Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

ΜΕΝΩ ΕΚΤΟΣ!




Οκέι, μπορεί να ήταν λίγοι (για «εκλεκτούς», θα σας γελάσω), αλλά ούτε με δωδεκάποντα Casadei και Dolce & Gabbana κατέβηκαν στην πλατεία ούτε με ποτήρια κολονάτα στο χέρι και με κρασί ροζέ από ποικιλία Cabernet Sauvignon. Λίγη στυλιστική χιπστεριά μόνο (Ποτάμι γαρ) και κάτι από εκείνο το μαλλί κομμωτηρίου που ξέμεινε από την εποχή της Φάνης–Πάλλη Πετραλιά. Κατά τα άλλα… μια ωραία ατμόσφαιρα! Όλα τα μνημονιακά μπουμπούκια μαζεμένα στην πλατεία! Πολιτικά ξεφτέρια αντάμα με νιόφερτους ευρωλάγνους. Τα ύστερα του κόσμου…

Διαδηλωτές με στυλ! Όχι σαν κάτι εργάτες και συνταξιούχους του ΠΑΜΕ που σε ξεκουφαίνουν με τις ντουντούκες και τις αγριοφωνάρες τους. Εδώ «παίζει» πολιτισμός! Από τη μια ο Λυχούνας κι από την άλλη ο Παπακοσμάς! Κοσμοπολίτες και ταξιδευτές γενικώς! Και με τα έξοδα πληρωμένα. Κατά τα άλλα, λιγότερο κράτος!

Μένουμε Ευρώπη! Εγώ συγκάτοικος με τον Πασχαλίδη στην ίδια ήπειρο! Οποία τιμή, μπρε! Και με την Κορινούλα τη Χιώτη την Πρασά! Κλαίωωωωω!!! Κλαίω και συμμετέχω! Με εσάς, αδέλφια! Σινιέ πράγματα! Κυριλάτα! Ανοίξαν τα ματάκια μου! Πού ήσασταν μωρέ τόσα χρόνια που έτρωγα τα νιάτα μου (και την ομορφιά μου) με τους αναρχοάπλυτους και τους Συριζαίους; Γιατί μου κρυβόσασταν; Τι; Δεν κινδυνεύαμε να μείνουνε ορφανά και δεν απειλούμασταν από απομόνωση; Ε, για να τα λέει αυτά ένας εγκέφαλος όπως ο Αντωνιάδης, κάτι παραπάνω θα ξέρει… Μην πω για το αναλυτικό πνεύμα του Δέμπα! Η Σχολή του Σικάγου στα πόδια σας. Να τον ακούει η Ναόμι Κλάιν και να σκίζει τα πτυχία της!

Στου Καπνεργάτη, αδέλφια μου, στου Καπνεργάτη! Τέτοια χλίδα, ούτε τότε με τη (λέμε τώρα) συγγραφέα Χρυσηίδα Δημουλίδου! Μοντελάκια όλοι με προεξάρχοντα (ποιον άλλον;) τον Μάκη. Του κουτιού σας λέω! Γαμπρός! Όχι, δηλώσεις δεν έκανε, αλλά το έχω σιγουράκι: θα βγάλει δελτίο Τύπου!

Ξεχνάω κάποιους; Μισό να δω το φωτορεπορτάζ του ακαταπόνητου Μαρκουλίδη… Σωστά… Στο βάθος προς Περβανά μεριά, αυτός ο θεματικός του τουρισμού (Αμοιρίδης, ε;), γωνία Αβέρωφ και Μεγάλου Αλεξάνδρου ο Δημοσθένης Τουλκίδης (χωρίς φο τατού) και κάπου στο κέντρο ο Θόδωρος ο Μαρκόπουλος με τη δήμαρχο Τσανάκα. Κοινώς: αραία-αραία, καμιά σαρανταρέα…

Μένω Θάσο, ρεεεεεεεε!!!

