ΣτΕ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Με μία απίστευτη απόφασή του (όμοια με αυτές που μας έχει «συνηθίσει» τώρα τελευταία), το Συμβούλιο της Επικρατείας «άναψε» το πράσινο φως για την εγκατάσταση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας σε δασικές περιοχές! Ουσιαστικά, για το τέλειο αισθητικό και περιβαλλοντολογικό έγκλημα της ελληνικής γης. Και μάλιστα σε ρυθμούς… fast track!

Παρ’ ότι τα δασικά οικοσυστήματα υπάγονται σε αυστηρό προστατευτικό καθεστώς, οι Ανώτατοι Δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας έκριναν (άκουσον, άκουσον) ότι ο νομοθέτης μπορεί κατ' εξαίρεση και υπό τη συνδρομή επιτακτικών λόγων δημοσίου συμφέροντος να επιτρέψει επεμβάσεις που μεταβάλλουν ή αλλοιώνουν το δασικό χαρακτήρα μιας περιοχής. Απλά πράγματα. Και… αναπτυξιακά!

Στη συνέχεια –και για να προλάβουν τυχόν «παρερμηνείες» από διάφορους «ενοχλητικούς» – σημειώνουν ότι η μεταβολή ή η αλλοίωση του δασικού χαρακτήρα επιτρέπεται μόνον εάν η θυσία της δασικής βλάστησης αποτελεί το μοναδικό πρόσφορο μέσο για την ικανοποίηση των επίμαχων αναγκών (όπου «επίμαχες ανάγκες» διάβασε θεόρατες εγκαταστάσεις αιολικών συστημάτων και φωτοβολταϊκών πάνελ) και εφόσον οι επεμβάσεις περιορίζονται στον απολύτως αναγκαίο βαθμό…

Αν τώρα εσύ είσαι λίγο καχύποπτος και εξακολουθείς να αναρωτιέσαι για το ποιος ορίζει τις επίμαχες ανάγκες και ποια είναι τα όρια της μεταβολής, της αλλοίωσης και της θυσίας (αυτής, προπάντων), θα σε καθησυχάσουν με το αμίμητο (και άκρως επιστημονικό) επιχείρημα–προσευχή: Στις περιοχές αυτές πρέπει να λαμβάνεται ιδιαίτερη μέριμνα για τον περιορισμό της βλάβης της δασικής βλάστησης… Κρατήστε  τον «περιορισμό» και προχωράμε… Ή μάλλον πλησιάζουμε προς τα μέρη μας. 

Όσοι από εσάς έχετε επισκεφτεί πρόσφατα τη Θάσο (και πιο συγκεκριμένα την περιοχή γύρω από τις Μαριές), θα έχετε παρατηρήσει μία ασυνήθιστη έξαρση από φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις που έρχονται να συμπληρώσουν σε υπερθετικό βαθμό το προϋπάρχον οικιστικό τερατούργημα. Δεκάδες στρέμματα δασικών και αγροτικών εκτάσεων έχουν υποστεί τεράστια και ανεξέλεγκτη καταστροφή, επιδεινώνοντας επί τα χείρω το ήδη βεβαρημένο φυσικό τοπίο του νησιού. Μια «περιβαλλοντική σφαγή», αντίστοιχη με αυτήν των λατομείων. Μια εικόνα–εφιάλτης που υπονομεύει κάθε προσπάθεια ήπιας τουριστικής ανάπτυξης.

Πώς «απαντούν» σε αυτό οι Δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας; Απολαύστε τους: στα μικρά νησιά, που προστατεύονται περιβαλλοντικά από το Σύνταγμα (εδώ γελάμε), είναι πλέον δυνατή η εγκατάσταση ανεμογεννητριών και η εφαρμογή μεθόδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας φιλικών προς το περιβάλλον. Άλλωστε, τα μικρά νησιά αποτελούν προσφερόμενο πεδίο για την ανάπτυξη τέτοιων εφαρμογών, υπό την προϋπόθεση ότι λαμβάνεται υπόψη η ιδιαιτερότητα του νησιωτικού χώρου…

Τώρα δέσαμε. Ο τσέλιγκας (και το εννοώ) του Τοπικού Συμβουλίου θα αποφανθεί για τις ιδιαιτερότητες του νησιωτικού χώρου και οι κακόγουστοι και ατάλαντοι των Δημοτικών Συμβουλίων (εδώ το υπογράφω), θα «πάρουν πάνω» τους την υπόθεση της αισθητικής και του περιβάλλοντος. Κοινώς: Φέξε μου και γλίστρησα…

Κατά τ’ άλλα, το Συμβούλιο της Επικρατείας επιβεβαιώνει με τον πιο άκομψο και κυνικό τρόπο τους στενούς δεσμούς του με τη εξουσία και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Και τώρα, με λυμένα τα χέρια, εντελώς απροκάλυπτα και ξεδιάντροπα. Αλλά από ποιους χάθηκε η ντροπή για να την βρουν και οι... απρόσωποι. Από τους… έρημους;