Παρασκευή 29 Απριλίου 2016

ΚΑΙ Ο ΞΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΟΥ ΛΕΙΠΕΙ...



Μεγάλη Παρασκευή και ξεμυτίζω με λόγια δανεικά. Μπας και νοιώσουμε το δράμα και τον πόνο. Μπας κι ανοίξουμε τα παραθυρόφυλλα της ψυχής μας για να συγκατοικήσουμε με το Μαρτύριο. Το διπλανό και το μέσα μας. Λόγια – σπορά μπας και φυτρώσει η αγάπη. Λόγος Αγίου Γρηγορίου, Επισκόπου Νύσσης. Αφουγκραστείτε τον.

Και η συγκυρία μάς έφερε μεγάλη αφθονία γυμνών και αστέγων. Υπάρχει πλήθος αιχμαλώτων στις πόρτες του καθενός μας. Δεν λείπουν από πουθενά οι ξένοι και οι μετανάστες και όπου κι αν κοιτάξεις θα δεις χέρια απλωμένα σε ζητιανιά. Για σπίτι τους έχουν το ύπαιθρο. Καταφύγιό τους είναι οι στοές και τα αδιέξοδα και τα πιο ερημικά σημεία της αγοράς. Και όπως οι νυχτοκόρακες και οι κουκουβάγιες, φωλιάζουν μέσα στις τρύπες. Για ρούχα φορούν καταξεσχισμένα κουρέλια. Για χωράφι έχουν τη διάθεση όσων τους ελεούν.

Για τροφή έχουν ό,τι πέσει από όποιον τους συναντήσει. Πίνουν νερό από τις κρήνες όπως τα ζώα, και για ποτήρια έχουν τις χούφτες τους.  Για αποθήκη έχουν την κοιλιά τους, Αποθήκη τους είναι ο κόρφος τους και αν αυτός δεν είναι σχισμένος, κρατάει όσα μπορεί να συγκρατήσει ό,τι κρύβουν σ’ αυτόν. Τραπέζι τους είναι τα γόνατά τους μαζεμένα. Κρεβάτι τους είναι το έδαφος, Για λουτρό έχουν ένα ποτάμι ή μία λίμνη, όπως τα έχει προσφέρει ακατέργαστα και κοινά σε όλους ο Θεός. Η ζωή τους είναι πλέον γεμάτη περιπλανήσεις σαν αγρίου ζώου, όμως δεν ήταν έτσι εξαρχής. Έγινε τέτοιος από τη συμφορά και την ανάγκη.

Εσύ  που νηστεύεις, μπορείς να τους βοηθήσεις όσο χρειάζεται. Δείξε γενναιοδωρία στους αδελφούς σου που τους συνέβησαν αυτές οι ατυχίες. Ό,τι στέρησες από την κοιλιά σου, δώσ’ το στον πεινασμένο . Ο θείος φόβος μπορεί έτσι να επανορθώσει δίκαια τα πράγματα. Με τη φρόνιμη εγκράτεια μπορείς να θεραπεύσεις δύο πάθη που είναι αντίθετα μεταξύ τους: το δικό σου κορεσμό και την πείνα του αδελφού σου. Το ίδιο κάνουν  και οι γιατροί, από άλλους αδειάζουν κάτι και σε άλλους το γεμίζουν, ώστε με την πρόσθεση και την αφαίρεση να οικονομηθεί η υγεία του καθενός. Πεισθείτε με την καλή αυτή παραίνεση και ο λόγος της ας ανοίξει τις πόρτες των ευπόρων. Αυτή η συμβουλή ας βάλει τον φτωχό στο σπίτι εκείνου που έχει. Μπορεί να μην πλουτίσεις με τα πολλά σου λόγια αυτούς που στενοχωριούνται, τουλάχιστον όμως ο προαιώνιος λόγος του Θεού ας τους προσφέρει στέγη, τραπέζι και κρεβάτι…