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

ΑΠΟΣΤΡΑΤΟΙ ΓΙΑ ΜΠΕΛΑΔΕΣ



Τι ειν’ τούτοι ρε που με πρόσχημα το «θρησκευτικό και πατριωτικό τους φρόνημα» εκδράμουν στα πομακοχώρια της Ξάνθης και της Κομοτηνής για να τελέσουν Θείες Λειτουργίες και αρτοκλασίες; Από ποιο ακροδεξιό σινάφι μάς προέκυψαν; Ποια «παιχνίδια» παίζουν στις πλάτες μας; Σε τι ιστορίες πάνε να μπλέξουν εμάς και την πατρίδα μας;

Πριν μήνες είχε ξεκινήσει το κακό και, όπως όλα δείχνουν, οι «κατευθυνόμενοι πιστοί» των διάφορων Ενώσεων Αποστράτων Αξιωματικών –ομού μετά των Συνδέσμων Σωμάτων Ασφαλείας– συνεχίζουν να υποδαυλίζουν ό,τι με κόπο και υπομονή προσπαθούν δεκαετίες τώρα να χτίσουν από κοινού οι κάτοικοι των περιοχών. Να υπονομευόσουν την ενότητά τους και να πυροδοτήσουν το «εθνικιστικό μπαρούτι» που σιγοκαίει η αρρώστια της «προαιώνιας έχθρας».

Όσοι θυμάστε, το πρώτο «κρούσμα αφύπνισης» είχε εμφανιστεί τη Μεγάλη Παρασκευή, όταν διάφοροι τύποι από την ίδια «ιδεολογική συνομοταξία», είχαν πάει σε χωριά με αμιγώς μουσουλμανικούς πληθυσμούς και έκαναν περιφορές του Επιταφίου εν είδει… προκλήσεως! Ωσάν είδος «ορθόδοξης σταυροφορίας» που σε όλο της το διάβα «έψελνε» διχασμούς, διχόνοιες και αποσταθεροποιήσεις.

Κατά πώς φαίνεται, το σχέδιο (οργανωμένο και άριστα δουλεμένο) καλά κρατεί! Πότε με «εκτοξεύσεις» διάφορων γεωπολιτικών φληναφημάτων επιπέδου Φράγκου  Φραγκούλη, πότε με εθνικόφρονες κραυγές από τους διάφορους μισότρελους σωβινιστές και τα αγράμματα τάγματα της Χρυσής Αυγής και πότε (καλή ώρα) με τις «ένστολες εμπροσθοφυλακές» των καθ’ έξιν γραφικών και σαλταρισμένων της καθ’ ημάς πατριδοκαπηλίας.

Δυστυχώς, την έκπληξη της σύναξης των «δικών» μας Αποστράτων Αστυνομικών στη Μύκη της Ξάνθης, την «έκανε» η παρουσία του Μητροπολίτη Ξάνθης ο οποίος –βάσει και του απίστευτης γλαφυρότητας δελτίου Τύπου– δεν παρέλειψε να ζητήσει από τους «εθνικώς γρηγορούντες» συχνότερες επισκέψεις σε αυτόν τον ευαίσθητο χώρο και γενικά στη Θράκη μας…

Και λέω «έκπληξη», γιατί η μέχρι τώρα στάση των Ιεραρχών της Θράκης –εξαιρουμένης κατά τι αυτής του Μητροπολίτη Διδυμοτείχου– υπήρξε άκρως υποδειγματική, συνετή και ειρηνόφιλη απέναντι στη μειονότητα. Πρωτίστως δε; Άκρως χριστιανική! Γι’ αυτό, μόνον προβληματισμούς και ανησυχίες εγείρει η «εγκάρδια επαφή» τού (καθ’ όλα σεβαστού) Μητροπολίτη Ξάνθης με τους εν λόγω θερμοκέφαλους. Και η «στροφή» του προς αυτούς, μόνον τη μισαλλοδοξία και το φανατισμό μπορεί να εκθρέψει.

