ΑΠΟ ΤΟΝ "ΖΕΦΥΡΟ" ΣΤΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΒΥΡΩΝΟΣ 3 (β΄ μέρος)

Και οι εκπλήξεις συνεχίζονται στην Κατάληψη Βύρωνος 3! Άλλο ένα (το τρίτο κατά σειρά) αυτό-οργανωμένο κινηματογραφικό φεστιβάλ υψηλού ενδιαφέροντος και με αναρχοαυτόνομη αύρα, βρίσκεται στα… σκαριά. Με ταινίες από την πρόσφατη ελληνική παραγωγή που –για τους γνωστούς, πολιτικούς και οικονομικούς λόγους– δε βρίσκουν διόδους προβολής στις εμπορικές αίθουσες. Εσχάτως δε, δεν εκτιμούνται καν ούτε και από τους (κατ’ επίφαση;) πνευματικούς και πολιτιστικούς φορείς της πόλης. Δημοτικούς και άλλους. Γι’ αυτό και μόνον, οφείλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στους νέους της Κινηματογραφικής Ομάδας ΑΚ-46 και του Αυτόνομου Στεκιού. Για δε τη συμπαράστασή μου, ούτε λόγος: απεριόριστη και καθολική.

Σε αυτόν τον υπέροχο και θαυμαστό «θεσμό» –που χωρίς τυμπανοκρουσίες και επικοινωνιακές τσιριντζάντζουλες «στήνεται» με αξιοθαύμαστο μεράκι στο μικρό παρκάκι της Βύρωνος– έχουν «περάσει» μερικές από τις ωραιότερες ελληνικές ταινίες της τελευταίας πενταετίας. Να θυμίσω μόνον την εκρηκτική Δεμένη Κόκκινη Κλωστή του Κώστα Χαραλάμπους, το λεπτοδουλεμένο διαμαντάκι τού Έκτορα Λυγίζου Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού, την τρυφερή και γεμάτη από σύγχρονους προβληματισμούς Συγχαρητήρια στους Αισιόδοξους της Κωνσταντίνας Βούλγαρη, το κινηματογραφικό πορτραίτο της μυθικής Κατερίνας Γώγου από τον Αντώνη Μποσκοΐτη, το αξεπέραστο και αγαπησιάρικο Τσίου… του Μάκη Παπαδημητράτου, το τόσο ευαίσθητα σκληρό Τungsten του Γιώργου Γεωργόπουλου, τις εκπλήξεις από τις επιλεγμένες ταινίες του ανεξάρτητου κινηματογραφικού δικτύου Chainfree… και τόσα άλλα που πιθανόν να αδικούνται από τη χαλαρή μου μνήμη.

Φέτος, από τις 11 έως τις 14 Σεπτεμβρίου, στην «οθόνη τής Κατάληψης» θα προβληθούν ταινίες «πρώτης γραμμής», το θεματικό ενδιαφέρον των οποίων μοιραία επικεντρώνεται στα χρόνια της ελληνικής κρίσης και τα αδιέξοδα που αυτή γεννά. Προσωπικά και συλλογικά.

Παρ’ όλα αυτά όμως, την αυλαία του Φεστιβάλ την «κλέβει» η ταινία κινουμένων σχεδίων τού Άγγελου Σπάρταλη, εμπνευσμένη από το διαχρονικό έργο του Ιουλίου Βερν Από τη Γη στη Σελήνη. Σπεύστε, μικροί και μεγάλοι…

Η συνέχεια; Κάτι παραπάνω από ενδιαφέρουσα. Το ντοκιμαντέρ Palikari δε χάνεται με τίποτε! Ένα γεγονός που δε χώρεσε στη σύγχρονη ιστορία έρχεται να «αναστηθεί» μέσα από τις αφηγήσεις και τα ντοκουμέντα που με επιδεξιότητα και μαεστρία συνδύασε ο σκηνοθέτης Νίκος Βεντούρας. Η σφαγή του Λάντλοου και η δολοφονία του Έλληνα μετανάστη και συνδικαλιστή Λούη Τίκα (Ηλία Σπαντιδάκη) αποτελεί μία από τις κομβικές στιγμές του αμερικάνικου εργατικού κινήματος κι ένα σημείο αναφοράς για όσους ακόμη επιμένουν… ανήσυχα.

Ο Ηλίας Γεωργόπουλος «συστήνεται» με το Breakdown Reward και με μια ιστορία με θησαυρούς, μικροαπατεώνες, νονούς, χαφιέδες και καταδιώξεις. Ταμάμ για θερινό. Όπως και Οι Φωνές από το Υπόγειο του Γιάννη Χαριτίδη. Φόρος τιμής στην underground ελληνική μουσική σκηνή των δεκαετιών του ’60 και του ’70. Χαμός!

Την αίσθηση της χρεοκοπημένης Ελλάδας θα αποτυπώσουν –άλλοτε σκωπτικά και άλλοτε δραματικά– οι ταινίες του Θάνου Τσαβλή και του Γιάννη Σακαρίδη. Και το Goldfish και το Wild Buck έχουν ως βάση τις «παράπλευρες απώλειες» της οικονομικής κρίσης και την ανθρώπινη εξουθένωση. Λεπτομέρεια; Σκίζουν και από ηθοποιούς.

Όπως και στην επόμενη που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Μπαβέλλας. Στο ασπρόμαυρο Runaway Day αποτυπώνεται όλο το νεοελληνικό παράδοξο σε μία ατμόσφαιρα που παραπέμπει σε ταινίες τρόμου μεταγενέστερων χρόνων. Ονόματα; Μαρία Σκουλά (θεά!), Μάκης Παπαδημητρίου, Χρήστος Στέργιογλου!

Όσο για τη 10^η Μέρα του Βασίλη Μαζωμένου; Πιάστε από τώρα θέση! Σπουδαία ταινία. Οι μνήμες και οι εφιάλτες ενός Αφγανού πρόσφυγα, κατάματα. Βγαλμένη απ’ ευθείας μέσα από τα βρώμικα σπλάχνα της ελληνικής καθημερινότητας.

Τι άλλο; Μα, να είστε εκεί. Για να στηρίξετε την προσπάθεια, να τιμήσετε τους δημιουργούς, να απολαύστε τις νύχτες διαφορετικά και να σκεφτείτε το αύριο αλλιώς