ΤΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΤΟΥ ΚΥΡΚΟΥ

Το άκουσα και… έμεινα. Σας το αντιγράφω και συνιστώ ψυχραιμία:  Ζητώ τόσο από τις γυναίκες στα διάφορα κόμματα όσο και από τις γυναικείες οργανώσεις και από τις αντίστοιχες επιτροπές να κάνουμε μια προσπάθεια, η οποία να οδηγεί σε μία αύξηση χρόνου της γυναίκας στην ενασχόληση με το παιδί της τα πρώτα τρία χρόνια. Τι προτείνω συγκεκριμένα; Το προτείνω σε εσάς, για να πάει αλλού. Προτείνω οι γυναίκες να έχουν την ευχέρεια από τη δουλειά τους να λείπουν και να είναι κοντά στα παιδιά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Θα μπορούσαμε, παραδείγματος χάρη, τώρα που υπάρχει αυτή η οικονομική δυσπραγία και η ανάγκη να μειωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι νεαρές γυναίκες που είναι στο δημόσιο και θέλουν να τεκνοποιήσουν να μείνουν για μεγαλύτερο διάστημα στο σπίτι τους. Πιθανόν να παίρνουν μισό μισθό, αλλά να έχουν τη δυνατότητα να έχουν πρόσβαση στα ελληνικά προϊόντα διατροφής σε μισή τιμή για τρία χρόνια από τότε που γεννούν με ένα voucher, με μία κάρτα

Όχι, καλοί μου. Δεν τρολλάρω. Το παραπάνω «πολιτικόν πόνημα» ανήκει στη ΔΗΜΑΡίτισσα υφυπουργό Υγείας Φωτεινή Σκοπούλη και εκπονήθηκε από το βήμα της Βουλής στις 8 Μαρτίου. Συνεισφορά, εικάζω, της «κυβερνώσας Αριστεράς» στην παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας!

Ας «μπούμε» κατευθείαν στα… σκληρά. Είναι η πρώτη φορά που κείμενο προερχόμενο από κόμμα της Αριστεράς (και μάλιστα ως πρόταση προς υλοποίηση) παρουσιάζει… ρατσιστικό ενδιαφέρον. Η κυρία Σκοπούλη, αμνήμων και ανερμάτιστη, ακυρώνει μέσα σε εκατόν πενήντα λέξεις όλο το αξιακό περιεχόμενο του πολιτικού της χώρου, διαχωρίζοντας τις μάνες σε… δημόσιες και ιδιωτικές! Ήγουν, σε πατρικίες και πληβείες. Πού να το πεις; Στον Κύρκο; Στον Παπαγιαννάκη;

Σοβαρά μιλάω. Θα τρίζουν τα κόκαλα των συγχωρεμένων. Μία γυναίκα της «δικιάς τους Αριστεράς» να μοιράζει «μητρικά μπόνους» στις γυναίκες που εργάζονται στο δημόσιο και, την ίδια στιγμή, να αγνοεί και να απαξιώνει τον ρόλο των υπολοίπων μανάδων. Ε, αυτό μόνο στα «άγραφα του ριζοσπαστισμού» θα μπορούσε να καταταγεί. Προς θλίψην απέραντη, το ανήκουστο συνέβη επί ημερών Κουβέλη.

Όμως, η πρόταση της κυρίας Σκοπούλη κρύβει κι άλλα… τερατώδη μυστικά που έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με την «ιδεολογική ηθική» του φορέα που φέρεται να εκπροσωπεί. Γιατί, μπορεί  η «πρώτη της ανάγνωση» να εκπέμπει με τον πιο ακραίο και κυνικό τρόπο το «όλον άρρωστον» της αμετροέπειας και της αναλγησίας της, η «δεύτερη» όμως αποκαλύπτει στοιχεία… τυχοδιωκτισμού! Και μάλιστα, χονδροειδέστατου.

Διότι, μία τριετία εκτός εργασίας μοιάζει να είναι (έστω και δια της… πλαγίας) απόλυτα προσαρμοσμένη με το σχέδιο της διαθεσιμότητας από το δημόσιο. Και μάλιστα, με το κόστος της «εξόδου» να πέφτει στο 50% του μισθού! Το ότι η εγκυμοσύνη δε θα λογίζεται (προς το παρόν τουλάχιστον) ως στοιχείο επιορκίας, είναι μία μεγάλη… κατάκτηση. Κατά προτίμηση Αριστερή!

Βέβαια, ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός της κυρίας Σκοπούλη αγγίζει τα όρια της χυδαιότητας όταν φτάνει στο σημείο να μιλάει για δυνατότητα πρόσβασης σε ελληνικά προϊόντα διατροφής με τη μισή τιμή… Ποια να εννοεί άραγε; Τα ελληνικής κατασκευής παιδικά γάλατα; Και από πότε τα έξοδα για το μεγάλωμα ενός παιδιού περιορίζονται μόνο στη διατροφή; Αλλά τότε για ποια ελληνικά προϊόντα θα μιλούσαμε; Για τα πάμπερς; Τα μπιμπερό; Τα παιδικά ρούχα; Τα σκευάσματα βρεφικής περιποίησης; Εκτός κι αν η εν λόγω της ΔΗΜΑΡ βλέπει… φως στο τούνελ της ελληνικής επιχειρηματικότητας.

Γι’ αυτό, βουρ από τώρα για ένα voucher και μία κάρτα…