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

ΒΟΥΔΙΣΤΗΣ ΣΤΑ ΓΕΡΑΜΑΤΑ



Ποιος να μου το ‘λεγε, σύντροφοι και αδελφοί μου! Πάνω ακριβώς στα 56 μου και ‘κει που νόμιζα ότι είχα «κλείσει» με τα «εσωτερικά» μου κι ότι είχα βάλει επιτέλους σε μία τάξη τις αναζητήσεις μου, έρχονται στα καπάκια τα πολιτικοπνευματικά ρεπορτάζ της περασμένης εβδομάδας και «τρώω» το διχασμό της ζωής μου! Γύρισαν τα πάνω-κάτω! Αναποδογύρισε το μέσα μου! Πέντε μέρες τώρα και δε λέω να ησυχάσω! Ό,τι φιλοσοφικό με είχε απασχολήσει στα ταραγμένα εφηβικά μου χρόνια, επανήλθε δριμύτερο. Φτου κι απ’ την αρχή τα περί ματαιότητας, ξανά-μανά για το «κτιστόν» και το «άκτιστον», για το αβέβαιον της ύπαρξης, για το Εγώ και το μη-Εγώ… Για να μην τα πολυλογώ, τα «έπαιξα» κανονικά!

Δεν ξέρω αν με «πιάνετε», αλλά όταν από τη μια ακούς ότι κατά βάθος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι Βουδιστικό κόμμα κι από την άλλη ότι η γιόγκα δεν είναι είδος γυμναστικής, αλλά κεφάλαιο της θρησκείας του Ινδουϊσμού, μία ιδεολογικοθρησκευτική σύγχυση και τρικυμία την παθαίνεις! Κι άντε, πείτε ότι με τη γιόγκα δεν το κατέχω και ιδιαίτερα –καθότι και φανατικός του pilates– και, ως εκ τούτου, ελάχιστα μπορώ να «παρακολουθήσω» από τις εμβριθείς ανακοινώσεις της Ιεράς Συνόδου. Με το άλλο όμως; Αυτό με την «κατά βάθος» σχέση του Βούδα με τον ΣΥΡΙΖΑ; Το προσπερνάς στο χαλαρό ή στρώνεσαι στα σανσκριτικά κι αρχίζεις να το ψάχνεις;

Γιατί εντάξει, μπορεί η «ποιήτρια» (μία είναι η «ποιήτρια») να ήθελε να τη «βγει» πολιτικώς στο άλαλο του Ποταμιού, αλλά με την κοσμοϊστορική της ατάκα μάς «έστειλε» όλους αδιάβαστους! Και να πείτε ότι δεν είχα μελετήσει τους κλασσικούς στα νιάτα μου; Την είχα «λιώσει» εκείνη τη 18η Μπρυμαίρ του Κάρολου του Μαρξ μέχρι να καταλάβω τι ρόλο έπαιζε αυτός ο Λουδοβίκος ο Βοναπάρτης και πώς ο Λοκ εκτόπισε τον προφήτη Αβακούμ! Για να μην πω για το άλλο με την Καταγωγή της οικογένειας του Ένγκελς! Με αυτό σηκωνόμουν, με το Τι να κάνουμε του Λένιν πλάγιαζα. Ήταν, βλέπετε, και η καθοδήγηση που δεν επέτρεπε και πολλά νταλαβέρια με τις κνίτισσες, οπότε, θέλοντας και μη, το ρίχναμε στην… αυτομόρφωση (σε αντίθεση με όλους τους άλλους που το ρίχνανε στις γκόμενες).

Κι ενώ έχω τραβήξει όλα αυτά που έχω τραβήξει για να μπορώ σήμερα να νιώθω περήφανος για τη θεωρητική μου επάρκεια, έρχεται η συντρόφισσα Αλεξάνδρα με τα βουδιστικά της και μου τα ακυρώνει όλα! Τόσα χρόνια μελέτης επάνω στην προλεταριακή επανάσταση και να πάνε στράφι. Ποια πάλη των τάξεων, ποια αλλοτρίωση της εργασίας και ποια κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας… Πάπαλα όλα!

Από τούδε και στο εξής, πέφτω με τα μούτρα στη διδασκαλία της Μαχαγιάνα και της Τεραβάντα με μοναδικό στόχο και σκοπό, την κατάκτηση της Νιρβάνας! Και πάω για… γιόγκα!

Όπερ σημαίνει: δε γαμείς και το… pilates!

