Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΕΣ



Καλέ, τώρα το είδα! Τι ήταν όλα τούτα τα «αθάνατα» που έλεγε ο Αλέξανδρος Ιωσηφίδης στην εκδήλωση των υπαλλήλων της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας για την επέτειο της Επανάστασης του ΄21; Από πού τα «κατέβαζε» η κούτρα του; Να έβλεπε τόσο πολύ ΥΕΝΕΔ όταν ήταν μικρός και πήρε το… χάρισμα; Ή μήπως τα βράδια νανουρίζεται από τις ιστορικές νουβέλες του Λυδία TV;

Και τι δεν είπε ο… λόγιος περιφερειακός σύμβουλος! Ακόμη και ο συγχωρεμένος ο Παπαρρηγόπουλος να τον άκουγε, μπάστα μεγάλε θα του έλεγε. Φρενάρισε. Γιατί εντάξει, μπορεί η ατμόσφαιρα της ημέρας να δικαιολογεί λίγο το θριαμβευτικό και εθνολατρευτικό, αλλά αυτός το… τερμάτισε! Μόνον τσολιάς που δε ντύθηκε, να το «δέσει» με την… απαγγελία.

Την οποία «απαγγελία» ξεκίνησε με ένα απόσπασμα από τον όρκο των Φιλικών που, δε λέω, και «χρώμα» είχε και το συναίσθημα φούντωνε, αλλά ο δόλιος (ο περιφερειακός ντε) τίποτε δεν είχε διαβάσει από τα γραπτά του Εμμανουήλ Ξάνθου; Τίποτε δε γνώριζε για εκείνη την απερίγραπτη (έως θανάσιμη) εχθρότητά του με τον Αναγνωστόπουλο που έγινε και η αφορμή για να βγουν όλα τα «άπλυτα» των πρωταγωνιστών του συνωμοτικού σωματείου στη φόρα; Λέξη δεν άκουσε; Αλλά, τι ρωτάω. Η μόστρα δε χαμπαριάζει από τέτοια. Αέρα πατέρα…

Και με τη φόρα που διακρίνει κάθε ημιμαθή, άρχισε να υποστηρίζει ότι η Επανάσταση του 1821 δεν είναι έργο των ολίγων, ούτε κίνημα κοινωνικό, όπως αυτά που γνώρισε η παγκόσμια ιστορία, πολύ δε περισσότερο δεν ήταν ταξικό κίνημα. Η Επανάσταση του ’21 πέρα και πάνω από όλα είναι ένα κίνημα εθνικό και είναι έργο ολόκληρου του Ελληνικού λαού. Στο ξεσηκωμό πήρε μέρος όλο το γένος χωρίς καμία διάκριση. Πλούσιοι και φτωχοί, λόγιοι και απλοί άνθρωποι, γαιοκτήμονες και ακτήμονες, προύχοντες, ιερείς, μοναχοί, ναυτικοί, δάσκαλοι και έμποροι, οι κλέφτες των βουνών και οι πειρατές της θάλασσας γεμάτοι από αρετή και πατριωτισμό, έθρεψαν τον άνισο και γιγάντιο εκείνο αγώνα…

Σώπα, μεγάλε! Έτσι λες, ε; Και οι κοτζαμπάσηδες; Τα περίφημα χειρόγραφα του Κανέλλου Δεληγιάννη; Τα τερτίπια του Μαυροκορδάτου με τους οπλαρχηγούς της Ρούμελης και το διχασμό που κατάφερε να σπείρει ανάμεσά τους; Οι εμφύλιοι στην Πελοπόννησο όταν άρχισαν να θίγονται περιουσίες και συμφέροντα; Αταξικά κι αυτά; «Εθνικό κίνημα» ο αφορισμός του Ρήγα από τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄; Ή μήπως στον «γενικό ξεσηκωμό» συμπεριλαμβάνονται και τα όσα έγραφε ο Μητροπόλιτης Ιωαννίνων μετά τη δολοφονία του; Να τα υπενθυμίσω για την τεκμηρίωση; Εσκόπευον να κάμουν επανάστασιν κατά του κραταιωτάτου Σουλτάνου αλλ’ ο μεγαλοδύναμος Θεός τους επαίδευσε κατά τας πράξεις των με τον θάνατον όπου τους έπρεπε…