Μαζί μ’ αυτούς υπάρχουν κι άλλοι φτωχοί και άρρωστοι, πεσμένοι εδώ και εκεί. Ας προσέξει λοιπόν ο καθένας τους γείτονές του. Μην αφήσεις ο δικός σου γείτονας να θεραπευτεί από άλλον! Ας μην πάρει άλλος το θησαυρό που έπεσε κοντά σου! Αγκάλιασε τον ταλαιπωρημένο σαν να είναι χρυσός, αγκάλιασε τον χτυπημένο σαν να πρόκειται για τη δική σου υγεία, τη σωτηρία της γυναίκας σου, των παιδιών σου, των υπηρετών σου και όλου του σπιτιού σου. Αυτός που είναι φτωχός και άρρωστος είναι διπλά φτωχός. Γιατί αυτοί που είναι φτωχοί αλλά υγιείς μπορούν να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι για βοήθεια, σ’ εκείνους που έχουν, αλλά και να κάθονται στα περάσματα των δρόμων, παρακαλώντας όλους τους περαστικούς. Αυτοί όμως που τους έχει δέσει η αρρώστια τους, βρίσκονται φυλακισμένοι σε στενά καταλύματα και σε στενές γωνίες, όπως ο Δανιήλ στο λάκκο των λεόντων και περιμένουν εσένα τον ευλαβή και φίλο των φτωχών, όπως εκείνος τον Αββακούμ. Γίνε λοιπόν συνεργάτης του Προφήτη με την ελεημοσύνη. Πήγαινε γρήγορα σ’ αυτόν  που έχει ανάγκη και γίνε με προθυμία τροφοδότης του. Μη φοβάσαι, η προσφορά δεν είναι ζημιά! Ο καρπός της ελεημοσύνης βλασταίνει άφθονα. Σπείρε δίνοντας και θα γεμίσεις το σπίτι σου με καλή συγκομιδή.

Θα μου αντιτάξεις, βέβαια: Είμαι φτωχός κι εγώ. Ας είναι έτσι, ας το δεχτούμε. Δώσε όμως ό,τι ελάχιστο έχεις. Ο Θεός δε μας ζητά πάνω από τη δύναμή μας. Εσύ δώσε ψωμί, άλλος ας δώσει ένα ποτήρι κρασί, ο άλλος ένα ρούχο και έτσι με την συνεισφορά όλων αντιμετωπίζεται η συμφορά του ενός. Εξάλλου και το κόστος για τη σκηνή του Μωυσή δεν επιβάρυνε έναν μόνο, αλλά όλη την ομάδα. Ο πλούσιος τού έφερε χρυσό, άλλος ασήμι, ο φτωχός δέρματα και ο ακόμη φτωχότερος έφερε τρίχες. Βλέπεις ότι και το δίλεπτο της χήρας ξεπερνά τις προσφορές των πλουσίων;  Γιατί αυτή άδειασε το ταμείο της από ότι είχε, ενώ οι άλλοι που είναι εύποροι ελάχιστα έχασαν.

Μην περιφρονήσεις τους κατάκοιτους, σαν να μην  είναι άξιοι για  τίποτα. Σκέψου ποιοι είναι και θα βρεις την  αξία τους.  Έχουν φορέσει το πρόσωπο του Σωτήρα μας.  Ο φιλάνθρωπος Κύριος τους δάνεισε  το ίδιο του το πρόσωπο για να κάνουν σπλαχνικούς με αυτό τους σκληρούς και εχθρούς των φτωχών, όπως ακριβώς αυτοί που προβάλλουν τις εικόνες του βασιλιά σε όσους τους απειλούν. Έτσι, με τη μορφή αυτού που κρατούν στα χέρια τους, κάνουν αυτόν που τους απειλεί να γίνει σπλαχνικός.

Αυτοί  είναι οι ταμίες των αγαθών που προσδοκούμε, οι θυρωροί της Ουράνιας Βασιλείας, αυτοί που θα ανοίγουν στην άλλη ζωή τις πόρτες στους καλούς και θα τις κλείνουν στους σκληρούς και μισανθρώπους.  Ανάλογα με την περίσταση αυτοί οι φτωχοί γίνονται σφοδροί κατήγοροι και καλοί συνήγοροι. Και συνηγορούν και κατηγορούν όχι με τα λόγια τους, αλλά σύμφωνα με αυτό που βλέπει ο Μεγάλος Κριτής: Το έργο που γίνεται γι’ αυτούς φωνάζει στον καρδιογνώστη Θεό περισσότερο από έναν διάσημο κήρυκα.

