Καλώς τηνε κι ας άργησε. Για την Εισαγγελία Θεσσαλονίκης ο λόγος, που «χτύπησε» με «επισταμένη έρευνα» (εδώ γελάμε) της αρμόδιας εισαγγελέως για «σκάνδαλο» που αφορά στις… γεννήσεις κατ’ οίκον! «Πιασάδικο» θέμα, αφού σε αυτό εμπλέκονται «επικοινωνιακές ίντριγκες» ικανές να σπάσουν όλες τις ακροαματικότητες των Οκτώ. Ξέρετε. «Πλαστά επιδόματα», «υγειονομικές βόμβες», «επίορκοι γιατροί»... μέχρι και «άκαρδες μάνες»! Όμως, επειδή πίσω από το φαιδρόν και το ανόητον του πράγματος ξεπηδάνε πολλαπλά είδη κοινωνικών, επιστημονικών και οικονομικών εκτροπών, λέω να το σοβαρέψω. Και αφορμή γι’ αυτό στάθηκε η επιστολή μίας εκ των 79 κατηγορουμένων! Της Μαρίας–Μυρτούς Γρίβα. Ειδικού Παθολόγου και μητέρας που γέννησε το παιδί της στο σπίτι.

Ξέχωρα από την προσωπική εκτίμηση που τρέφω για την οικογένεια της Μαρίας (εκτίμηση που πηγάζει από τη μακρόχρονη γνωριμία μου με τον πατέρα της, Κλεάνθη), η επιστολή της δεν αφήνει κανένα περιθώριο σιωπής. Θα την «υπερασπιζόμουν», έτσι κι αλλιώς.

Με τη σειρά λοιπόν. Η υπόθεση ξεκίνησε από καταγγελία (συγκεκριμένα της προέδρου του Συλλόγου Μαιών Θεσσαλονίκης, Βικτωρίας Μοσχάκη) για ρύπανση περιβάλλοντος! Ποια είναι αυτή η… ρύπανση; Τα ανεπεξέργαστα νοσοκομειακά απόβλητα που πετιούνταν ανεξέλεγκτα στα σκουπίδια. Δηλαδή, οι περιπτώσεις όπου ο πλακούντας κάποιων νεογνών κατέληγε στα σκουπίδια χωρίς να έχει ληφθεί κανένα μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας!!!

Αναρωτιέμαι: ένα τέτοιο επιχείρημα (και προτού  οδηγηθούν –σχεδόν διαπομπευόμενοι– τόσοι άνθρωποι στο εδώλιο) δε θα έπρεπε να είχε στηριχθεί σε επιστημονικά δεδομένα; Άντε έτσι, ολόκληρη Δικαιοσύνη παραλαμβάνει μία καταγγελία και… ορμάει; Ελαφρότητα ή… «σπουδή»;

Τα όσα υποστηρίζει η Μαρία–Μυρτώ Γρίβα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο… δεύτερης σκέψης. Εδώ μιλάμε για καραμπινάτα σκάνδαλα και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που θίγονται ευθέως από το… σύστημα της κατ’ οίκον λευτεριάς.

Αντιγράφω: Είναι δικαίωμα κάθε γονιού να επιλέξει τον τόπο και τον τρόπο που θα γεννήσει. Είναι δικαίωμα κάθε γονιού να επιλέξει ποιός και πόσοι θα συμμετέχουν στην διαδικασία αυτή. Ο πλακούντας είναι το όργανο που κρατάει τα έμβρυά μας στην ζωή κατά την διάρκεια της κύησης. Είναι αυτό το μαγικό «κάτι» που μας κάνει ένα με τα έμβρυα που κυοφορούμε. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ και ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΟ ΑΠΟΒΛΗΤΟ. Αν ο πλακούντας μας, που είναι ένα με τα δυνάμει μωρά μας στην ενδομήτρια ζωή είναι επικίνδυνος και μολυσματικός, τότε και αυτά είναι επικίνδυνα και μολυσματικά. Σε ποιόν δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα έπρεπε να τα έχουμε «παραδώσει» για διαχείριση; ΚΑΝΕΝΑΣ πλακούντας δεν βρέθηκε ποτέ στα σκουπίδια και για αυτό δεν υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ ως στοιχείο στο κατηγορητήριο. Οι πλακούντες μας είναι θαύμα της φύσης κι όχι απόβλητα, για να τα πετάξουμε στις τουαλέτες ή στα σκουπίδια. Τουλάχιστον έτσι τους αντιλαμβανόμαστε εμείς οι συνειδητοποιημένες μαμάδες, προφανώς σε αντίθεση με ορισμένους επαγγελματίες υγείας.

