ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ, ΜΗ!

Αρχίσανε τα όργανα. Και τι όργανα! Ηχηρά! Ήγουν, ζουρνάδες και νταούλια. Του πολιτισμού πράγματα, δηλαδή. Εκείνου, του παλιού. Του χλαμιδάτου και του φολκλορικού.

Η περασμένη εβδομάδα ήταν προάγγελος του «τι μας περιμένει» από Σεπτέμβριο και μετά από τη νέα δημοτική αρχή. Και ενδεικτική ενός κλίματος… κουλουβαχατισμού που άρχισε ήδη από την περίοδο της… μοιρασιάς! Και να φανταστείτε ότι είμαστε ακόμη στην αρχή. Που ακόμη δεν έχουν κοπάσει οι «σφυγμοί των επινικίων» κι όλοι ζουν με το… όνειρο της πενταετίας!

Όμως, όσο γαργαλιστικά και… εθιστικά να είναι τα παραπολιτικά, τα παρασκήνια και τα «ακούσματα», ελάχιστα με ενδιαφέρουν και με προκαλούν. Στην πολιτική, αυτό που έχει σημασία και αυτό που μπορεί να κριθεί… εκ του ασφαλούς, είναι μόνον το γεγονός. Όλα τα υπόλοιπα, προς βρώση και κατανάλωση. Μόνο!

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, επέλεξα την «ασφάλεια των συμβάντων» για να καταφέρω να τεκμηριώσω τις ανησυχίες μου και τα… μειδιάματα. Επέλεξα εκείνα που είδα και διάβασα. Και τα οποία απλόχερα φρόντισαν να μας τα «τροφοδοτήσουν» οι πρωταγωνιστές τους. Πότε με πόζες και πότε με facebookικές αναγραφές.

Η αρχή έγινε με τις «χαρούλες» για την επίσκεψη της καλλιτέχνιδος Μελίνας Μποτέλη στο γραφείο τής Δήμητρας Τσανάκα. Κι επειδή κάτι ξέρουμε και εμείς από τέτοιου είδους… εθιμοτυπίες, είναι αλήθεια ότι κάπου στο πονηρό πήγε το μυαλό μας. Σαν τι να ήθελε άραγε η αοιδός (;) και ηθοποιός (;) από την… ομοϊδεάτισσα δήμαρχο; Από πού αυτή η ξαφνική αγάπη και η εκτίμηση; Από πού και ο θαυμασμός;

Αφήστε το, μην κουράζεστε. Κι αν το μυστήριο δε μπορεί να σας το λύσει (προς το παρόν τουλάχιστον) ο φάκελος που (όπως λέγεται) άφησε (διακριτικά) η κυρία Μποτέλη στο γραφείο τής κυρίας Τσανάκα, ενεργοποιήστε τη φαντασία σας. Λίγη προσπάθεια θέλει, αφού το πράγμα «μιλάει» από μόνο του. Μην πω ότι… κραυγάζει και παρεξηγηθώ.

Τι «λέει»; Κάντε με Καλλιτεχνική Διευθύντρια στο ΔΗΠΕΘΕ και, κατ’ επέκταση, στο Φεστιβάλ Φιλίππων!

Ωραία, συμφωνώ. Αυριανή δήμαρχος είναι η κυρία Τσανάκα και πολύ λογικό (και φυσιολογικό) είναι να δέχεται επισκέψεις, να «ζυμώνει» καταστάσεις, να ακούει προτάσεις. Ακόμη και το «κοντό» και το «μακρύ» του καθενός. Όταν όμως κάποιες από αυτές τις συναντήσεις επιλέγεις να τις βγάλεις στη «φόρα» και το «σεργιάνι», σηματοδοτείς κάτι. Δίνεις «στίγμα». Ουσιαστικά, πριμοδοτείς τα μελλούμενα. Εν προκειμένω, την απόλυτη κατάντια!

Δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι ότι μετά τη λήξη της θητείας τού Θοδωρή Γκόνη, το κυρίαρχο πρόσωπο στον πολιτισμό της πόλης θα είναι η κυρία Μποτέλη! Όχι, δε λέω ότι θα μεταναστεύσω, αλλά μία κατάθλιψη θα την έχω σίγουρη. Συν το ότι υπάρχει και το τραγικό ενδεχόμενο να νοσταλγήσω και τον Γιώργο Σίσκο!

Και να που πριν προλάβουν να «καλμάρουν» οι υποψίες και η αίσθηση από την εν λόγω (είπαμε, εθιμοτυπική) επίσκεψη, σκάει μύτη στο facebook η σκηνοθέτις και ηθοποιός (και υποψήφια με το ψηφοδέλτιο τής κυρίας Τσανάκα) Μαρία Καραβία και προβαίνει στο εξής βαρυσήμαντο: Ευχαριστώ θερμά τη νέα μας Δήμαρχο κ. Δήμητρα Τσανάκα, για την επιλογή μου για την Προεδρία του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καβάλας. Θα καταθέσω όλες μου τις θεατρικές γνώσεις και την εμπειρία χρόνων στην προσπάθεια ανανέωσης των θεατρικών δρώμενων στην πόλη μας.

Κοινώς, μας… έστειλε!

Δύο τρία σχόλια επ’ αυτού. Πρώτον: τέτοια γεγονότα, είθισται να τα ανακοινώνει ο/η δήμαρχος. Δεύτερον: πρόεδρος σε οργανισμούς όπως το ΔΗΠΕΘΕ δεν τοποθετείται άνθρωπος που επαγγελματικά εμπλέκεται ευθέως με το αντικείμενο του φορέα. Οι λόγοι προφανείς και ευνόητοι. Τρίτον: ο «καημός» και η «καούρα», πόρρω απέχουν από το να χαρακτηρίσουν κάποιον σοβαρό και υπεύθυνο. Όσο για «γνώστη», το χέρι στην φωτιά, ούτε που το πλησιάζω.

Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…