Θα μπορούσα να συνεχίσω με άλλα τόσα παραδείγματα εσωτερικών συγκρούσεων και σπαραγμών, άλλα όταν δίπλα μας υπάρχουν η γνώση και οι πηγές, καλό είναι να προστρέξουμε εκεί. Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη λοιπόν, «Ελληνική Νομαρχία», Φωτάκος, Κοραής, Κοντογιώργης, Αγγέλου, Πετρόπουλος, Παπαγιώργης και π. Γεώργιος Μεταλληνός…

Άντε, μπας και ορισμένοι αποφασίσουν να το «κλείσουν»…

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΟΨΕΙΣ ΜΙΑΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ



Παρακολούθησα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τις αντιδράσεις που προκάλεσε η κατάληψη των αντιεξουσιαστών στο Κόκκινο της Αθήνας, αλλά και τις αντίστοιχες των εδώ συντρόφων κατά τη διάρκεια της κατάληψης των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ στην Καβάλα. Τις παρακολούθησα και… εξεπλάγην! Πρώτα για τη ασθενική (ούτε καν επιλεκτική) μνήμη των περισσοτέρων, κατόπιν για την ποιότητα των συμπεριφορών που ορισμένοι επέλεξαν για να εκφράσουν τον «κομματικό τους πατριωτισμό» και, τέλος, για την ερασιτεχνική (έως παιδαριώδη) φύλαξη των χώρων ενός κόμματος που κυβερνά τη χώρα! Ας μείνουμε όμως στα ουσιώδη, καθότι το τελευταίο απλά αντικατοπτρίζει την… ωραία ατμόσφαιρα!

Στις διαδικτυακές κοινότητες, κυρίαρχη άποψη ήταν αυτή που «ήθελε» τους αναρχικούς «έμμεσους συμμάχους» της καθεστωτικής ενημέρωσης, με το σκεπτικό ότι σε μία τόσο κρίσιμη, ρευστή και ευάλωτη περίοδο (που έτσι είναι), η κυβέρνηση στερούταν το δικαίωμα να «κοινωνήσει» τις δικές της απόψεις. Σωστό μεν ως επιχείρημα –αναλογιζόμενοι βεβαίως ότι αυτού του είδους οι καταλήψεις έχουν συμβολικό χαρακτήρα και ως εκ τούτου είναι και μικρής διάρκειας– αδύνατο ωστόσο για να «στηρίξει» και το πολιτικό διακύβευμα. Ποιο είναι αυτό; Η απερίγραπτη (έως ανησυχητική) καθυστέρηση που παρατηρείται στο να αρχίζουν να τακτοποιούνται νομοθετικά οι αυθαιρεσίες και οι παρανομίες στο «τσίρκο των συχνοτήτων». Στο να μπει ο κάθε καναλάρχης στη γραμμή για τον… πάγκο του, ενίοτε και στο δρόμο για το σπίτι του (ή όπου αλλού). Και φυσικά, στο να πληρωθούν πάραυτα όλα τα χρήματα που χρωστάνε στο Δημόσιο. Που λίγα δεν τα λες. Ταυτόχρονα, δεκάδες απορίες και ερωτήματα εγείρει και η «χρονική χαλαρότητα» μέσα στην οποία κινείται το θέμα της επαναλειτουργίας της ΕΡΤ.

Όσο αυτά τα ζητήματα παραμένουν στον «αέρα», η κυβέρνηση θα είναι μονίμως στριμωγμένη επικοινωνιακά και, μεταξύ μας, κανένα Κόκκινο και κανένας Αρβανίτης, Κυρίτσης ή Ανανδρανιστάκης δεν πρόκειται να τη «σώσουν».   

Ειπώθηκε και το άλλο: ότι οι αναρχικοί κάνουν μαγκιές εκεί που τους παίρνει… Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης κατέθεσαν ως βασικό επιχείρημα το γεγονός ότι ποτέ μέχρι τώρα στα «αγωνιστικά και κινηματικά  πλάνα» των αντιεξουσιαστών δε συμπεριλήφθηκαν καταλήψεις στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας ή του ΠΑΣΟΚ. Μισή αλήθεια είναι, αλλά για την οικονομία της συζήτησης ας τη δεχτούμε ως «ολόκληρη» και ας συμφωνήσουμε με το επιχείρημα. Όταν όμως καθίσεις και το καλοσκεφτείς, απαλλαγμένος πια και από τις φορτίσεις των στιγμών, θα διαπιστώσεις ότι:

Πρώτον: τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ φυλάσσονται τόσο καλά που ακυρώνουν ακόμη και ως σκέψη την οποιαδήποτε απόπειρα κατάληψής τους. Στρατηγικά και μόνο να το δεις, ντου σε «αρματωμένους» δεν κάνεις ποτέ! Δεύτερον: οι καταλήψεις, εκτός από τον συμβολικό τους χαρακτήρα, παράγουν «ατμόσφαιρες» που κρατούν τις διεκδικήσεις «ζεστές» και σε εγρήγορση. Πόσο μάλλον όταν για το ίδιο (ή σχεδόν το ίδιο) περιεχόμενο με αυτές έχουν προηγηθεί και ανάλογες «κυβερνητικές υποσχέσεις». Τρίτον: είναι λιγάκι too much η Αριστερά να αντιδρά με όρους «ιδιοκτησίας», την ώρα που ευαγγελίζεται «ανοιχτές κοινωνίες» και «ελευθερίες έκφρασης». Ως εκ τούτου, η κατάληψη στο Κόκκινο (και για όσες μέρες αυτή κράτησε) θα μπορούσε να «παίξει» και ωσάν παράδειγμα δημοκρατικής αντίληψης.   

Στα καθ’ ημάς; Η κατάληψη των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ στην Καβάλα ανέδειξε (εκτός των άλλων) και το τεράστιο έλλειμμα «πολιτικής παιδείας» που διαπερνά ορισμένα στελέχη του κόμματος. Τώρα και κάποια από τα πρωτοκλασάτα. Τα ελάχιστα να αληθεύουν από αυτά που «ακούστηκαν», κάποιοι μάλλον φαίνεται να έχουν καβαλήσει για τα καλά την «κάλαμον της εξουσίας» και αρχίζουν να εκδηλώνουν συμπεριφορές ευθέως αντίθετες με τον πολιτικό πολιτισμό της Αριστεράς. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, ο «τρόπος» είναι αυτός που καθορίζει τα πάντα. Ο «τρόπος» και η «γλώσσα».

Απορίας άξιον; Εκείνο το περίφημο θα κουβεντιάσουμε ακόμη και με τους κουκουλοφόρους, για ποιους άραγε να το έλεγε ο υπουργός Δικαιοσύνης; Και τελικά, ποιο το σημαίνον και ποιο το σημαινόμενο!

Το κείμενο αυτό, συνέπεσε με την 25η ημέρα απεργίας πείνας είκοσι και πάνω κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές.

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

NO BYLLYING ΡΕ;



Ποιος άραγε τη θυμάται την Αμάρυνθο; Ποιος απ’ αυτούς του λεβεντομαλάκες που βαρούσαν μπαλοθιές στην κηδεία του αδικοχαμένου Βαγγέλη τόλμησε τότε να ψελλίσει κάτι για τον βιασμό της βουλγάρας μαθήτριας από τους πέντε ελληνόμαγκες; Ποιος από αυτούς τους αγριάνθρωπους και τους λυσσασμένους που εφορμούσαν στη Γαλακτοκομική Σχολή με σκοπό να λιντσάρουν και να σακατέψουν ό,τι βρεθεί μπροστά τους είχε τότε τα κότσια να πάει και να την «πέσει» στους δικαστές που αθώωναν πανηγυρικά τους βιαστές, καθότι και γόνοι «καλών οικογενειών» τα καμάρια μου; Πού ήταν τότε αυτό το γαμημένο το Bullying;

Τώρα όλοι Νο Bullying, ε; Από την Αννίτα Πάνια μέχρι τη Χρυσή Αυγή! Να σιχαθείς ή να τρομάξεις; Να θυμώσεις ή να κρυφτείς; Σας βλέπω, αγέλες μου. Οι ίδιοι είστε. Εσείς που τότε στηνόσασταν στα ALTER και τα ALPHA για να σπάσετε πλάκα με τα θύματα της ελεεινής, εσείς και τώρα. Οι ίδιοι ανθρωποφάγοι στην ίδια αρένα. Στον ίδιο εξευτελισμό. Στο ίδιο τηλεκοντρόλ.