Απόδοση στα νέα ελληνικά από το: Περί Φιλοπτωχίας και Ευποιΐας, Gregorii Nysseni Opera (W. Jaeger – H. Langerbeck), vol. 9, 96-99, Patrologia Graeca 44, 457B-460C

Πέμπτη 28 Απριλίου 2016

Κ 'ΦΑΘΚΑ!



Μερικά πράγματα έρχονται από εκεί που δεν τα περιμένεις. Όπως καλή ώρα προχθές, που «σκάλιζα» τα... διαδικτυακά τεκταινόμενα και «έπεσα» επάνω σε μία σπάνια φωτογραφία, «πρωταγωνιστές» της οποίας είναι οι αντάρτες και οι αντάρτισσες της Θάσου. Όπως ήταν φυσικό, το ενδιαφέρον μου για την σελίδα επεκτάθηκε και στις υπόλοιπες αναρτήσεις, η «ποικιλία» των οποίων, ναι μεν δεν είχε την ιστορική βαρύτητα της πρώτης «ανακάλυψης», είχε όμως να προσφέρει μία απίστευτη (και προφανώς πολιτικά λησμονημένη) στιγμή. Όλο αυτό που ακολουθεί, το «χρωστάω» εξ ολοκλήρου στον άγνωστο Λιμεναριώτη, η αυτοσαρκαστική διάθεση του οποίου, είναι αυτή που τον κάνει να εμφανίζεται στον facebook ως... 300αρης!

Ανιχνεύοντας λοιπόν τη φωτογραφική ποικιλία που «κυκλοφορεί» στο προφίλ του (άλλοτε τυπικά τουριστική και άλλοτε ιδιαίτερα φορτισμένη από την ιστορική μνήμη του τόπου), έρχομαι αντιμέτωπος με ένα γραφιστικό αποτύπωμα υπό τον τίτλο: Φάσεις Εκτέλεσης Ενότητας. Είναι αλήθεια πως δεν καταλαβαίνω σχεδόν τίποτε, αλλά... η περιέργεια, μήτηρ μαθήσεως! Με αυτή οδηγό λοιπόν, προσπαθώ να «πιάσω νόημα» με τις... φάσεις!   

Χρονικά αυτές προσδιορίζονται με τις παρακάτω... εκτελέσεις:

Η πρώτη φάση ξεκινάει από τον Ιούλιο του 2002 και ολοκληρώνεται τον Ιούνιο του 2003 και σε αυτή περιλαμβάνονται: η Οργάνωση του Έργου, η Απογραφική Δραστηριότητα και η Βασική Υποδομή του Έργου. Η δεύτερη φάση (από τον Μάρτιο του 2003 μέχρι τον Ιούνιο του 2007), έχει ως αντικείμενο την ανάπτυξη Τεχνικής Υποδομής του Έργου και τις Εξειδικευμένες Υποδομές στη Πιλοτική Περιοχή των Λιμεναρίων. Τέλος, στη τρίτη φάση, ανάμεσα Ιούλιο του ’07 και Ιούνιο του ’08, η θεματολογία επικεντρώνεται στην Εφαρμογή Εξειδικευμένων Τεχνικών στη Πιλοτική Περιοχή Λιμεναρίων και τις Τελικές Τεχνικές και Οικονομικές Μελέτες – Αξιολογήσεις.

Είναι αλήθεια ότι κάτι τέτοια θολά και πολύπλοκα με βάζουν... ψύλλους στ’ αυτιά. Σε συνδυασμό δε με το γεγονός ότι της «φαγούρας» έχουν προηγηθεί πλείστα όσα παραδείγματα «δημιουργικής ασάφειας», έσπευσα αμέσως για τα περαιτέρω.