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2015

ΑΡΙΣΤΕΡΑ Ή ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΜΙΚΡΟΜΑΓΑΖΟ;




Είχε δεν είχε, τα κατάφερε πάλι ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ! Προτού καν βρεθεί αντιμέτωπος με τα δύσκολα, από το… ζέσταμα ακόμη, πρόλαβε και το «έκαψε» το πολιτικό του πλεονέκτημα! Και μαζί με αυτό, ό,τι άλλο στην «καθομιλουμένη της Αριστεράς» ορίζονταν ως «ήθος» και «συνέπεια»! Δυστυχώς –και αυτό το «δυστυχώς» το λέω και ματώνει η ψυχούλα μου– οι κομματάρχες της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξαν να κινηθούν στις ίδιες ακριβώς «ράγες» από τις οποίες μέχρι ‘χθες περνούσαν τα «τρένα του δικομματισμού», εκτροχιάζοντας έτσι κάθε έννοια αξιοκρατίας και σοβαρότητας. Πρωτίστως; Γκρεμίζοντας το όραμα του «διαφορετικού». Τη σχέση της Αριστεράς με την αξιοκρατία. Το καινούριο όραμα που πρέσβευαν οι κοινωνικές της διακηρύξεις.

Ευθέως και χωρίς περιστροφές: η επιλογή του κυρίου Σωτήρη Σωτηριάδη για τη θέση του Προέδρου του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Ανατολικής ΜακεδονίαςΘράκης είναι το χειρότερο «μήνυμα» που θα μπορούσε να εκπέμψει ο «κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ». Επιλογή στα όρια του «κομματικού ιδρυματισμού», ξεκομμένη εντελώς από την κοινωνική πραγματικότητα και άστοχη ως προς το «ειδικό βάρος» των αναγκών που καλείται να υπηρετήσει. Το χειρότερο; Επιλογή ανάλογη της πολιτικής και ιδεολογικής μετριότητας που μαστίζει το στελεχικό του δυναμικό.

Για να προλάβω πιθανές (έως σίγουρες) παρερμηνείες: το πρόβλημα δεν είναι ούτε ο κύριος Σωτηριάδης ούτε οι προσωπικές του φιλοδοξίες ούτε το επίπεδο της αυτογνωσίας του. Επειδή εδώ μιλάμε για συλλογικές αποφάσεις, επειδή τα κόμματα δεν είναι «παρέες» και «λέσχες φίλων», ΟΛΑ και ΟΛΟΙ θα πρέπει να κρίνονται μέχρι… παρανυχίδας! Και πάντα με την απαιτούμενη αυστηρότητα! Χωρίς αυτήν, χωρίς τη βάσανο των λεπτομερειών, χωρίς το «σκάψιμο» των ικανοτήτων και των αδυναμιών που ο καθένας «κουβαλάει», είναι αδύνατο να προκύψουν αξιόπιστα αποτελέσματα. Πόσο μάλλον άνθρωποι που με το έργο τους θα κληθούν να «σφραγίσουν» το πολιτικό σου διακύβευμα.

Τίποτε δεν υπονοώ! Η «διαπραγμάτευση» που προηγήθηκε της επιλογής ήταν τόσο καλά «στημένη», που απέκλειε εξ αρχής οποιαδήποτε άλλη πρόταση. Το «ανίερο των συμμαχιών» που προέκυψε καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, συνεχίστηκε με τον πλέον άκομψο τρόπο. Με αποκλεισμούς και με «τετελεσμένα». Και με νοοτροπίες… ιδιοκτησίας! Με λογικές… μαγαζιού (για να μην πω… μικρομάγαζου)!

Συμπέρασμα; Κανένας από αυτούς που συντάχθηκε με τη (μοναδική;) «επιλογή Σωτηριάδη» δε φαίνεται να είχε αντιληφθεί (ή και να γνώριζε) το «μέγεθος της αποστολής»! Κανένας δε μοιάζει να μπήκε στο κόπο για να «ψάξει» για προσόντα και εμπειρίες. Για «δείγματα γραφής». Για «διοικητικά χαρίσματα». Το μείζον; Ότι από πουθενά δεν προκύπτει διαφάνεια! Και κυβέρνηση Αριστεράς –και δη της «πρώτης φοράς» – με «κλειστά χαρτιά»… δε λέει!

