ΣΧΕΔΙΟ "ΘΕΤΙΣ"

Μέχρι σήμερα, αρνιόμουν πεισματικά να δικαιολογήσω την ρητορική μεγάλου μέρους της αντιπολιτευτικής κριτικής, που ταύτιζε την ελληνική κυβέρνηση με τη χούντα. Έβρισκα πολύ επιπόλαιη και ρηχή μια τέτοια προσέγγιση. Και σε μεγάλο βαθμό, βαθιά ανιστόρητη. Η μόνη ίσως ερμηνεία που θα μπορούσε να δικαιολογήσει μία τέτοια υπερβολή από την πλευρά των «αντιφρονούντων», ήταν η απουσία «δικτατορικού βιώματος» που συνόδευε τους περισσοτέρους εξ αυτών.

Αυτά τα έλεγα και τα υποστήριζα μέχρι την περασμένη Πέμπτη. Την αποφράδα εκείνη ημέρα που στο κέντρο της Αθήνας έκανε την «επίσημη εμφάνιση» της η Επιχείρηση Θέτις. Στο δε ακριβέστερον; Ο κυβερνητικός φασισμός αυτοπροσώπως!  Από τότε, λεπτό δεν χρειάστηκε για να καμφθούν οι μέχρι τώρα… αντιχουντικές  μου ενστάσεις. Και μάλιστα με τον ποιο σοκαριστικό τρόπο.

Περιγράφω την επίσημη κρατική εκδοχή που συνοδεύει το τελευταίο «εφεύρημα εξόντωσης» των ευάλωτων ομάδων της ελληνικής κοινωνίας. Των και περιθωριακών (κατά τους «καθαρούς») καλουμένων: το σχέδιο Θέτις που εκπόνησε το Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων Υγείας  και θα υλοποιεί η Αστυνομία, είναι η περισυλλογή τοξικοεξαρτημένων ατόμων που κινούνται στο κέντρο της πόλης και η μεταφορά τους στις εγκαταστάσεις της αστυνομίας στην Αμυγδαλέζα  με σκοπό την καταγραφή τους…

Το «πείραμα» του ανεκδιήγητου Λυκουρέντζου, ουδεμία σχέση μπορεί να έχει με το (έτσι κι αλλιώς) νοσηρό εφεύρημα της «καταγραφής». Η αιτιολογία είναι εντελώς προσχηματική και γίνεται εξόφθαλμα υποκριτική όταν «πάει» να αποκτήσει χαρακτηριστικά συμπόνιας και φιλευσπλαχνίας. Διαβάστε επιχείρημα: κάποιοι από αυτούς ζητούσαν ιατρική εξέταση. Κυρίως κοπέλες που είχαν φύγει από το σπίτι τους και άνθρωποι άποροι και ανασφάλιστοι. Αυτούς τους στείλαμε σε νοσοκομείο και το πρωί πήραν εξιτήριο. Μοιράσαμε φάρμακα και αλοιφές για όσους είχαν δερματικές παθήσεις. Οι υπόλοιποι έφαγαν την σούπα τους και φύγανε. Τους γύρισε η Αστυνομία στο κέντρο της Αθήνας…

Δηλαδή, όλη αυτή η επιχείρηση (και μάλιστα μέσω εμπιστευτικών εγγράφων), «στήθηκε» για να προσφερθεί… ζεστή σούπα; Αν ναι, τότε γιατί δεν εφαρμόζουν το «σχέδιο» τους καθημερινά; Γιατί δεν δημιουργούν εγκαταστάσεις περίθαλψης; Και γιατί (έλα μου ντε) στο όλο εγχείρημα να πρωτοστατούν οι δυνάμεις της Αστυνομίας; Από πότε οι άρρωστοι χρήζουν της βοήθειας… χειροπέδων; Και ως «επαγγελματίας» καχύποπτος, ρωτάω: εφ’ όσον το ενδιαφέρον της κυβέρνησης είναι «βαθιά ανθρωπιστικό», γιατί έχουν διαλυθεί όλες οι δημόσιες δομές που ασχολούνταν με την «καθημερινότητα» των χρηστών στους δημόσιους χώρους; Που είναι για παράδειγμα εκείνη η ομάδα ανταλλαγής συριγγών;  

Καμία αυταπάτη αγαπητοί μου. Η… Θέτις είναι η φυσική συνέχεια των θεωριών που εξέφρασαν παλαιότερα τα τηλεοπρόβλητα στελέχη της κοινοβουλευτικής ακροδεξιάς (όρα Καρατζαφέρης, Γεωργιάδης, Βελόπουλος και Βορίδης), και πολύ φοβάμαι, ο προάγγελος αυτών που προβλέπουν οι πρακτικές εξόντωσης των νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής.

Διόλου τυχαία λοιπόν η προηγηθείσα («σοσιαλιστική») διαπόμπευση των οροθετικών εκδιδομένων γυναικών. Η κυβερνητική αντίληψη για τους ανθρώπους που (για χίλιους δυό λόγους) ζουν στα όρια της προσωπικής τους εξαθλίωσης, είναι απόλυτα συγχρονισμένη με τις αντίστοιχες των χιτλερικών εφαρμογών. Πάει να πει, με τη σταδιακή εξαφάνιση των «διαφορετικών ομάδων» που κινούνται έξω από τα κοινωνικά πρότυπα των «φιλήσυχων». Ήγουν, όλων ημών των… νοικοκυραίων. Και ως είθισται στην πρακτική του φασισμού, αυτοί που πληρώνουν πρώτοι το «τίμημα της διαφορετικότητας», είναι οι πλέον αβοήθητοι και λησμονημένοι.

Μην εκπλαγείτε λοιπόν  αν αύριο στην θέση των οροθετικών, των αστέγων και των τοξικομανών, δείτε να «παίρνουν σειρά» οι ομοφυλόφιλοι, οι ανάπηροι, οι ψυχασθενείς, οι τσιγγάνοι… Και να είστε σίγουροι, ότι οσονούπω θα πλησιάζει και η ώρα όλων εκείνων που απλά, «σκέφτονται αλλιώς».

Αν κάτι επιταχύνει τον χρόνο προς τον ολοκληρωτισμό, αυτό το επιτρέπει η προσωπική μας αδράνεια. Καιρός να αναμετρηθούμε μαζί της και να αποφασίσουμε. Οι καιροί ου μενετοί…