Χρειάστηκα πολύ λίγο χρόνο για να ανακαλύψω το «αίτιο» (και τη συμφορά). Ο άγνωστος εκ Λιμεναρίων, είχε μεριμνήσει και γι αυτό. Και το έπραξε αναρτώντας μία φωτογραφία... όλα τα λεφτά! Κυριολεκτικά και μεταφορικά! Δείγμα μιας εποχής που ο «νεοελληνισμός» γαλουχούσε το νέο πολιτικό και οικονομικό ήθος, τα «σπασμένα» του οποίου καλούμαστε να πληρώσουμε σήμερα. Τι απεικονίζει η φωτογραφία; Μία επιγραφή που είχε στηθεί έξω από το Παλατάκι για να μας κάνει κοινωνούς των εξής πραγμάτων:

Εισαγωγή: Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης (2000 – 2006). Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανταγωνιστικότητα». Συγχρηματοδότηση Έργου 65231. Προϋπολογισμός Έργου: 600.000 ευρώ.

Θέμα: Μελέτη Ανάπλασης εγκαταλελειμμένου Μεταλλείου και Κτηριακών εγκαταστάσεων περιοχής Λιμεναρίων Θάσου. Φορέας Εκτέλεσης: Ι.Γ.Μ.Ε. (Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών).

Ε, μετά και από αυτό, τι πιο λογικό να απορώ, να εξίσταμαι και να ερωτώ: Η μελέτη ολοκληρώθηκε; Αν ναι, που βρίσκεται τώρα και γιατί δεν αξιοποιήθηκε; Ποια πρόσωπα (επαναλαμβάνω: πρόσωπα), εμπλέκονταν σε εκείνο το εγχείρημα; Ποιος ο ρόλος τους; Όχι πως περιμένω καμία απάντηση (άντε το πολύ - πολύ κανένα διαδικτυακό διάλογο ανάμεσα στους... συνήθεις υπόπτους), αλλά όταν πριν λίγους μήνες μία ιδιώτης (και πιο συγκεκριμένα η αρχιτεκτόνισσα Αναστασία Στέλλα), εντελώς αθόρυβα και σεμνά, καταθέτει δημόσια το διδακτορικό της που αφορά την συνολική ανάπλαση του Μεταλλευτικού Συγκροτήματος (https://www.youtube.com/watch?v=HDLF8vq9YXU), μοιραίο είναι οι υποψίες και τα ψυλλιάσματα να φουντώνουν. Και με δεδομένο ότι από το «αμαρτωλό» 2000 και εντεύθεν, η περιοχή των Μεταλλείων λεηλατείται από το χρόνο και τους ανθρώπους!   

Τετάρτη 27 Απριλίου 2016

ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΕΠΑΥΞΑΝΩ!



Απ’ ότι φαίνεται, η παρέμβαση του Βασίλη Τραϊφόρου στον Περιφερειακό Συμβούλιο για το ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής, δεν έτυχε του ανάλογου προβληματισμού και της σημασίας που της έπρεπε. Κι ας επί της ουσίας ο επικεφαλής της παράταξης Γνώση Και Συνεργασία, μοχλεύει ένα θέμα που αγγίζει τα όρια του... σκανδάλου! Προφανώς για τους περιφερειακούς συμβούλους, ο πολιτισμός (με τις όποιες επιπτώσεις του) είναι κάτι σαν... ξεπέτα. Ή (στην καλύτερη) ευκαιρία για κοινωνικά κορδώματα.

Θέλω κατ’ αρχήν να συνταχθώ με τον προβληματισμό του Βασίλη Τραϊφόρου και να υπερθεματίσω στις σκέψεις και τις αγωνίες του. Το ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής (μα και τόσα άλλα ανά την επικράτεια), πέραν του ότι δεν εκπληρεί τις βασικές θεσμικές του υποχρεώσεις, είναι ένα δημοτικό θεατράκι «ερασιτεχνικής καλλιέργειας», στημένο μόνο και μόνο για να βγάζουν (να πω ξεκούραστο;) μεροκάματο κάποιοι πολίτες της Κομοτηνής. Αυτό απαραίτητα δεν θα ήταν κακό, αν ο φορέας δεν «πουλούσε μούρη» θεατρικής σκηνής και φυσικά δεν αποκόμιζε οικονομικά οφέλη από την πολιτεία. Όσα και να είναι αυτά. Τότε (και μόνο τότε), η λειτουργία του θα ήταν και πολιτικά τίμια και καλλιτεχνικά ξεκάθαρη. Και ούτε γάτα, ούτε ζημιά!

