ΓΙΩΡΓΟΣ Ο ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟΣ

Ευτυχώς, σύντροφοι. Με το που προέκυψε η δήλωση της (προσωρινής;) αποχώρησης από την πολιτική τού Γιώργου Γερομάρκου και πέσαμε όλοι στη μαύρη μας τη κατάθλιψη, ήρθε και «χτύπησε» –και μάλιστα, εις διπλούν– ο έτερος των τιτανομέγιστων και πήραμε ξανά τα επάνω μας. Τελικά, ναι! Ο Γιώργος Καλαϊτζής είναι το απόλυτο αντικαταθλιπτικό! Το amitryptyline της πολιτικής!

Το ωραίο με τον Γιώργο –εκεί έγκειται άλλωστε και η σπουδαιότητα του ταλέντου του– είναι ότι μπορεί να λέει την όποια κουτουράδα και σαχλαμάρα μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου, με τον πιο σοβαρό τρόπο. Τόσο που, όταν τον βλέπεις έτσι αγέρωχο, να τσιμπιέσαι και να αναρωτιέσαι: μωρέ, είναι αυτός που ξέρω από τα χρόνια τα παλιά ή μπας και πρόκειται για την ολοκληρωτική μετεμψύχωση του Βέλτσου;

Θα μου πείτε, κοτζαμάν Μέγας Άρχων Ρεφερενδάριος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, θα ήταν ποτέ δυνατόν ο «αέρας» του να στερείται της ανέσεως και της σιγουριάς; Γιατί, οκέι, μπορεί ο τίτλος που του εδόθη από τον αξιομακάριστο Βαρθολομαίο να παραπέμπει εμμέσως σε έναν απλό διανομέα των ΕΛΤΑ (κάτι σαν τον Σάββα τον ταχυδρόμο ένα πράμα), αλλά δεν παύει να κουβαλάει μία αύρα… βυζαντινής μεγαλοπρέπειας. Κι επειδή ο Γιώργος είναι από αυτούς που μπαίνουν κατευθείαν στο «πετσί του ρόλου», έδωσε και πάλι το δικό του ρεσιτάλ!

Πρώτο επεισόδιο στον Αnt1 με το θέμα εκεί να περιστρέφεται στην πιθανή επιστροφή τού Γιώργου Καρατζαφέρη στη Νέα Δημοκρατία. Τι είπε ο μεγάλος; Ότι και τώρα κάθομαι στο ίδιο έδρανο με συναδέλφους που δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό. Ας ζητήσει συγνώμη και ας επιστρέψει…

Για σιγά, βρε Γιώργο, γιατί θα μας τρελάνεις. Δηλαδή, ο Βορίδης, ο Γεωργιάδης, ο Πλεύρης, ο Βελόπουλος κι όλο εκείνο το ακροδεξιό τσούρμο που εν μια (περίεργη και πονηρή) νυκτί ανένηψαν δημοκρατικά στα κομματικά σας λημέρια, ζήτησαν από πουθενά συγγνώμη για τα όσα έλεγαν πριν για λόγου σας; Άκουσες εσύ τον Άδωνη να ανακαλεί δημόσια εκείνο το «καραγκιόζη» που απηύθυνε στον αρχηγό σου; Το «αχρηστότερος υπουργός εξωτερικών από καταβολής ελληνικού κράτους» το πήρε ποτέ πίσω; Εμ, τα άλλα τα νεοναζιστικά του Βορίδη και του Πλεύρη; Είδες εσύ πουθενά να αποκηρύσσονται από τους σημερινούς σου… συγκάτοικους;

Οπότε, άσε κατά μέρος τους «όρους» και τις «αυστηρότητες» και κοίταξε να βρεις καμιά καλή δικαιολογία για την ημέρα της υποδοχής. Και κάνε και καμιά προπόνηση στη μεσούλα σου για τις υποκλίσεις. Ξέρεις εσύ…

Επεισόδιο δεύτερο; Πρωινό στη Δημόσια Τηλεόραση, με όλο το παιχνίδι να παίζεται στην… έδρα του. Νεοδημοκρατικό το «μαγαζί», δικοί του και οι (ας πούμε) δημοσιογράφοι τής ΝΕΡΙΤ, πάρτι σωστό. Ό,τι του κατέβει, λέει. Άρα, πεδίον δόξης λαμπρόν και για τις επόμενες… αρλούμπες.

