Τον Γιώργο Βουλουτίδη τον γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια. Ευτύχησα να τον συναντήσω για πρώτη φορά σε εκείνη τη θαυμάσια κολεκτίβα του Συνδέσμου Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών, που την αποτελούσαν φίλοι και συνεργάτες ακριβοί. Ο Παπανικολάου, η Μπίτσα, ο Θεοδωρίδης, ο Σαββίδης, η Τοροφία, ο Μιχαηλίδης, η Σπανουδάκη… Χρονιές μιας ετοιμόρροπης δεκαετίας που έφευγε με έναν κόμπο ανικανοποίητου και με μία αίσθηση συλλογικού κενού.

Ο Γιώργος ήταν και παραμένει ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Γαλήνιος, σεμνός, εργατικός, γλυκύτατος και βαθιά πολιτισμένος. Η προσφορά του στο Σύνδεσμο (και, κατ’ επέκταση, στην ίδια του την πόλη) υπήρξε καταλυτική. Ακόμη τον θυμάμαι να στήνει στο μεσώροφο της Στέγης τον πρώτο σκοτεινό θάλαμο του φωτογραφικού τμήματος. Αθόρυβα, ήρεμα και ταπεινά. Μα τόσο δημιουργικά. Τόσο υπεύθυνα. Τόσο αποτελεσματικά. Και με ένα πάθος γεμάτο γνώση, μεράκι και πίστη. Αν κάποιος σήμερα μπορεί να καμαρώνει για το σπουδαίο έργο και τη συνεχή παρουσία του Φωτογραφικού Ομίλου, αυτός είναι σίγουρα ο Βουλουτίδης. Γιατί αυτός υπήρξε ο εμπνευστής, ο δάσκαλος και ο ηγήτοράς του.

Μετά τα χρόνια της Στέγης, οι συναντήσεις μας αραίωσαν. Άλλες υποχρεώσεις, άλλες προτεραιότητες, ίσως και άλλα ενδιαφέροντα «έκριναν» την απόσταση. Όμως, η «θερμότητα» της σχέσης μας δε χάθηκε ποτέ. Γι’ αυτό, όταν καμιά φορά βρισκόμασταν σε χώρους «κοινού ενδιαφέροντος», αισθανόμουν μιαν απέραντη χαρά και μιαν άσβεστη επιθυμία ευγνωμοσύνης.

Αυτό ακριβώς μου συνέβη και την περασμένη εβδομάδα όταν βρεθήκαμε μαζί στην ανάγνωση του ανέκδοτου μυθιστορήματος του Κοσμά Χαρπαντίδη, στο αναγνωστήριο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Μόνο που αυτή η ολιγόλεπτη επαφή μας, μου έδωσε ένα καινούριο δώρο. Από αυτά που μόνο ο Γιώργος ξέρει να προσφέρει. Γεμάτα αλήθεια και ομορφιά. Γεμάτα από αγάπη.

Κι αυτό, δεν ήταν άλλο από το blog του! Εκεί θα μας βρεις, μου είπε και αποχαιρετιστήκαμε.

Και «βρεθήκαμε». Σε έναν «τόπο» πλημυρισμένο από ήθος και μέτρο. Από συγκίνηση και επιθυμία. Καμία έπαρση, καμία υπερβολή, κανένας εγωισμός. Μέσα από δεκάδες φωτογραφίες μνήμης, μέσα από επιλογές αγαπημένων του κειμένων, μέσα από εκλεκτά πρόσωπα, συναρπαστικές αναφορές και εγκάρδιες αφηγήσεις, ο Γιώργος Βουλουτίδης προβάλλει την αγαπημένη του πόλη με τρόπο μοναδικό. Μέσα σε μια «σιωπηλή εκμυστήρευση» γεμάτη μύθους και περιπέτειες. Γεμάτη από ταξίδια ανεπανάληπτα. Από μυρωδιές και χρώματα. Και από ανθρώπους που σε κυκλώνουν με ιστορίες του καπνού, της θάλασσας, της προσφυγιάς…

Πάντα ν’ ανταμώνουμε, Γιώργη… Ολοψύχως!

Αυτά και άλλα πολλά και ακριβά στον ιστότοπο kavala-gv.blogspot.gr