Όταν όμως ο ερασιτεχνισμός (εδώ σε όλο του το μεγαλείο), πλασάρεται υπό μορφή κρατικής σκηνής, τότε το πράγμα μπερδεύει. Θα έλεγα μάλιστα ότι γίνεται και πολλαπλά επικίνδυνο ένεκα της αισθητικής σύγχυσης που προκαλεί η εκχώρηση της καλλιτεχνικής και θεατρικής έκφρασης στους (κάθε λογής) ερασιτέχνες.

Με αφορμή την τοποθέτηση του Βασίλη Τραϊφόρου, μπήκα στο κόπο να «ψάξω» τις διαδικτυακές φόρμες του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής. Τα απλά δηλαδή και τα εύκολα. Τι αποκόμισα; Πρώτον ότι η επίσημη σελίδα του οργανισμού δεν «ανοίγει» καν και δεύτερον, η άλλη επίσημη στο facebook, «κοσμείται» με αποφθέγματα θεατρικών συγγραφέων και μικρά αποσπάσματα θεατρικών έργων! Κάτι σαν ημερολόγιο εφηβείας! Και κάπου εκεί ανάμεσα στον (έρμο) τον Σαίξπηρ, τον (κατακαημένο) Ζαν Ανούιγ και τον (μα εντελώς ξεκάρφωτο) Τσαρλς Μπουκόφκσι, μερικές ανακοινώσεις για τις παραστάσεις του ΔΗΠΕΘΕ!

Να σας ενημερώσω επί αυτών; Κάποιο (τρέχα γύρευε) τμήμα ενηλίκων του Εργαστηρίου Θεατρικής Παιδείας, ανεβάζει το έργο Της Κακομοίρας (ναι, ναι, αυτό που φαντάζεστε και υποθέτετε), κατόπιν το ενδιαφέρον εστιάζεται σε μία ομιλία του Επιμορφωτικού Κύκλου με θέμα την Ρωμαϊκή Θράκη, και αμέσως μετά (όπως κατεβαίνουμε), μερικές ενδιαφέρουσες μετακλήσεις! Και τέλος!

Βέβαια, σε μία ομολογώ φιλότιμη προσπάθεια να απαντήσει στην (κατά πως η ίδια την ορίζει) ισοπεδωτική και εμφορούμενη από τοπικά κίνητρα, κριτική του Βασίλη Τραϊφόρου, η πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής κυρία Σοφία Μενεσελίδου, άθελα της (ή εν τη αφελεία της;), γίνεται ακόμη πιο αποκαλυπτική κάνοντας λόγο για: ανάδειξη και προαγωγή του θεατρικού πολιτισμού, μέσω του πνευματικού δυναμικού της περιοχής και της προώθησης της ντόπιας δημιουργίας! Και επειδή εγώ όταν ακούω κάτι τέτοια, κουμπώνουμε αμέσως (για να μη πως ότι βγάζω φλίχτενες), να υπενθυμίσω ότι αυτό το «στάδιο δημιουργίας», το πέρασε και το δικό μας ΔΗΠΕΘΕ και, λίγο – πολύ, μια εικόνα των επιτευγμάτων από τα «ντόπια δυναμικά» την έχουμε.

Λέει και άλλα αποκαλυπτικά η κυρία Μενεσελίδου για τις δράσεις του ΔΗΠΕΘΕ της Κομοτηνής. Όπως για παράδειγμα ότι λειτουργούν όχι ένα, όχι δύο, αλλά τέσσερα ερασιτεχνικά τμήματα (!!!), ότι γίνονται ετήσια θεατροπαιδαγωγικά σεμινάρια (μασαλά!) και ότι μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Κοινωνία και Πληροφορία», ολοκληρώθηκε το έργο που αφορούσε την ψηφιοποίηση του αρχείου του οργανισμού (ενδεχομένως αυτού που ακόμη... ψάχνω). Και τέλος (δις)!

