Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Περίσσεψαν οι ανοησίες και οι βλακείες που ακούστηκαν τις δύο ημέρες που οι αντιεξουσιαστές «κατέλαβαν» το Δημαρχείο της πόλης. Και «πλημύρισαν» παντού. Από την αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου –την τιμή και τη σοβαρότητα του οποίου «έσωσε» η κατευναστική, έως και… μητρική, στάση της Δήμητρας Τσανάκα– μέχρι τις ραδιοφωνικές εκπομπές και τις (ούτως ή άλλως) ανεξέλεγκτες διαδικτυακές κοινότητες. Στην τελευταία κατηγορία ανήκει και ο «κοινωνικοπολιτικός στοχασμός» που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα Kavala Portal υπό τον (άστα να πάνε) τίτλο Για άλλα και άλλα ζητήματα δεν κάνουν κατάληψη…

Το να είναι κανείς άσχετος και ανενημέρωτος, το να μην ξέρει και να μη γνωρίζει «λεπτομέρειες» της τοπικής πολιτικής ιστορίας, το να μην ξέρει γενικά «τι του γίνεται», δεν είναι μήτε κακό μήτε κατακριτέο. Με μία προϋπόθεση όμως: στην κατάλληλη (και κρίσιμη) στιγμή, να ξέρει να σιωπά! Να γνωρίζει τα όρια και τις δυνατότητές του. Να μπορεί να αντιλαμβάνεται «μέχρι πού τον παίρνει». Και για να μην εκτίθεται σε μπαρούφες και για να εξασφαλίζει στον εαυτό του την απαιτούμενη υπευθυνότητα και αξιοπρέπεια. Εν προκειμένω, αυτήν της ενημέρωσης. Όταν όλα αυτά «καταπατώνται», μοιραίο είναι να βρεθεί πάνω από ένα πληκτρολόγιο και να «χτυπά» όποιες κοτσάνες τού «κατέβουν».

Δείγματα από αυτές, αντιγράφω ευθύς αμέσως: Αν θέλουμε, πάντως, να είμαστε και λίγο σοβαροί θα πρέπει να πούμε το εξής: Στην πραγματικότητα οι καταληψίες δεν έχουν ενδιαφερθεί, τα τελευταία χρόνια, ούτε μια φορά για πάρα πολλά από τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας (πέραν, ίσως, από κάποιες κινητοποιήσεις τους για τα αδέσποτα ζώα). Για οποιαδήποτε υπόθεση αφορά π.χ. εργασιακά δικαιώματα, συντάξεις, παιδεία, υγεία κλπ. οι αντιεξουσιαστές είναι κυριολεκτικά άφαντοι!

Και παρακάτω: Πού είναι γενικώς αυτοί οι αντιεξουσιαστές, όταν άλλες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες προσπαθούν με περισσή αγωνία να περισώσουν ότι είναι δυνατόν να περισώσουν; Η απάντηση είναι πολύ απλή: ΠΟΥΘΕΝΑ! Δεν μιλάμε, βέβαια, για σοβαρά ζητήματα που απασχολούν τον τελευταίο καιρό την τοπική κοινωνία, όπως ο αγωγός TAP και η πλατφόρμα LNG (για τα οποία διοργανώθηκαν και συλλαλητήρια). Είπαμε: Θέλουμε να είμαστε και λίγο σοβαροί…

Δε χωράει καμία αμφιβολία ότι οι «βεβαιότητες» και οι «σιγουριές» τού (κατά τ’ άλλα συμπαθούς) Αναστάσιου Μαρκουλίδη βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Προφανώς και εκτός πραγματικότητας. Πρώτον, γιατί αγνοεί παντελώς μεγάλες και ιστορικές στιγμές της πόλης και δεύτερον γιατί δεν φρόντισε να «μάθει» προτού… ξεσαλώσει. Το χειρότερο: ότι μεθοδεύει με τέτοιον τρόπο την άγνοιά του, ώστε τα «τεκμήριά» του να μοιάζουν αδιαμφισβήτητα και τετελεσμένα.

Θα το ήθελε, αλλά… δεν! Και ευτυχώς που –εις πείσμα πολλών– «κρατάει» ακόμη η «συλλογική μας μνήμη» για να διαψεύδει καθημερινά όλους εκείνους που –συνειδητά ή ασυνείδητα– μοχθούν για την κυριαρχία της λήθης.

Να πω λοιπόν στο φίλτατο Τάσο ότι όταν η «πόλη κοιμόταν» μέσα στην ευδαιμονία του Χρηματιστηρίου, μέσα στους μύθους των Ολυμπιακών Αγώνων (αυτούς με την… κυτταρική υπεροχή) και μέσα στη φενάκη των διακοποδανείων, οι αντιεξουσιαστές έμπαιναν μπροστά για την προστασία της Βάσοβας και βρισκόταν στην «πρώτη γραμμή» του αγώνα ενάντια στο Λιθάνθρακα. Αυτοί ήταν που «μυρίστηκαν» πρώτοι την καταστροφή κι αυτοί που τάχθηκαν «ψυχή τε και σώματι» στην κορυφαία κινηματική δράση της πόλης.

Να θυμίσω επίσης (στον απόντα και άγνωστο σε εμένα, τότε, Αναστάσιο) ότι οι αντιεξουσιαστές δεν έλειψαν από καμία κινητοποίηση που σχετίζονταν με τις πολιτικές των μνημονίων. Εκεί ήταν πάντα. Και για τα εργασιακά δικαιώματα και για την Παιδεία και για την Υγεία. Μέρες και νύχτες στην Πλατεία Καπνεργάτη, στο κίνημα των Αγανακτισμένων. Ναι, με τις εμμονές τους, την επιμονή τους, την απολυτότητά τους… αλλά εκεί! Παρόντες! Οπότε, για την αξιοπιστία και μόνον των απόψεων του, καλό και πρέπον να ψάξει αλλού για τους «άφαντους» και τους «πουθενά». Κι αν (αν λέω) δεν έχει «ονόματα και διευθύνσεις», μετά χαράς να του… προμηθεύσω. Μάτσο ο κατάλογος!

Και να πω και τούτο: τις εξαιρετικές πολιτιστικές εκδηλώσεις στο παρκάκι της Κατάληψης Βύρωνος 3 δεν τις αντιλήφθηκε το «δημοσιογραφικό σου δαιμόνιο»; Ή απλά δεν έτυχαν του ιδίου ενδιαφέροντος όσο οι άλλες για τα… αδέσποτα;

«Κλείνω» με το τραγικότερο –άμα τι και πλέον επικίνδυνο– όλων: την υποτίμηση και την απαξία της αντιφασιστικής δράσης των αντιεξουσιαστών. Αν μη τι άλλο, η αντίληψη που λέει ότι: όταν θίγεται ένας "συναγωνιστής" τους, ή όταν έχουμε συγκεντρώσεις μελών της "Χρυσής Αυγής" τα αντανακλαστικά των αντιεξουσιαστών είναι πιο γρήγορα και από αυτά δρομέα 100 μέτρων στο άκουσμα του πιστολιού του αφέτη! Μόνο εκεί, όμως! Α ναι, και στις εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο -πού αλλού, στην τελική, να τους δοθεί η ευκαιρία να φωνάξουν κατά του φασισμού… είναι της ίδιας ακριβώς «ιδεολογικής κατεύθυνσης» με αυτήν που προβάλλουν οι ιστοσελίδες των νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής.

Γι’ αυτό ίσως και το εν λόγω κείμενο έλαχε της θερμής υποδοχής και εκτιμήσεως των καθ’ ημάς νεοβαρβάρων…