Εσείς Νο Byllying; Εσείς ρε δεν ήσασταν που χθες το βράδυ πουλάγατε αντριλίκια στην πιάτσα με τις τραβεστί; Εσείς δε χιμήξατε να φάτε τον Μπουτάρη που επέτρεψε να ξεσαλώσουν τα πουσταριά με τα Gay Pride; Εσείς δεν επικροτούσατε την «αποψάρα» του Άνθιμου ότι η ομοφυλοφιλία είναι αμάρτημα; Εσείς δεν ήσασταν που βλέπατε τον Παναγιώταρο να λυσσάει μπροστά στον κουνελοπνίχτη τον Αλβανό και έτρεχαν τα σάλια σας από φυλετική ορμή και εθνογαμιάδικη περηφάνια;

Τώρα το θυμηθήκατε το Byllying; Τώρα σας έπιασε η καούρα για την ενδοσχολική βία; Εκείνα τα μανιασμένα πλήθη που αρνιόταν να δοθεί η σημαία σε χέρια «μαύρων» και Αλβανών δεν τα είχατε αντιληφθεί; Την ξεχάσατε τη Μηχανιώνα; Τους γονείς-μπράβους; Τα αναψοκοκκινισμένα μαθητούδια που στρίγκλιζαν για τον «χαμό του έθνους»;

Ξέρω! Αθώοι του αίματος τούτου! Κρεμάσαμε και τη φωτογραφία των «ντεσπεράντος» στα διαδίκτυα και, με αναπαυμένη τη συνείδηση, το ρίξαμε ξανά στις φραπεδιές και τα σκυλάδικα. Στις πρόγκες και τα γιουχαΐσματα. Κανακεύοντας την ατομάρα μας και περιμένοντας στη σειρά για τον επόμενο Βαγγέλη. Η Νικολούλη να είναι καλά, να φροντίζει την υποκρισία μας.

Ανίκητες οι μάζες τελικά…

Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

"ΦΡΕΣΚΑΡΟΝΤΑΣ" ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ



Τώρα, αυτή τι έμπνευση ήταν πάλι; Και πώς του ήρθε έτσι στα ξαφνικά του Αντιδημάρχου να ανακοινώσει διαγωνισμό για τη θέση Καλλιτεχνικού Διευθυντή στο Φεστιβάλ Παπαϊωάννου; Γιατί, αν η μόνη αιτιολογία (αυτήν άκουσα, αυτήν αναφέρω) είναι για να ακουστεί καμιά φρέσκια πρόταση, πολύ λυπάμαι, αλλά «φρέσκια πρόταση» με 2.000 ευρώ αμοιβή, ούτε ο… Μελένιος δε θα την πουλούσε! Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να έχουμε κι ένα μέτρο σύγκρισης.

Πολιτικά κρίνοντας, η πρόταση του κυρίου Μιχάλη Λυχούνα απλά δικαιώνει τη μόνιμη και σταθερή… προεκλογική μας προφητεία! Εκείνη, δηλαδή, που προέβλεπε πως όταν μία παράταξή στερείται από την αρχή ολοκληρωμένου προγραμματικού σχεδίου για τον Πολιτισμό (μιας και γι’ αυτόν μιλάμε τώρα), στην περίπτωση που θα βρεθεί στη διοίκηση του δήμου (καλή ώρα), το μόνο που θα της απομένει να κάνει, είναι να αυτοσχεδιάζει. Ενίοτε και να… παίζει!

Είτε αυτοσχεδιάζει είτε «παίζει», ο κύριος Λυχούνας είναι αυτήν τη στιγμή ο υπεύθυνος μίας μεγάλης πολιτικής απρέπειας! Πρώτον, γιατί υπονομεύει ένα Φεστιβάλ που τα τελευταία χρόνια έχει βρει εξαίρετους βηματισμούς. Δεύτερον, γιατί παρακάμπτει όλες τις θεσμικές και λειτουργικές του διαστάσεις. Τρίτον, γιατί διασπά τη συνοχή με το Δημοτικό Ωδείο. Τέταρτον, γιατί «αδειάζει» με τον πιο άκομψο τρόπο τον Καλλιτεχνικό του Διευθυντή και πέμπτον, γιατί το «όραμά» του δείχνει να μην έχει συναίσθηση του τι σημαίνει ένα σοβαρό και αξιοπρεπές Φεστιβάλ Κλασσικής Μουσικής.

Και άντε, μέσα σε όλη αυτήν τη θολούρα και την προχειρότητα, να φανώ διαλλακτικός και καλοπροαίρετος, να αφήσω στην άκρη τα… ηθικά και να συνταχθώ με τη λογική του… φρεσκαρίσματος. Πώς θα υπερβεί τα σημερινά καλλιτεχνικά του όρια το Φεστιβάλ Παπαϊωάννου (μιας και αυτός είναι ο στόχος); Με τα 20.000 ευρώ του προϋπολογισμού; Ή μήπως με το οικονομικό δέλεαρ των 2.000 ευρώ που προορίζεται για τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή που θα μας προκύψει από τον (πάντα αδιάβλητο) διαγωνισμό; Εκτός κι αν ο κύριος Λυχούνας έχει κατά νου να «βάψει τα αυγά» με τη γνωστή μέθοδο. Που, μεταξύ μας, ουδόλως ταιριαστή θα ήταν με έναν Μπραμς, έναν Μοντεβέρντι ή έναν Μάλερ.

