ΓΙΑ ΤΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ

Το κείμενο αυτό έχει ως κύριους αποδέκτες τούς υπευθύνους της Κινηματογραφικής Λέσχης (κατ’ επέκταση και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου) του Συνδέσμου Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών, και τους καλεί να ακυρώσουν πάραυτα τη συνεργασία τους με τη ρατσιστική και φασιστική οργάνωση Η Γενιά Της Ταυτότητας και να ματαιώσουν την αποψινή προβολή της ταινίας Τα Δάκρυα Της Γάζας που από κοινού αποφάσισαν να διοργανώσουν. Σεβόμενοι τον εαυτό τους και προφυλάσσοντας τη μακρόχρονη δημοκρατική ιστορία του φορέα που εκπροσωπούν. Σε κάθε άλλη περίπτωση, θα βρεθούν πολλαπλά εκτεθειμένοι. Ιδίως δε, αν δε «συνετιστούν» και με όλα αυτά που θα ακολουθήσουν.

Παίρνοντας ως δεδομένο ότι η εμπλοκή των υπευθύνων της Κινηματογραφικής Λέσχης με τη νεοναζιστική παραφυάδα έγινε «εν τη πολιτική τους αγνοία», σπεύδω προς ενημέρωσή τους, παραθέτοντας μερικά από τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά της Γενιάς Της Ταυτότητας, ικανά νομίζω για να αποδείξουν πόσο υποκριτικό είναι και το «φιλάνθρωπο ενδιαφέρον» της για τον Παλαιστινιακό λαό.

Κατ’ αρχάς, το ρατσιστικό της στίγμα το δίνει η ίδια η οργάνωση μέσω του «μανιφέστου» που έχει αναρτήσει στην επίσημη ιστοσελίδας της. Αντιγράφω μερικά πολύ «χτυπητά» σημεία του κειμένου, διατηρώντας (για ευνόητους λόγους) την ορθογραφία του: Είμαστε η γενιά της ταυτότητας. Είμαστε η γενιά που μας σκοτώνουν γιατί κοιτάξαμε το λάθος πρόσωπο. Γιατί αρνηθήκαμε σε κάποιον ένα τσιγάρο (προφανώς το τσιγάρο το αρνήθηκαν σε κάποιον ξένο, σε κάποιον ρομά, σε κάποιον περιθωριακό, σε κάποιον τοξικομανή, σε κάποιον ομοφυλόφιλο)… Είμαστε η γενιά της εθνικής διάσπασης, της συνολικής αποτυχίας της συνύπαρξης, και της αναγκαστικής ανάμιξης των φυλών… καταδικασμένη να πληρώσει σε ένα κοινωνικό σύστημα που είναι τόσο γενναιόδορο με τους ξένους και που έγινε τόσο δυσβάσταχτο για το δικό μας λαό (χρειάζεται μήπως να πω ποιοι άλλοι τα λένε όλα αυτά;)… Η γενιά μας είναι τα θύματα της γενιάς του Πολυτεχνείου που διοίκησε, μετατρέποντας τις σοσιαλιστικές της ιδέες σε τραπεζικούς λογαριασμούς ξεπουλώντας τον λαό και την πατρίδα (το ψευδές και άκρως συκοφαντικό τροπάρι με τη «γενιά τού Πολυτεχνείου» επανέρχεται  με μοναδικό στόχο να απαξιώσει το πολιτικό σύστημα, ταυτισμένο πλήρως με τις χρυσαυγίτικες κραυγές και ανοησίες)… Απορρίπτουμε τα βιβλία της ιστορίας σας, για να ανακτήσουμε τις δικές  μας αναμνήσεις  μέσα από τις ηρωικές πράξεις των προγώνων μας που διαγράφετε  για να προβάλετε "ολοκαυτώματα" ξένων λαών (εδώ «παίζουμε» με τα υπονοούμενα και τις «κρυφές λέξεις», αφού η «απόρριψη» παραπέμπει ευθέως στο «κάψιμο», ενώ τα εισαγωγικά στη λέξη ολοκαύτωμα, δηλώνουν την ίδια πίστη με τους αρνητές του. Ας πούμε την ίδια πίστη με τους χιτλερισκούς της Χρυσής Αυγής και τον θεωρητικό Πλεύρη)…  Δέν πιστεύουμε πλέον οτι ο Yusuf (αραβικό όνομα) είναι αδελφός μας. Έχουμε σταματήσει να πιστεύουμε σε ένα "Παγκόσμιο χωριό" και στην "Οικογένεια του ανθρώπου" Ανακαλύψαμε ότι έχουμε ρίζες, καταγωγή και ως εκ τούτου έχουμε  ένα μέλλον (κατά τ’ άλλα, το δάκρυ κορόμηλο για τα παιδιά της Γάζας)… Η κληρονομιά μας είναι η γή μας, το αίμα μας, η ταυτότητα μας. Είμαστε οι κληρονόμοι του  δικού μας μέλλοντος (όχι πως θα έλειπε η αναφορά για το… αίμα)… Το Λάμδα, που ήταν ζωγραφισμένο στις ασπίδες των περήφανων Σπαρτιατών προγόνων μας! Είναι το συμβολό μας (καθότι και πολεμόχαροι).