Το ότι η κυρία Μενεσελίδου, αποφεύγει να απαντήσει στην καίρια επισήμανση σχετικά με την απουσία καλλιτεχνικού διευθυντή (βασικότατο κομμάτι των συμβατικών υποχρεώσεων που διέπουν τη σχέση ΔΗΠΕΘΕ και υπουργείου Πολιτισμού), είναι ίσως και το στοιχείο εκείνο που δικαιώνει πολιτικά την κριτική του Βασίλη Τραϊφόρου.

Και ένα υστερόγραφο: με λύπησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι ο Βασίλης έμεινε τόσο μόνος σε αυτή του την παρέμβαση. Και με ανησύχησε πολύ ή αδιαφορία της «άλλης Αριστεράς». Κατά τα άλλα, της τέχνης και του πολιτισμού. Τρομάρα τους

Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ...



Αντιπάθησα από την πρώτη στιγμή οτιδήποτε περιστρέφονταν γύρω από τον όρο «θρησκευτικός τουρισμός», το περιεχόμενο του οποίου, εν πολλοίς, καθορίζονταν (και καθορίζεται) από ανθρώπους με πνευματικό, αισθητικό και θεολογικό έλλειμμα. Με ή χωρίς την εμπλοκή της «επίσημης» εκκλησίας, οι παράγοντες της Αυτοδιοίκησης (κυρίως αυτοί) ασκούνται στο «αντικείμενο», ωσάν να πρόκειται για «τοπικό σόου», συγχέοντας τους «πρωταγωνιστές της ιστορίας» με τα διαφημιστικά προϊόντα της αγοράς και του καταναλωτισμού. Εν προκειμένω, τον Απόστολο Παύλο με τα… κρουαζιερόπλοια και τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο με… καπαδοκικές ρέπλικες.

Και όχι μόνο. Γιατί, αν τύχει και βρεθείτε ποτέ σε προσκυνηματικούς τόπους, θα διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι το… πανηγυρικόν και το ευτελές του πράγματος. Θα δείτε μοναχούς και μοναχές να συμπεριφέρονται ωσάν απόφοιτοι τουριστικών σχολών. Θα δείτε καλοστημένες μοναστηριακές επιχειρήσεις να μετέρχονται του «νοήματος» και να διαλαλούν χριστιανικά σουβενίρ αφόρητης φτήνιας και κακογουστιάς. Θα δείτε πολύχρωμα τουριστικά καραβάνια να συνωθούνται σε ολιγόλεπτα προσκυνήματα «τεχνικής πίστης». Και μια «φασαρία» και «σκόνη» που αποπνέει ασέβεια και βλασφημία.

Πάει να πει, τα περί «θρησκευτικού τουρισμού» είναι μία πολιτική ευκολία που, από τη μια καλύπτει εγγενείς ανικανότητες των τοπικών παραγόντων και από την άλλη «πουλιέται» εύκολα στη εκλογική πελατεία. Γι’ αυτό άλλωστε, στον άνυδρο από ιδέες και πρωτοποριακά εγχειρήματα χώρο της Αυτοδιοίκησης, το «εφεύρημα» επανέρχεται συχνά-πυκνά για να αναμασήσει τα ίδια επιχειρήματα, τις ίδιες προσδοκίες, τους ίδιους μύθους. Ωσάν μία επικοινωνιακή τελετή στο ρυθμό του: ό,τι θυμούνται χαίρονται!

Για να μην τα πολυλογώ, κάπως έτσι «είδα» και την πρόσφατη σύσκεψη που διοργάνωσε η ηγεσία της Αντιπεριφέρειας Καβάλας. Βαρετές επαναλήψεις, πληκτικές αναφορές, ανυπαρξία σχεδιασμού, γραφικότητες και αφέλειες, συνέθεταν την ιδανική εικόνα… αρχοντοεπαρχιωτισμού!