Υ.Γ.: Μπορεί να με ενημερώσει κάποιος (ινστρούχτορας ή μη) ποια είναι ακριβώς η «πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ» για το Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Ανατολικής ΜακεδονίαςΘράκης; Τι καινούριο και διαφορετικό κομίζει στα υπό την «κηδεμονία» του ιδρύματα; Απορία το έχω…

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015

ΜΑΖΙ ΤΗΣ!



Δυναμωμένος με θεωρία και μελέτη,
εγώ τα πάθη μου δεν θα φοβούμαι σα δειλός.
Κ.Π. Καβάφης

Ε λοιπόν, ναι! Αυτό είναι Αριστερά! Χωρίς «μάσκες» καθωσπρεπισμού, χωρίς συμβάσεις, χωρίς ηθικολογικά κυρήγματα, χωρίς «μασημένα λόγια», χωρίς το φόβο του «πολιτικού κόστους»! Μία Αριστερά ανοιχτή στο «διαφορετικό»! Μία Αριστερά σύμμαχος των «μειοψηφιών». Συνοδοιπόρος των ανθρώπινων επιθυμιών. Μία Αριστερά γεμάτη από αγάπη και αγκαλιές…

Τη χάρηκα τη Ζωή! Και τη θαύμασα! Γιατί –όπως και να το κάνουμε– δεν είμαστε συνηθισμένοι να βλέπουμε πρόσωπα αυτής της πολιτικής και θεσμικής εμβέλειας να συμμετέχουν ενεργά σε μία τόσο «εκκεντρική» εκδήλωση! Να διαδηλώνουν και να πορεύονται «κολλητά» και ακομπλεξάριστα με τις «άλλες επιλογές». Με τους «άλλους έρωτες». Με αυτό που δε μας «μοιάζει»!

Η παρουσία της Ζωής στο Pride της Αθήνας, ήταν κάτι παραπάνω από μία συμβολική πράξη. Ήταν η πιο «ζωντανή» απάντηση στον σκοταδισμό των δεσποτάδων. Στην υποκρισία. Στο φασιστικό μίσος. Στις ρατσιστικές πρόγκες και στα γιούχα της «εθνικής μας αμορφωσιάς». Στα «φυλετικά μας αντριλίκια»… Μα και σε όλα εκείνα τα χιπστεράκια του Ποταμιού που, εκ του ασφαλούς κι «απ’ την έξω», διαλαλούν ανέξοδους και χαριτωμένους προοδευτισμούς. Κούφια λόγια και θεωρίες «συμπαράστασης».

Η Ζωή δεν ήταν «περαστική» από το Pride. Δεν ήταν «θεατής». Η Ζωή μάς «έδειχνε» αυτό που «λείπει» σήμερα από τους «αγώνες της Αριστεράς». Μας έδειξε και πού αλλού πρέπει να βρίσκεται η φωνή της και η δράση της. Πως ήρθε η ώρα να βγει έξω από τις «ιδεολογικές της αναστολές». Να νικήσει το συντηρητισμό και τις φοβίες της. Να υπερβεί τον εαυτό της. Να «πάρει» θάρρος και να «μονιάσει» με τις «ζωές των άλλων». Να «ανταμώσει» με τους τρανς έφηβους που πηδάνε από τα παράθυρα για να σωθούν από τη βία της οικογένειας. Να «βρει» σθένος και κουράγιο και να αφουγκραστεί τον «άλλο πόνο» και την «άλλη αγωνία». Να μιλήσει με την πιτσιρίκα λεσβία που οι «φίλοι» της οργάνωσαν ομαδικό βιασμό για να την «διορθώσουν» και να την «παραδώσουν» στην κοινωνία… γυναίκα! Να αφιερώσει μία ώρα για να ακούσει τι τραβάει ένας θηλυπρεπής νέος στο σχολείο…

Γιατί, μόνο μια τέτοια Αριστερά μπορεί να συμφιλιώνει…

Φωτογραφία: Μάριος Λώλλος