Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΓΡΑΦΙΚΩΝ

Καλά ε, από δω και πέρα, αυτό δε θα είναι ΔΗΠΕΘΕ. Το βιντεοκλάμπ της γειτονιά μας θα είναι. Και η πλήρης δικαίωση του περιφρονημένου πολιτισμού τής βιντεοκασέτας. Διότι, ξέρετε τι είναι να έχεις επικεφαλής του κορυφαίου (μαζί με το Δημοτικό Ωδείο) Πολιτιστικού και Καλλιτεχνικού σου Οργανισμού, την (λέμε τώρα) πρωταγωνίστρια του… Πάτερ Γκομένιου; Ξέρετε τι είναι να σου επιλέγει έργα και σκηνοθέτες η… Τροχονόμος Βαρβάρα; Να έχει αύριο λόγο για το Φεστιβάλ Φιλίππων μία ηθοποιός που μεγαλούργησε στο… Εγώ και το Πουλί Μου;

Δηλαδή, για όνομα, βρε Δήμητρα. Με τη Μαρία Καραβία πρόεδρο και τη Σταυρούλα Γκουλούση αντιπρόεδρο; Θα νοσταλγήσουμε τη Μαργαρίτα τη Βλάσση, καλέ. Θα φτάσουμε στο σημείο να της κάνουμε εικόνισμα και να την προσκυνάμε. Λαμπάδα στο μπόι της θα ανάβουμε. Άσε που φοβάμαι ότι μπροστά σε αυτά που μας περιμένουν, ο Σίσκος μπορεί σε λίγο να φαντάζει κάτι σαν τον… Ράινερ Βέρνερ Φασπίντερ (αν τον έχεις ακουστά). Για τέτοια αισθητική και καλλιτεχνική ανατροπή μάς προετοιμάζεις;

Ας το προχωρήσω όμως, βγάζοντας εκ των προτέρων από το «πολιτικό κάδρο» τον επί του πολιτισμού Αντιδήμαρχο, εκτιμώντας ότι αυτός δε μπορεί να έχει καμία σχέση με αυτήν τη… συμφορά. Το ότι την αποδέχτηκε –και την ανέχεται– είναι μία άλλη συζήτηση. Γεγονός είναι ένα: παραχωρώντας η Δήμητρα Τσανάκα την προεδρία του ΔΗΠΕΘΕ στην κυρία Καραβία, «εξαργυρώνει» απλά τη συμμετοχή της στο ψηφοδέλτιο τής παράταξής της και, προφανώς, επικυρώνει και επίσημα μία προεκλογική της διαπραγμάτευση.

Βέβαια, σε μία «ηθική προσέγγιση», αυτή η απόφαση θα μπορούσε να έχει όλα τα χαρακτηριστικά μίας «έντιμης συναλλαγής». Άλλωστε, αυτούς είχε η κυρία Τσανάκα, αυτούς εμπιστεύτηκε, με αυτούς πορεύτηκε και, το κυριότερο, με αυτούς νίκησε! Ως εκ τούτου –και λαμβάνοντας σοβαρά υπ’ όψιν την πνευματική και αισθητική ποιότητα του ψηφοδελτίου της– ο πήχης των προσδοκιών μας είχε εξ αρχής τοποθετηθεί αρκετά χαμηλά. Αλλά, τόσο χαμηλά δε θα μπορούσε να το διανοηθεί ούτε ο πιο υποχθόνιος και προβοκατόρικος νους.

Στο «πολιτικό τους αντίκρισμα», οι επιλογές (και οι «διορισμοί») της κυρίας Τσανάκα στο ΔΗΠΕΘΕ σηματοδοτούν την αναδίπλωση της πιο παρωχημένης και κακόγουστης εκδοχής του πολιτισμού που, στο «καλλιτεχνικό της ισοζύγιο», έχει ταυτιστεί με την «ελληνικότητα της χλαμύδας» και την επιθεωρησιακή φτήνια του Δελφινάριου. Στοιχεία, άρρηκτα συνδεδεμένα και με την καριέρα της νέας προέδρου.

Προς Θεού, όμως. Το πρόβλημα, εν προκειμένω, δεν είναι ούτε η κυρία Καραβία ούτε (πολύ περισσότερο) η προσωπική της διαδρομή στο χώρο του θεάτρου και του (ας πούμε) κινηματογράφου. Στο κάτω–κάτω, ο καθείς και τα όπλα του και εφ ω ετάχθη. Το πρόβλημα αφορά εξ ολοκλήρου στη νέα Δημοτική Αρχή και στην αδυναμία της να αρθρώσει (στοιχειωδώς, έστω) ένα πολιτιστικό όραμα. Ένα σχέδιο καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Και κάπως έτσι θα οδεύουμε σταθερά προς την «πενταετία των γραφικών».