Τα πιο ενδιαφέροντα; Παραδόξως πώς, από τον Μητροπολίτη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κύριο Προκόπιο! Και λέω «παραδόξως πώς», όχι γιατί ο Σεβασμιώτατος δεν έχει την ικανότητα να ξεχωρίσει (το αντίθετο), αλλά γιατί σε μία τέτοια σύσκεψη τη «διαφορά» την περιμένεις από τους πολιτικούς παράγοντες. Τι ήταν αυτό που έκανε την παρέμβαση του κυρίου Προκοπίου να απολαμβάνει ιδιαίτερου σχολιασμού; Αντιγράφω από το ρεπορτάζ την αρχική του δήλωση:

Προσδοκώ ότι μέσα από την προσπάθεια αυτή να βγει το καλύτερο για την ιστορία, καθώς η πορεία του Αποστόλου Παύλου από τη περιοχή είναι ένα πολύτιμο κεφάλαιο γι αυτήν, αφού εδώ πάτησε το πόδι του για πρώτη φορά ο Απ. Παύλος και θεμελίωσε την χριστιανική πίστη στην  ευρωπαϊκή ήπειρο, κάτι που θα πρέπει να εκφράζει «το σήμερα» ιδιαίτερα την πόλη μας και τους αρχαίους Φιλίππους και όχι τα νεομωαμεθανικά μνημεία που ακατανόητα προβάλλονται.

Είναι δικαίωμα του Σεβασμιώτατου να θεωρεί «ακατανόητη» την προβολή των νεομωαμεθανικών μνημείων. Όταν όμως μία τέτοια δήλωση «έρχεται» λίγες μόλις ώρες μετά τη ρίψη γουρονοκεφαλών έξω από τον παλιό Μεντρεσέ (στην ουσία στο υπό ανέγερση Μνημείο Προσφυγικού Ελληνισμού), «ακούγεται»… κάπως! Με όποια καλή (και «αθώα») διάθεση και αν την αντιμετωπίσουμε. Όπως και να το κάνουμε, ο πάντα προσεκτικός και μετρημένος κύριος Προκόπιος, εδώ μοιάζει να «ξεφεύγει», αφήνοντας (προφανώς άθελά του) περιθώρια για δόλιες σκέψεις και «ταυτίσεις» που (το πιθανότερο) να τον αδικούν.

Και κάτι προς το... ολίγον παραπολιτικόν: επί των προαναφερθέντων, αίσθηση προκάλεσε η «αφωνία» του (κατά τ’ άλλα λαλίστατου) Μιχάλη Λυχούνα. Να αναμένουμε «έκρηξη» στο… facebook;

Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

ΓΕΝΙΚΩΣ... ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΑ!

                                                                         Α Ν Α Ι Σ Χ Υ Ν Τ Ε!!!



Το διαβάσαμε και αυτό: Διαφορετικοί πρόσφυγες σε κάμπινγκ της Καβάλας! Πού έγκειται η… διαφορά; Στο ότι οι πρόσφυγες αυτοί είναι χριστιανοί ορθόδοξοι! Κατά τα άλλα, κανονικά: με ένα κεφάλι, δύο χέρια και δύο πόδια…

Σύλλογος φοιτητών Θεολογίας ο «Όσιος Πορφύριος»! Κλαίνε ακόμη!

Πήγαν να κάνουν βιοκλιματική ανάπλαση σε πλατεία της Θεσσαλονίκης και τη γέμισαν με… ανεμιστήρες! Δεν τερματίζει με τίποτε αυτός ο τόπος!

Κυκλοφορεί ιός στο facebook με άσεμνο περιεχόμενο! Καλοδεχούμενος, βρε!

Πείτε μου, το είδατε να συμβαίνει πουθενά αλλού αυτό που συντελείται στην παραλία του Άη Γιάννη στην Αλυκή με την ξενοδοχειακή μονάδα που χτίζει η εταιρία του βούλγαρου μεγιστάνα Λούκαν Λουκάνοφ; Ποιο ακριβώς; Αντιγράφω από το kavalanews.gr:

Το ξενοδοχείο κτίστηκε σε μία περιοχή υψηλού αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και κάτω από την επίβλεψη της Αρχαιολογικής υπηρεσίας. Από το 1983 που έγινε η πρώτη ανασκαφική έρευνα, ο Άη Γιάννης δίνει συνεχώς νέα στοιχεία για την ιστορία της Θάσου. Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι πόσο χώρο άφησε η κατασκευή της μονάδας για τον αρχαιολογικό χώρο και την ανασκαφή. Θα είναι επισκέψιμος ο αρχαιολογικός χώρος και η παραλία από μη πελάτες του ξενοδοχείου; Και οι αρχαιότητες που δεν έχουν βγει ακόμη στην επιφάνεια; Θα θαφτούν οριστικά κάτω από το χώμα;

