ΣΤΟΥ ΠΟΤΑΜΙΟΥ ΤΙΣ ΛΑΣΠΕΣ

Σούργελα υπάρχουν πολλά. Ποταμίσια όμως… πάμπολλα! Το χειρότερο όλων; Ότι τα περισσότερα από αυτά συνοδεύονται και από «κάτσε καλά» ακαδημαϊκούς τίτλους. Ας πούμε αυτή η Αντιγόνη Λυμπεράκη που, εκτός από «εθελόντρια» του Ποταμιού, είναι και… καθηγήτρια Πανεπιστημίου. Φτου στον κόρφο μας δηλαδή και αλίμονο στα παιδιά μας…

Για να είμαι ειλικρινής, ελάχιστα «θαμπώνομαι» από τα βιογραφικά και τις σταδιοδρομίες. Τι να μου πει, ας πούμε, το ότι η κυρία Λυμπεράκη σπούδασε Οικονομική Ανάπτυξη στο Σάσσεξ και έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, στο City University of New York και στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στο Παρίσι; Για να το πω όσο πιο κομψά μπορώ… επέρδημεν! «Χορτάσαμε» από φούμαρα. Φλομώσαμε από μέλη του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων του Υπουργείου Εργασίας και συντονίστριες στην εκπόνηση τριών Εθνικών Σχεδίων Δράσης για την Απασχόληση. Πόσο μάλλον όταν όλα αυτά συμβαίνουν στην περίοδο της μεγάλης Σημιτικής ρεμούλας     

Όσο για την πολιτική και κοινωνικής της… καριέρα; Μπαξές! Πρώην μέλος της Κεντρικής Επιτροπής τους ενιαίου Συνασπισμού (εκεί να βλέπατε τι… φρούτα ωρίμαζαν!), κατόπιν αντιπρόεδρος της Δράσεως (τρεις λαλούν και δυο χορεύουν) και στο καπάκι… Ποτάμι. Όπερ μεθερμηνευόμενο, το δέσαμε το γλυκό!

Παρεμπιπτόντως, η σημερινή μας τιμωμένη είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης για τα Φεμινιστικά Οικονομικά (έλα μ…. στον τόπο σου) και φιλάνθρωπο στέλεχος του Διοικητικού Συμβουλίου της οργάνωσης Action Aid στην Ελλάδα και την Κένυα. Αλίμονο…

Θα αναρωτιέστε, βέβαια, γιατί όλα αυτά και από πού μας ξεφύτρωσε έτσι στα ξαφνικά (και Χριστουγεννιάτικα) η εν λόγω. Για όσους λοιπόν δεν το γνωρίζουν, ενημερώνω: η κυρία Λυμπεράκη πήγε τις προάλλες στην Αγία Πετρούπολη και θέλησε να μεταφέρει στο πολυπληθές της κοινό (2.822 άτομα την «αρέσουν» στο facebook!) τις εντυπώσεις της από την ταξιδιωτική της εμπειρία. Κι ενώ εσύ έχεις στηθεί στο twitter και περιμένεις τίποτε Χειμερινά Ανάκτορα, τίποτε Ερμιτάζ, άντε και κανένα Θέατρο Αλεξαντρίνσκι για τους πιο… ψαγμένους, πέφτεις μπροστά σε μία φωτογραφία από ένα αχανές σούπερ μάρκετ με… άδεια ράφια, την οποία «κοσμεί» το «μες στην τρελή χαρά» σχόλιο της καθηγήτριας (σύνταξη–ορθογραφία δικιά της): Τωρα απο Αγια πετρούπολη Ρωσια. Οι αγορες χορευουν πεντοζαλι. Αδεια ραφια παντου. Αντε και στα δικα μας

Ομολογώ, τρόμαξα! Αν είναι να έρθει ο νταουλιέρης ο Τσίπρας και καταντήσει τα σούπερ μάρκετ σάλα για μπόουλινγκ και σκηνικό για σκανδιναβικό θρίλερ, χίλια χρόνια Σαμαρά με Βενιζέλο να χορταίνει το… ματάκι μας! Όλα να τα ανεχτώ, όλα να τα υπομένω, αλλά άδεια ράφια δεν τα σηκώνει ο… καταναλωτικός μου πολιτισμός.

Αυτά σκεφτόμενος –και καθώς πήρα να σέρνω το ποντίκι προς Like μεριά (καθότι και ιδεολογικοπολιτικά ευάλωτος)– βλέπω να «ανεβαίνει» σχόλιο προσεκτικότερου εμού αναγνώστη με την εξής επισήμανση: Ρε παίδες, οι ταμπέλες είναι γραμμένες στα ιαπωνικά ή εμένα μου μοιάζουν ιδεογράμματα; Δεν περνάει ούτε ένα λεπτό και καταφθάνει δεύτερο σχόλιο: Μιλούν Γιαπωνέζικα στη Ρωσία; Θαύμα, θαύμα! Όπα, λέω, μπάστα κυρία Αντιγόνη μου κοσμογυρισμένη, γιατί κάτι δε μας λες καλά. Ζουμάρω αμέσως στη φωτογραφία και πράγματι! Τίγκα στο ιαπωνικόν οι ταμπελίτσες με τα ζυμαρικά και τις μπεσαμέλ!

Μην τα πολυλογώ. Η καθηγήτρια του Ποταμιού, ξεσήκωσε μία φωτογραφία από το τσουνάμι του 2011 στην Ιαπωνία και την «κόλλησε» στα… πολιτικά της γούστα για να «την πει» στον ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο απλά και τόσο άνετα. Για το πόσο άθλια και το πόσο αισχρά, αφήνω σε εσάς να το κρίνετε.

Πριν σας… πάρει το Ποτάμι!