Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

ΧΡΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΕ



Πέρα από τους προσωπικούς απολογισμούς του καθενός, η χρονιά που φεύγει προσφέρεται και για άλλου είδους αναφορές και ανιχνεύσεις. Για πράγματα μικρότερης ίσως αξίας, αλλά που συμπορεύτηκαν μαζί μας και μας συνόδευσαν σε μία ακόμη πορεία προς την ωριμότητα. Πράγματα που επιμένουν να μας υπενθυμίζουν την ανάγκη της εγρήγορσης. Γι αυτά λοιπόν. Για όσα μας έκαναν καλύτερους. Για όσα μας κράτησαν ζωντανούς και ετοιμοπόλεμους. Για όσα μας έθρεψαν με καινούρια όνειρα και νέες προσδοκίες. Για τα «μικρά μας πολύτιμα». Τα λίγα που πρόλαβα να φυλάξω στη κιβωτό της ουτοπίας. Βιβλία, ταινίες, μουσικές...

Τι διάβασα:

Τα λεπτοκεντημένα διηγήματα του Διαμαντή Αξιώτη από τη συλλογή, Με Χίλιους Τρόμους Γενναίος. Ήρωες που χαρτογραφούν τα πάθη και τους φόβους τους πάνω στα ρευστά σύνορα της ιστορίας. Πρόσφυγες σε απάτητους έρωτες. Μετανάστες σε χέρσες αγκαλιές. Φαντάροι που μουλιάζουν στις αποδράσεις του σπέρματος. Γυναίκες που σβήνουν μέσα στο ανικανοποίητο και τη προσμονή. Και η μνήμη σε μία συνεχή πορεία εξαγνισμού και λύτρωσης. Εφόδιο ριζωμένο στις ράτσες της βαλκάνιας μήτρας...

Το «ονειρικό» Παπούτσια Με Φτερά της πολυαγαπημένης μου Μαρίας Παπαγιάννη. Μια περιπέτεια που την διατρέχουν η ποίηση και τα θαύματα. Άνθρωποι χειροπιαστοί, γήινοι, αλληλέγγυοι. Άνθρωποι που μοχθούν, που νοιάζονται, που καρτερούν, που ελπίζουν. Και η μικρή Ρόζα να δρασκελά μέσα από μία ζωγραφιά, πότε στη ζωή και πότε στο μύθο. Βιβλίο για παιδιά; Ναι, αλλά ποιος είπε ότι μεγαλώσαμε...

Στις οκτώ πυκνές και εύρωστες ιστορίες της συλλογής Λίγη Φλόγα, Πολλή Στάχτη, ο συγχωριανός μου Γιάννης Ατζακάς, πορεύεται μέσα στη σύγχρονη πολιτική και ιστορική μας τραγωδία, με «οδηγό» την κοινή μοίρα των δικών του ηρώων. Με μία «μυρωδιά» τέφρας και ανεκπλήρωτου να «σκεπάζει» φωτιές και προσδοκίες. Πλάνες και ήττες σε μία αλληλουχία κατάρρευσης. Η βαθιά σιωπή που έρχεται να σκορπίσει παιάνες και εμβατήρια. Η θλίψη της Βάρνας και οι σπασμοί της Θεσσαλονίκης. Έρωτες κρεμασμένοι στο ικρίωμα της ψευδαίσθησης. Καλόγεροι που ξέμειναν από πίστη. Και με το φως να κρατάει όσο μια αστραπή...

Συμπληρώστε: το Έχων Σώας Τας Φρένας Και Άλλες Τρελές Ιστορίες του Αργύρη Χιόνη, το Τι Πάθος Ατελείωτο του Θωμά Κοροβίνη, το Ανάμισης Ντενεκές του Γιάννη Μακριδάκη, αλλά τις αναρτήσεις – θησαυρό του Κυριάκου Λυκουρίνου στο Facebook.

Τι είδα:

Την υπέροχη Χειμερία Νάρκη του Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν. «Σινεμά δωματίου» σε μια υποδειγματική και άκρως διαπεραστική κινηματογράφηση. Ο τούρκος σκηνοθέτης, βυθίζει τους χαρακτήρες του μέσα στη βαρυχειμωνιά της Καππαδοκίας και με μία τσεχωφική αναψηλάφηση τους οδηγεί σταδιακά στην απόλυτη ψυχική απογύμνωση. Υπαρξιακό και συνάμα ακέραια ταξικό. Ένα φιλμ στα όρια της ευφυΐας με τις ερμηνείες των ηθοποιών να εκτοξεύουν τη δράση του σε ύψη τελειότητας. 
 

Το ψυχεδελικό φιλμ – νουάρ του Πωλ Τόμας Άντερσον, Έμφυτο Ελάττωμα. Ταινία – βραχυκύκλωμα «χωμένη» μέσα στη μεταχυπική κουλτούρα της δεκαετίας του ’70. Εξοντωτικοί ρυθμοί που εξελίσσονται σε ένα οβερντόουζ συμπτώσεων και υπονομεύουν συνεχώς την τεχνική νιρβάνα του ήρωα – ντετέκτιβ. Δύσκολη ένεκα της πολυπλοκότητας του σεναρίου της, η ταινία του σπουδαίου Άντερσον δεν ενδείκνυται για ψυχαγωγική χαλάρωση. Κι ας πρόκειται για ένα από τα καλύτερα δείγματα σάτιρας στην ιστορία του παγκόσμιου σινεμά. 

Αν δεν γνωρίζεται την  Άννα Λίλι Αμιρπούρ, σπεύσετε να την ανακαλύψετε με το Ένα Κορίτσι Γυρίζει Μόνο Του Τη Νύχτα. Λαμπρό σχόλιο – αλληγορία για τις γυναίκες του Ιράν. Ευρηματικό και γεμάτο από ελκυστικές παραδοξότητες σενάριο, κινηματογραφημένο πάνω στους λιτούς κώδικες της ασπρόμαυρης γοητείας των B-movies. Ιδανική ατμόσφαιρα για ένα βαμπίρ περιτριγυρισμένο από ναρκομανείς, πόρνες, αστέγους, κλεφτρόνια και βαποράκια. Και όλα αυτά στη... Τεχεράνη!


Συμπληρώστε: Μισητοί Οκτώ του Κουέντιν Ταραντίνο,  Ο Γιος του Σαούλ του Λάζλο Νέμες,  Χαίρε Καίσαρ των Τζόελ και Ίθαν Κοέν.

Τι άκουσα:

Τους Kiosk στο γεμάτο από ποπ ρυθμούς της ανατολής Yarom Bia. Το μαγικό Cheshme Man του εκστατικού Mariush. Το σχεδόν γουέστερν Tribe των υπέροχων Federale «κόντρα» στο μελαγχολικά ερημικό Black Sunday. Τους «δικούς» μας Βασίλη και Δημήτρη Ευφροσυνίδη σε «επαρχιακά μπλουζ» νόστου και ερώτων υπό τον τίτλο, Βαρέα Και Ανθυγιεινά. Όλα των String Demons από τα οργιαστικά έγχορδα του Κωνσταντίνου και της Λυδίας Μπουντούνη. Από τα Καγκέλια και το Της Αγάπης Αίματα μέχρι τον Τσιτσάνη και τους Iron Maiden!   Αλλά και τους Villagers of Ioannina City. Ηπειρώτικο ροκ σε απόλυτη αρμονία με την παράδοση.