ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ...

Δε θα με πιστέψετε, αλλά σιγά–σιγά αρχίζω να την συμπαθώ την κυρία Καραβία. Διότι, αν είναι με την κάθε της εμφάνιση να μου εξασφαλίζει εμένα επίκαιρα θεματάκια, ντεφ’ να γίνουν οι «ποιοτικοί και οι κουλτουριάρηδες» (μηδέ του Γκόνη και του Λυχούνα εξαιρουμένων).

Τις προάλλες που λέτε, η νέα πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ κάλεσε τους δημοσιογράφους για να παρουσιάσει –κάτι σαν «παγκόσμια πρώτη» ένα πράμα– το καινούριο Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού και μάλιστα με το ίδιο εθιμοτυπικό που οι θίασοι παρουσιάζουν τις πρεμιέρες των έργων τους. Το ότι σε αυτό το «ελπιδοφόρο ξεκίνημα» δεν κατάφερε να «μαζέψει» ούτε τα μισά από τα μέλη του, ας μη θεωρεί από τους βιαστικούς και τους επικριτές της ως πρόωρη ένδειξη οργανωτικής δυσλειτουργίας. Δουλειά είχαν οι άνθρωποι και πού να τους συντονίσεις.

Κατά τ’ άλλα, χάρμα! Υψηλό επίπεδο! Ο ένας να λέει ότι είναι διατεθειμένος να προσφέρει στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της πόλης (τώρα, γιατί εγώ κάτι παθαίνω όταν ακούω αυτό το «γίγνεσθαι», είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο), ο άλλος –εκπαιδευτικός ΚΑΙ σκηνοθέτης, παρακαλώ– ότι ετοιμάζει χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις με μαθητές και δασκάλους (για μπαλνταφάν έχουμε ακόμη καιρό), η «παλαίμαχος» Σταυρούλα (μία είναι η Σταυρούλα) να δίνει υποσχέσεις για ανέβασμα του πολιτισμού και ο σύντροφος της αντιπολιτεύσεως να δηλώνει την ιδεολογική του σύμπνοια για το καλό (τίνος άλλου) του πολιτισμού…

Και η κυρία πρόεδρος; Χμ... Εντάξει, λίγο μουδιασμένη, λίγο αμήχανη, προσθέστε και εκείνο το τρακ της «πρωτάρας», ε, πολύ θέλει να «δέσει» το... δράμα;

Σκηνή πρώτη λοιπόν: το ΔΗΠΕΘΕ είναι μια επιχείρηση και πρέπει να λειτουργήσει πάνω σ’ αυτή τη βάση, ενώ όσον αφορά τον καλλιτεχνικό τομέα, υπάρχει ο Θοδωρής Γκόνης, αλλά και εγώ, που έχω μια μεγάλη εμπειρία, ενώ και κάποια μέλη του ΔΣ έχουν μια επαφή με το θέατρο, είτε ως θεατές, είτε μετέχοντας σε κάποιες δραστηριότητες...

Εσείς τώρα που είστε έξυπνοι και υποψιασμένοι άνθρωποι, τι καταλαβαίνετε; Θέλει ή δε θέλει η πρόεδρος να γίνει (μεταφορικώς μιλώντας)… Γκόνης; Εμένα πάντως δε μου το βγάζετε από το μυαλό μου. Είναι βλέπετε κι αυτή η «μεγάλη εμπειρία» που την έχει… κουντουρντίσει.

Σκηνή δεύτερη: στις «προτεραιότητες χρόνου» του ΔΣ είναι το «νοικοκύρεμα του “Αντιγόνη Βαλάκου”, όπως η διαμόρφωση της βιτρίνας του θεάτρου που βρίσκεται στον δρόμο, η πρόσοψή του, καθώς και το φουαγιέ με την ταυτόχρονη λειτουργία του...