Όσο για την εντύπωση που έχουν για όλους εμάς; Ιδού η… διάγνωση των καθαρόαιμων: Είστε απο τα χρόνια της μεταπολιτευτικής ευημερίας, της μίζας και της κομματοκρατίας, του SOS "Ρατσισμός" και της "ποικιλομορφίας" της σεξουαλικής απελευθέρωσης και της μιας σακούλας πλαστικά τρόφιμα απο τα Lidl…

Επειδή όμως το σημερινό ενδιαφέρον αφορά σε μία ταινία για τη Γάζα, αξίζει τον κόπο να δει κανείς την πολιτική οπτική μέσα από τη οποία προσεγγίζει η Γενιά Της Ταυτότητας το τεράστιο αυτό ζήτημα. Με το πολιτικό μότο Δεν ξεχνώ το Ολοκαύτωμα της Παλαιστίνης από τους Εβραίους, οι ανίδεοι, οι αμαθείς και οι παντελώς ανιστόρητοι τύποι (δυό–τρεις δηλαδή) της οργάνωσης, συνομολογούν ευθέως την ταύτισή τους με τον παγκόσμιο αντισημιτισμό, τσουβαλιάζοντας εκατομμύρια Εβραίων ανά τη γη με το δολοφονικό κράτος τού Ισραήλ. Αγνοώντας, προφανώς, ότι η ίδρυση του Ισραήλ –παρότι αυτή «επενδύθηκε» συναισθηματικά με το Ολοκαύτωμα– δεν απέβλεπε σε τίποτε άλλο από τη θεμελίωση ενός κράτους–χωροφύλακα, «φτιαγμένο» ειδικά για να ελέγχει τις πετρελαιοφόρες μεσανατολικές περιοχές. Μόνον που η ταύτιση αυτή οδηγεί (εμμέσως πλην σαφώς) στη διαιώνιση της ακροδεξιάς και ναζιστικής ρητορείας, μέσω της οποίας υποθάλπεται ο «σιωνιστικός μύθος» και επιδοκιμάζονται τα χιτλερικά κρεματόρια. Αρκεί μόνο μία μικρή περιήγηση στα «διαδικτυακά τους λημέρια», για να πειστείτε πού το πάνε όλοι αυτοί οι «ευαίσθητοι».

Να γιατί –έστω και την ύστατη ώρα– θα πρέπει η Κινηματογραφική Λέσχη να «κλείσει» κάθε χαραμάδα συνεργασίας με τα εγχώρια φασιστοειδή, περιφρουρώντας πάνω από όλα τον πολιτιστικό και ουμανιστικό της ρόλο. Εν αναμονή λοιπόν…