ΣΙΜΙΤΣΗΣ (ΔΙΑΛΟΓΟΙ)

Ο δήμαρχος Καβάλας Κωστής Σιμιτσής μού απέστειλε την παρακάτω επιστολή, ως απάντηση για το κείμενο–κριτική σχετικά με την «επικοινωνιακή διαχείριση» από τον ίδιο της πρωτόδικης καταδίκης του από το Εφετείο Κομοτηνής για παράβαση καθήκοντος.

Μου γράφει:

Το σημείωμά σας για τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος και τη δήθεν συμφωνία μου με τους καταστηματάρχες για μεσοβέζικη εφαρμογή του νόμου δείχνει ότι δεν καταλάβατε τι ακριβώς διακυβεύθηκε την κρίσιμη διετία 2007-2008.

Για την έλλειψη κατανόησης είναι προφανές πως η ευθύνη είναι όλη δική μου, αφού πρέπει να θεωρούμε δεδομένο το δικό σας υψηλό αντιληπτικό επίπεδο.

Το ζήτημα λοιπόν ποτέ δεν ήταν να εφαρμοστεί η νομοθεσία εν μέρει ή a la carte. Ήταν το ακριβώς αντίθετο: να ερμηνευθεί και να εφαρμοστεί σωστά ο νόμος, ώστε να επικρατήσουν η ισονομία μεταξύ των επιχειρήσεων και η ευρυθμία στην αγορά.

Δεν ήταν εύκολο. Χρειάστηκε να συγκρουστούμε όχι μόνο με τις παγιωμένες νοοτροπίες των επιχειρηματιών αλλά και με τη σκληρή, δογματική και τελείως εσφαλμένη νομικά άποψη συγκεκριμένης δημόσιας υπηρεσίας. Τα δικαστήρια δικαίωσαν τον Δήμο μας σε δεκάδες υποθέσεις ενώ και η Διεύθυνση Υγείας ακολουθεί πλέον πρακτική σύμφωνη με τις απόψεις της νομικής μας υπηρεσίας.

Η πιστή τήρηση των αρχών της αναλογικότητας, της επιείκειας και της εμπιστοσύνης του διοικουμένου προς τη διοίκηση αποτελεί καθημερινό κανόνα στον Δήμο μας χωρίς όμως να παραμελείται η αναγκαία αυστηρότητα εκεί όπου πρέπει η διοικητική ποινή ν’ αποκτήσει παραδειγματικό χαρακτήρα. Υπάρχει άραγε άλλος περιφερειακός Δήμος με 50 σφραγίσεις κατά μέσο όρο το χρόνο; (χώρια τις αφαιρέσεις τραπεζοκαθισμάτων).

Του απαντάω:

Κύριε Σιμιτσή. Κατ’ αρχάς να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνατε. Είχα την εντύπωση ότι απαντάτε μόνο μέσω… facebook. Διαψεύστηκα. Και, κατά δεύτερον, με «θαμπώνετε» πολύ με αυτό το υψηλό αντιληπτικό επίπεδο. Λέω να το αξιοποιήσω δεόντως. Βέβαια, το να λέτε λίγο πριν ότι δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς διακυβεύθηκε την κρίσιμη διετία 2007-2008, μου δημιουργεί μία ψιλοσύγχυση, αλλά ας μη μπούμε τώρα σε τέτοιου είδους λεπτομέρειες.

Επί της ουσίας.

Στο κείμενό μου πουθενά δεν υπάρχει η φράση συμφωνία μου με τους καταστηματάρχες για μεσοβέζικη εφαρμογή του νόμου. Νομίζω ότι κάπου έχετε «χαθεί στη μετάφραση». Εκτός κι αν σας… εξυπηρετεί. Παραθέτω το απόσπασμα προς υπενθύμιση: Ουσιαστικά, ο Κωστής Σιμιτσής τούς πρότεινε (τους καταστηματάρχες) «συμμαχία» για «στραβά μάτια» που, στην πορεία, μπορεί να εξελιχθεί και σε μία ημινόμιμη… ομερτά. Όπερ μεθερμηνευόμενο; Οι πεζόδρομοι να μπορούν να γεμίζουν με τραπέζια και καρέκλες, οι παράνομες κατασκευές να θεωρούνται… εικαστικά δρώμενα και η ηχορύπανση να νομιμοποιηθεί ως… πολιτιστικό γεγονός. Και όλα αυτά στο όνομα της οικονομικής κρίσης που μαστίζει την αγορά!

Απ’ ότι γνωρίζω (σε πολιτικό επίπεδο πάντα), η λέξη συμφωνία έχει εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο από αυτή της συμμαχίας. Πολλώ δε μάλλον όταν η δεύτερη βρίσκεται και εντός εισαγωγικών. Επειδή όμως δεν έχει κανένα νόημα να «παίζουμε» με τις λέξεις, επιτρέψτε μου να ρωτήσω το εξής: από πότε οι υπηρεσίες του δήμου (αλλά και εσείς προσωπικά) απέκτησαν το δικαίωμα της «ερμηνείας των νόμων»; Έχετε σκεφτεί άραγε πόσες παρενέργειες μπορεί να έχει μία τέτοια αντίληψη; Προφανώς και όχι, αν κρίνω από την αυθαιρεσία που επικρατεί σήμερα στους δημόσιους χώρους και από το αισθητικό μπάχαλο των πλατειών και των πεζοδρόμων.

Και θα επιμείνω: αυτού του είδους οι πρακτικές (για «λογικές» ούτε λόγος), το μόνο που κάνουν είναι να εφαρμόζεται (και μάλιστα απαράβατα) ο «νόμος» του δώσε θάρρος στον χωριάτη, να σ’ ανέβει στο κρεβάτι. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Υ.Γ.

Πράγματι. Δε γνωρίζω κανέναν άλλο περιφερειακό δήμο που να σφραγίζει 50 καταστήματα κάθε χρόνο! Μήπως αυτή σας την «επιτυχία» να την εντάξω στο πλαίσιο της πιστής τήρησης των αρχών της αναλογικότητας, της επιείκειας και της εμπιστοσύνης του διοικουμένου προς τη διοίκηση;

Τι ρωτάω; Με γελάει εμένα το αντιληπτικό μου επίπεδο;