Αυτά τα καινοτόμα είναι που με συναρπάζουν. Προτεραιότητα Χρόνου! Πςςςςςς... Έχω πάθει τώρα. Κι αυτή η «τάση νοικοκυρέματος»; Το έλεγα εγώ από παλιά, αλλά ποιος να με ακούσει από τους άλλους τους λέτσους. Μία Δέσποινα Στυλιανοπούλου χρειαζόταν το ΔΗΠΕΘΕ! Κι ένα φαράσι. Οπωσδήποτε.

Σκηνή τρίτη: θα δημιουργηθεί και ένα αρχείο επαγγελματιών καλλιτεχνών της Καβάλας, ούτως ώστε σε πρώτη ευκαιρία να αξιοποιούμε τους καβαλιώτες καλλιτέχνες, είτε ζουν στην Καβάλα, είτε εκτός αυτής...

Συμφωνώ απολύτως με την «αξιοποίηση» και μάλιστα έχω και πρόταση: Πάρις Κατσίβελος να απαγγέλει Καβάφη σε ολονύχτια events! Και για τους δύσπιστους, έχω και ντοκουμέντα: https://www.youtube.com/watch?v=nNxWCMN-9os

Σκηνή τέταρτη: θα καθιερωθεί ένα καλλιτεχνικό δεκαπενθήμερo από καβαλιώτες καλλιτέχνες, ενώ θα καθιερωθεί και ένα δεκαπενθήμερο με δράσεις ερασιτεχνών ηθοποιών, όπου θα υπάρχει, όμως, ένα συγκεκριμένο θέμα πάνω στο οποίο θα δουλεύουν οι καλλιτέχνες, ώστε να αναβαθμιστεί το ερασιτεχνικό θέατρο της πόλης...

Ποιος τη χάρη μας! Δύο καλλιτεχνικά δεκαπενθήμερα! Δεν ξέρω αν θα συνδυάζονται και με τις εκπτώσεις του Εμπορικού Συλλόγου –πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει και η πιθανότητα να δούμε κάποια στιγμή στη σκηνή τον Λεμονίδη με την Τσουρή– αλλά εμένα ήδη μου «καρφώθηκε» από τώρα ο πρώτος θεματικός κύκλος: Του Κάθε Πικραμένου… Έγραψα;

Σκηνή πέμπτη: θα διοργανωθούν και σεμινάρια αρχαίου δράματος, καθώς και μαθήματα εικαστικών στα πολιτιστικά κέντρα των κοινοτήτων του Δήμου Καβάλας...

Αυτό, ναι. Είναι από τα... προχωρημένα. Και για να δείτε πόσο πολύ θέλω να συνεισφέρω στον μεγάλο σκοπό (αφιλοκερδώς εννοείται), καταθέτω ευθύς αμέσως και την τρίτη μου βοήθεια: σεμινάριο Μήδειας! Ή μήπως κλέβω ιδέες;

Σκηνή έκτη: θα πρέπει να κάνουμε από κάπου οικονομία, ανεβάζοντας τα έσοδα από τα εισιτήρια κι αυτό είναι μια παράκληση στον κόσμο να έρθει στο θέατρο, καθώς θα έχουμε ευχάριστες παραστάσεις, από το να έχουμε κάποιες παραστάσεις που θα γεμίζουν 30–40 θέσεις...

Για σιγά, γιατί θα μου «στρίψει» εντελώς. Καλή μου κυρία Καραβία, εσείς δεν είστε που «φάγατε» τη μισή σας καριέρα με την Άννα που Περπατά στα Σύννεφα και με ‘μας από κάτω να πλαντάζουμε στο κλάμα και τον πόνο; Πώς την «είδατε» τώρα και είπατε να το «γυρίσετε» στο «ευχάριστον» και το τραλαλό; Τι στροφή είναι ετούτη προς τα… ευκολάκια; Χάνω πάσα ιδέα. Και δυστυχώς (για εσάς), επί του συγκεκριμένου, δεν μπορώ να προσφέρω καμία από τις ανεκτίμητες (και πάντα αφιλοκερδείς) υπηρεσίες μου. Καθότι και του… ελιτισμού…

Οπότε, εδώ ήρθαμε, πάμε να φύγουμε…