ΟΙ "ΔΙΚΟΙ" ΜΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ

Κατά την προχθεσινή του ομιλία στην Κοζάνη, ο Αλέξης Τσίπρας περιέγραψε με απόλυτη σαφήνεια την πολιτική και κοινωνική ανθρωπογεωγραφία μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Αξίζει τον κόπο η αναφορά σε αυτήν την περιγραφή, μιας και μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναμένεται να «κινηθεί» η συγκρότηση των ψηφοδελτίων για τις ερχόμενες εκλογές. Είπε ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης: Θα είναι μια κυβέρνηση που θα έχει στην προμετωπίδα της το διάλογο, την ενότητα, την εντιμότητα, την αποτελεσματικότητα, τη διαφάνεια, τη νομιμότητα, τη δημοκρατία ως το τέλος. Θα είναι μια κυβέρνηση στην οποία θα έχουν θέση πρόσωπα με γνώσεις, ικανότητες, αφοσίωση στο λαό και στην πατρίδα, κι ας μην ανήκουν στο δικό μας πολιτικό χώρο…

Όπως και να το κάνουμε, μία τέτοια αντίληψη –και στο βαθμό που ευοδωθεί– εκτός από πρωτοποριακή και γενναία, δεν παύει να είναι και… ερεθιστική στην προετοιμασία της. Κι επειδή προσωπικά πολύ την «απολαμβάνω» (καθότι βαθύτατα Αριστερή), μου «ανάβει» από τώρα την επιθυμία να συμβάλλω σε αυτήν την προοπτική, με ανοιχτές και δημόσιες προτάσεις. Εναρμονισμένος και με την άλλη «γραμμή» του Προέδρου. Ότι δηλαδή ο ελληνικός λαός θα πάρει τις τύχες του στα χέρια του, όχι μόνο ψηφίζοντας, αλλά συμμετέχοντας ενεργά στη μάχη της αλλαγής…

Ως «λαός», λοιπόν, και λαμβάνοντας υπ’ όψιν τους νομικούς κανονισμούς που διέπουν τη «φυσιογνωμία» των ψηφοδελτίων (αριθμό υποψηφίων, ποσόστωση φύλων), καθώς και την κομματική πρακτική να εκπροσωπούνται αναλογικά σε αυτά και οι τέσσερεις επαρχίες–δήμοι του Νομού, καταθέτω προς «κοινωνική διαβούλευση» τους «δικούς» μου υποψηφίους.

Περικλής Αμπεριάδης. Εκτός από την επιστημονική του οντότητα, εκτός από το κοινωνικό του κύρος, την εγνωσμένη (αλλά πότε επιδεικνυόμενη) καλλιέργειά του, ο γιατρός απέδειξε στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές ότι… το έχει! Και δε μιλάω μόνο για την «επικοινωνιακή του ορμή», την «πολιτική του φινέτσα» και τη «λόγια φλόγα» του. Μιλάω πιο πολύ για τη σοβαρότητα και το «σφρίγος» που περιέκλειαν οι αυτοδιοικητικές του προτάσεις. 

Δημήτρης Εμμανουηλίδης. «Δοκιμασμένος» έτσι κι αλλιώς. Και επιβραβευμένος με «πρωτιές». Αγαπητός παντού. Σπουδαίος φιλόλογος και Δάσκαλος, ακτινοβολεί σε κάθε του δραστηριότητα. Η πολιτική του διαδρομή κοσμεί ακόμη τους μεγάλους αγώνες των εκπαιδευτικών και τις πρωτοποριακές τους πρωτοβουλίες.  

Ηλίας Ιωαννίδης. Αδελφός και σύντροφος. Κραταιός και στυλοβάτης. Μια ζωή στο «αριστερό κουρμπέτι». Δοσμένος κυριολεκτικά. Με ζηλευτή κομματική εμπειρία και τεράστια πολιτική ωριμότητα. Και βαθύς γνώστης της μεταπολιτευτικής ιστορίας της Αριστεράς. Όλων των «ειδών» και των όλων «αποχρώσεων».

Ειρήνη Κοντογεωργίου. Λαμπρό παράδειγμα αφοσίωσης, αποτελεσματικότητας και ευθύνης. Και μόνο για το βάρος που έχει σηκώσει για την προστασία και την αξιοποίηση του Μεταλλευτικού Συγκροτήματος των Λιμεναρίων, της πρέπει και της αξίζει μία θέση στην καρδιά μας. Πόσο μάλλον σε ένα ψηφοδέλτιο.

Θόδωρος Λυμπερακης. Επειδή λατρεύω όσους ασχολούνται με γνώση, μεράκι και ανιδιοτέλεια με την Ιστορία του τόπου τους, επειδή εκτιμώ τους σεμνούς και τους χαμηλόφωνους, επειδή πιστεύω στην ταπεινότητα και το ήθος του Προσώπου, δεν έχω καμία επιφύλαξη για το ορθόν της προτάσεως. Δαγκωτό…

Ευγενία Παπαναστασιου. Άλλη αγαπημένη. Αλλά δεν αρκεί. Κανένα συναίσθημα δε μπορεί να «καλύψει» την προσωπικότητά της. Ακούραστη, συνεπής, διαβασμένη, κινηματική… Εμπνέει σιγουριά και ασφάλεια. Το «μέτρο» της, απαράμιλλο. Οι τρόποι της, σαν από αύρα αστικού πολιτισμού. Και ευγενής. Με χάρη και με… όνομα!

Τούτων λεχθέντων (και προταθέντων), ένα μόνο μου μένει: καλά Χριστούγεννα και Καλή Φώτιση…