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

ΣΥΡΙΖΟΠΑΡΕΛΑΣΗ



Εντάξει, καμία απαίτηση δεν είχα μέσα στους δύο μήνες «αριστερής διακυβέρνησης» να καταργηθούν οι παρελάσεις, επειδή –σώνει και καλά– κάτι τέτοιο αποτελούσε πάγια και διαχρονική (θα προσέθετα και ολόσωστη) θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Έχει τόσα άλλα που «περιμένουν» στην σειρά, που σιγά μην καθόταν ο κόσμος να νοιαστεί με ποιον τρόπο θα τιμηθεί φέτος η Επανάσταση του ΄21. Άλλα την «καίνε» και άλλα τη βασανίζουν την κοινωνία. Και άλλες, προφανώς, και οι προτεραιότητές της…

Κάποιοι όμως θέλησαν να «γλεντήσουν» με το «εθνικό θυμικό», επιλέγοντας να «διαπραγματευτούν» το «πατριωτικό προφίλ» της κυβέρνησης με «λαϊκές παρελάσεις», τσάμικους και καλαματιανούς! Να δώσουν νότα «επαναστατικής ψυχαγωγίας», ικανής ενδεχομένως να «ταπώσει» ακόμη και τον… Σόιμπλε. Κι ενώ κάτι τέτοιο θα μπορούσε να θεωρηθεί αρμονικό και σύμφυτο με την ιδεολογία και την αισθητική των «συμμάχων» ΑΝΕΛ (άρα και πολιτικά τίμιο από την πλευρά τους), εκείνο που μοιάζει εντελώς… παρά φύσιν και άκυρο, είναι η εξ αριστερών προσπάθεια «ιδεολογικού στρογγυλέματος» του εορτασμού και «καλλωπισμού» των εκδηλώσεών του. Τόσο που οι ιδέες των τελευταίων ημερών να μην έχουν φρένο και σταματημό. Και όλες να κινούνται (και να ακροβατούν) μεταξύ αφέλειας, γραφικότητας και πολιτικής κακογουστιάς.

Δε με ενδιαφέρει καθόλου ποιος ή ποια από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην Καβάλα πήρε την πρωτοβουλία για να συνταχθεί αυτό το απίθανο δελτίο Τύπου-πρόταση για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να οργανωθεί η φετινή παρέλαση στην πόλη. Συλλογικό είναι το κακό, συλλογικό και το ατόπημα. Και ως τέτοιο πρέπει να κριθεί.  

Γιατί «κακό» και «ατόπημα»; Πρωτίστως για το αντιφατικό και το ανορθόδοξο του πράγματος. Το να μπαίνει ένα αριστερός στη «λογική των παρελάσεων» –ασχέτως τρόπων και συμβολισμών– είναι σαν να αρχίζει να «συνομιλεί» με αυτό που εξ αρχής έχει απορρίψει ως «απότοκο ολοκληρωτικών καθεστώτων». Και κάτι τέτοιο, συνέπεια δεν το λες. Δευτερευόντως –και επί των πρακτικότερων– γιατί το περί κατάργησης της εξέδρας των επισήμων είναι μεν «πιασάρικο» επικοινωνιακά, αλλά δεν παύει να αποτελεί μέρος μιας καρικατούρας, ενώ αποτελεί «τελετουργική φαιδρότητα» η πρόταση για συμμετοχή στην παρέλαση των ενώσεων των αντιστασιακών, των εργαζομένων, των αγροτών, των σωματείων των συνταξιούχων, των δημιουργικών δυνάμεων του τόπου μας…

Συγχωρέστε με όμως, σύντροφοι, αλλά επειδή εγώ το έχω μέσα μου το αντιρατσιστικό, γιατί στη πρόταση δε συμπεριλαμβάνετε και το κίνημα των ομοφυλοφίλων που, στο κάτω-κάτω της γραφής, έχει και μία εμπειρία παραπάνω από παρελάσεις;

Κι αν νομίζετε ότι το… τρολάρω, μέγα λάθος! Στην κωμωδία προσπαθώ να συνεισφέρω