Παρακάμπτοντας τα αυτονόητα (όπως, για παράδειγμα, τι διέπει την ελληνική νομοθεσία και τι συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη), φρονώ ότι όλα αυτά που προκύπτουν από την επιστημονική γνώση, θα έπρεπε να είχαν αποτελέσει για την κυρία Εισαγγελέα (εικάζω και μάνα) το ελάχιστο τεκμήριο για να θέσει την καταγγελία στα… αζήτητα. Αντ’ αυτού, τα εκτιμά ως «ψιλά γράμματα» χωρίς να αντιλαμβάνεται (;) ότι όλα ετούτα ακολουθούνται από καταστάσεις που... βγάζουν μάτι.

Τι συμφέροντα τελικά πάει να «καλύψει» (και τελικά να υπερασπίσει) η δίωξη; Το γεγονός ότι μέχρι τώρα κανένας σύλλογος, κανένας φορέας, καμία επίσημη αρχή δεν έχει πάρει θέση για το φαινόμενο των καισαρικών και των περινεοτομών (τα επίσημα στοιχεία κάνουν λόγο ότι το 51% των γεννήσεων καταλήγουν σε αυτές τις μεθόδους) δεν είναι ένα μεγάλο… μυστήριο; Θέλετε κι άλλα; Με ποιο δικαίωμα (και σε συνεργασία με τις μαιευτικές κλινικές) εκμεταλλεύονται τους πλακούντες οι ιδιωτικές εταιρίες; Ποιος αποκρύπτει (και γιατί) το ίδιον όφελος για την παρασκευή ακριβών καλλυντικών και την καλλιέργεια βλαστοκυττάρων από την (με το έτσι θέλω και γουστάρω) «αρπαγή» των πλακούντων;

Αυτά τα ωραία, λοιπόν, και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Εκ μέρους μου θα ήθελα να "παραχωρήσω" τον επίλογο αυτού του κειμένου στον ίδιο τον Κλεάνθη Γρίβα. Με όλη μου την καρδιά και τη συγκίνηση.

Ζητώ συγγνώμη για την παρέμβαση σε μια υπόθεση που αφορά την κόρη μου και έχει σχέση με την υπόθεση των γονέων που διώκονται επειδή «τόλμησαν» να φέρουν στον κόσμο το παιδί τους στην γιορταστική ατμόσφαιρα του σπιτιού τους και όχι στο απρόσωπο και άξενο περιβάλλον κάποιου από τα υπάρχοντα «συσκευαστήρια βρεφών» (μεταξύ των άλλων, αποφεύγοντας και τα σημαντικά σοκ -αισθητηριακά και ψυχολογικά- που υφίσταται το «εν συσκευασία» νεογέννητο, και τα οποία θα μπορούσα να αναπτύξω αναλυτικά σε κάποιο άλλο σημείωμα),

Είναι προφανές ότι είμαι περήφανος για την κόρη μου και την απόφασή της να γεννήσει στο σπίτι μας (απόφαση αυτονόητη με βάση τη μόρφωση, την καλλιέργεια και την ευαισθησία της), πράγμα που: Μου έδωσε την ευτυχία να πάρω μέρος στον τοκετό της με τη διπλή ιδιότητα του γιατρού και του παππού (όπως είχα κάνει και κατά τη δική της γέννηση σε συνεργασία με τον πατέρα της συζύγου μου), και να είμαι ο πρώτος που αγκάλιασε την κόρη της.

Mου παρείχε την ευχέρεια να παραλάβω τον πλακούντα (που είναι λίκνο της ζωής και όχι «μολυσματικό απόβλητο»! όπως επιμένει η μαία κ. Βικτώρια Μοσχάκη) και να τον θάψω στο σπίτι μας στον Όλυμπο, φυτεύοντας επάνω του ένα έλατο που το βλέπω να μεγαλώνει μαζί με την εγγονή μου.