Το ξεκίνημα έγινε με τα «προεδρολογικά» και τον Γιώργο να αποφαίνεται: ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να προέρχεται από το χώρο της Αριστεράς, διότι με αυτόν τον τρόπο δίνεται η ευκαιρία να τελειώσει μια για πάντα η εμφυλιοπολεμική τοποθέτηση κάποιων από εμάς…  

Που σημαίνει τι; Ότι η θητεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας δε στάθηκε ικανή να «σπάσει» τις «εμφυλιοπολεμικές τοποθετήσεις»; Και αυτά που μέχρι χθες διατυμπάνιζαν τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας για την προσφορά του ηγέτη τους στην ποιοτική εξέλιξη της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, τη διασφάλιση και την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος; Τζούφια όλα και σε λόγια να βρισκόμασταν; Και το άλλο: με βάση το συλλογικό ιδεολογικό και πολιτικό συναίσθημα, λογίζεται ή όχι ως αριστερός ο Χρήστος Σαρτζετάκης; Κι άραγε, τι παραπάνω «κουβαλάει» ο Φώτης Κουβέλης που τον κάνει (ειδικά σήμερα) περισσότερο «αριστερό» από εκείνον; Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να «βγάλουμε» και καμιά σοβαρή συνεννόηση…

Θέμα δεύτερο (και αγαπημένο), ο Τσίπρας και το… Άξιον Εστί! Ουχί βεβαίως αυτό του Ελύτη και του Μίκη, αλλά η εικόνα της εφέστιας προστάτιδας του Αγίου Όρους! Απολαύστε βαθυστόχαστο συλλογισμό: γιατί μπήκε στην εικόνα της Παναγίας “Άξιον Εστί” μόνος και χωρίς φώτα ή κάμερες; Επειδή δεν ήθελε να “μιλήσει” η εικόνα του, είτε να προσκυνάει την Παναγία είτε να μην προσκυνάει. Ήθελε, δηλαδή, να παίξει και με τους πιστούς και με τους μη πιστούς. Αυτό, όμως, είναι φτηνή εκμετάλλευση: το πρωί να φοράει το κοστούμι του άθεου και μετά να βάζει ράσο στο Αγ. Όρος…

Κατ’ αρχάς, η εικόνα δεν είναι κανένα δωμάτιο για να «μπει» μέσα κάποιος. Δεύτερον, σε αυτήν τον οδήγησαν οι μοναχοί κατά πώς επιβάλλει και το αγιορείτικο τυπικόν. Τρίτον, η απουσία προβολέων και καμερών από μία τέτοια στιγμή είναι σύμφυτη με τη σεμνότητα και το σεβασμό που επιβάλλει η ίδια η ιστορία της εικόνας. Είτε «πιστεύεις» σε αυτήν είτε όχι. Τέταρτον, εκμετάλλευση –και υποκρισία– θα υπήρχε αν ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν είχε εκφράσει ανοιχτά και δημόσια τη σχέση του με την θρησκεία. Και πέμπτον, όταν διαχρονικά έχουν προηγηθεί μύρια όσα παραδείγματα «κομματικής αγοραπωλησίας» της Ορθόδοξης Πίστης από τους ομοϊδεάτες σου (αρχηγούς και μη), πρέπον είναι να το… βουλώνεις.

Το τελικό συμπέρασμα (με ολίγη από… μαντικήν), προέκυψε από τα εξής στοχαστικά ερωτήματα για τον ΣΥΡΙΖΑ: Είναι κομμουνιστές; Είναι σοσιαλδημοκράτες; Είναι ανανεωτική αριστερά; Τι είναι…; Χωρίς δεύτερη σκέψη –όχι πως υπήρχε «πρώτη» αλλά, λέμε τώρα– και χωρίς την παραμικρή «ενόχληση» από τα υπαλληλάκια της ΝΕΡΙΤ, έδωσε ο ίδιος την απάντηση στον εαυτό του: είναι απλώς και μόνο κόμμα της αντίδρασης. Και το μόνο άγχος τους είναι να μην πετύχει η κυβέρνηση. Γιατί αν πετύχει δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης! Και αυτή η ώρα δεν αργεί…

Καλά, βρε Γιώργη, ακόμη αναρωτιέσαι τι μπορεί να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν έφτασε σε εσένα η πρόσκληση για τα… γουναράδικα; Δεν πήρες είδηση ότι οι τρισκατάρατοι ακονίζουν από τώρα τα κονσερβοκούτια; Ότι προετοιμάζονται πυρετωδώς για τον «τρίτο γύρο»; Κι άκου εκεί κομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες και ανανεωτές. Τι «αδελφίστικα» είναι αυτά, καλέ; Από Μπακούνιν και πάνω, Γιώργο μου, αυτοί. Αναρχοάπλυτοι του κερατά. Μηδενισταράδες και κομπλεξικοί. Και προπάντων, μη δουν κάποιον να προκόβει. Κατευθείαν τους πιάνουν οι κακίες και τα άγχη.

Πάρε παράδειγμα εμένα…