδισμα στις παρατάξεις εκείνες που εκφράζουν τις κυβερνητικές επιλογές. Στην «απλή κομματική», αυτό ισοδυναμεί με 423 ψήφους για το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία έναντι των 379 που συγκέντρωσαν (σχηματικά) ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Αντιεξουσιαστές και Ανεξάρτητοι. Ερμηνεία επ’ αυτού; Η πλειοψηφία των δασκάλων συμφωνεί με:

Πρώτον: με το μέτρο της διαθεσιμότητας και με ό,τι αυτό προμηνύει. Ουσιαστικά με το να «παίζουν» κόρωνα–γράμματα το εργασιακό τους μέλλον και, κατ’ επέκταση, να υποθηκεύουν το μέλλον των ίδιων των μαθητών τους. Ευαίσθητο, τίμιο, έξυπνο και λογικό δεν το λες.

Δεύτερον: επιδοκιμάζουν την πρόταση του αρμόδιου υπουργού για κάλυψη των κενών από… εθελοντές. Κατά τι… δουλικό και απόλυτα αταίριαστο με την επαγγελματική τους αξιοπρέπεια. Αυτήν που εμμέσως «περνάει» και στα παιδιά που διδάσκουν.

Τρίτον: οι δασκάλες συμφωνούν με την κατάργηση της άδειας κυήσεως ως αντίμετρο στο «κλείσιμο» των διορισμών. «Παίζει» βέβαια οι υποστηρίκτριες αυτού του μέτρου να μην ανήκουν στη… γόνιμη πλευρά. Οπότε, δεν γαμείς…

Τέταρτον: δείχνει να μη νοιάζονται διόλου για τις μειώσεις στους μισθούς τους και για το «κάψιμο» του εφάπαξ. Ιφιγένειες ίσως στο βωμό της… σταθερότητας.

Πέμπτον: σουμάροντας τα παραπάνω, κομματάκι δύσκολο να νοιάζονται για την κατάντια της δημόσιας εκπαίδευσης, το χάλι των σχολείων, την κατάργηση μίας σειράς ειδικοτήτων, την πορεία προς την ιδιωτικοποίηση, το αύριο των νέων συναδέλφων τους. Αυτό που παλιά το έλεγαν και αλληλεγγύη…

Κι ένα παραπολιτικό σχόλιο: το ότι η ΠΑΣΚ έγινε ΔΗΣΥ, δε σημαίνει ότι ο «λύκος» άλλαξε «προβιά». Απλά οι άνθρωποι έχουν ταλέντο στις… μεταμορφώσεις. Κι επειδή αποκλείω κάθε πιθανότητα να έχουν διαβάσει Κάφκα, τους το «χρεώνω» ως… φυσικό χάρισμα. Κάτι σαν του χαμαιλέοντα ένα πράμα.