Και αν κι εσείς ρωτάτε με την ίδια αγωνία, ιδού τώρα πώς έχουν τα πράγματα:

Νεότερες πληροφορίες αναφέρουν ότι η εταιρεία έχει προσλάβει αρχαιολόγο από το αρχικό στάδιο της κατασκευής, ενώ το τελευταίο διάστημα προσελήφθη και δεύτερος αρχαιολόγος. Οι δύο αρχαιολόγοι δεν κάνουν απλώς επίβλεψη, αλλά δίνουν καθημερινή αναφορά στις αρμόδιες υπηρεσίες. Σημειώνεται ότι ο επιχειρηματίας έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου το κόστος της ανασκαφής.

Εγώ καχύποπτος δεν είμαι, αλλά επειδή πολύ το σκέφτομαι τώρα τελευταία να αφοσιωθώ στο… επιχειρείν, μήπως μπορώ να αναλάβω και τη μισθοδοσία των υπαλλήλων της Υγειονομικής υπηρεσίας, της Πολεοδομίας και του ΣΔΟΕ; Έτσι, από καλή διάθεση!

Ε π ι χ ε ι ρ ε ί ν ! Πςςςςςςςςςςςςςςς…

Μωρέ μια χαρά παιδιά είναι οι Αλληλέγγυοι. Αλλά… παιδιά!

Ο (λέμε τώρα) συγγραφέας και αρθρογράφος των Νέων Τάκης Θεοδωρόπουλος χαρακτήρισε τον Κινέζο καλλιτέχνη Αi Wei Wei «πιθηκόμορφο performer». Βάζω στοίχημα ότι θα το χάρηκαν πολύ εκεί στη Χρυσή Αυγή!

Και στο «καπάκι», ο σκιτσογράφος της Καθημερινής Ηλίας Μακρής χαρακτηρίζει τους πρόσφυγες… κατσαρίδες! Πάτος; Ποιος πάτος;

Τζάμπα οι προσευχές του Μητροπολίτη Γλυφάδας για να μην έρθει ο Πάπας στην Ελλάδα! Έπεσε κουφαμάρα στους ουρανούς…

Δέκα ολόκληρα λεπτά αφιέρωσε στο βραδινό του δελτίο ο ΣΚΑΪ για να μας ενημερώσει για το κλείσιμο της Ηλεκτρονικής Αθηνών! Αφήστε τα… φιλεργατικά δάκρυα. Αν τώρα αναρωτιέστε πόσα λεπτά αφιέρωσε σε αντίστοιχες περιπτώσεις των προηγούμενων πέντε χρόνων, μάταιος κόπος! Ούτε ένα! Και σας το λέω εγώ που… λατρεύω Σία!

Πώς ονόμασε το κόμμα της η Ζωή; Πλεύση Ελευθερίας; Καλά ε, ούτε οι Πυξ Λαξ τέτοια έμπνευση!

Tώρα μεταξύ μας, γιατί νομίζω ότι τους ξέρω πολύ καλά όλους αυτούς που πέταξαν τις γουρουνοκαφαλές στον παλιό Μεντρεσέ;

Δίκαιο έχουν όσοι λένε ότι οι Σύροι έπρεπε να μείνουν στη πατρίδα τους και να πολεμήσουν. Άλλωστε και οι πατεράδες και οι παππούδες τους αυτό έκαναν. Έμειναν εδώ όταν ήρθαν οι Γερμανοί, οι Ιταλοί και οι Βούλγαροι. Απλά μπερδεύτηκαν και αντί να τους πολεμήσουν, πήγαν μαζί τους. Λεπτομέρεια…

5,4 λεπτά είναι, σύμφωνα με έρευνα, η μέση διάρκεια της σεξουαλικής επαφής. Χωρίς τάιμ-άουτ όμως…

Και όπως λέει και ο Κραουνάκης, οι τηγανιτές πατάτες δεν είναι φαΐ. Είναι συναίσθημα!