ΖΕΙ;

Να το ξεκαθαρίσω από την αρχή: κανένα ιστορικό γεγονός, μείζον ή έλασσον, δεν έχει χαρακτηριστικά αθανασίας. Κανένα δεν «ζει» και κανένα δεν συνυπάρχει με τις εξελίξεις. Μπορεί να τις καθορίζει, μπορεί ίσως και να τις εμπνέει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει την δύναμη και τον σφυγμό να μοιράζεται τις ίδιες ανάσες και τις ίδιες αγωνίες με τα τρέχοντα και τα καθημερινά. Στην καλύτερη, το «μήνυμά» του θα συντηρείται μέσα από μνήμες και συναισθήματα που, τις περισσότερες φορές, λειτουργούν και ως συλλογικό άλλοθι. Πρωτίστως εφησυχαστικό.

Υπ’ αυτή την έννοια, το Πολυτεχνείο Ζει μόνο ως είδος «στιγμιαίας αφύπνισης». Ως «ερέθισμα αναψηλάφησης». Ως «προσκύνημα» σε μία άλλη ιερότητα. Σε κάθε περίπτωση όμως, ως ένα γεγονός με ημερολογιακά όρια και κορεσμένες τελετουργίες.

Βέβαια, και σε πείσμα της «στειρότητας των καιρών», η 17 του Νοέμβρη έχει ακόμη μέσα της κάτι από την δύναμη των οραμάτων της. Μπορεί ακόμη να φωτίζει τις χαραμάδες των ματαιώσεών μας. Να θερμαίνει τις ολιγωρίες της πίστης μας. Και που ξέρεις, κάπου εκεί στο βάθος της ιστορίας της, ίσως να κρατάει άσβηστη ακόμη την φλογίτσα της νιότης της και να μπολιάζει καινούριες εξεγέρσεις.

Επιμένω όμως: τίποτε δεν μας ανήκει από την 17 του Νοέμβρη. Το Πολυτεχνείο ήταν και παραμένει σπορά άλλων καιρών και άλλων ανθρώπων. Αν αυτό δεν γίνει κατανοητό, αν δεν καταφέρουμε να αποκολληθούμε από την «πολιτική του μυσταγωγία», από την «ιερότητα των νοημάτων» του, από τον φορμαλισμό των επετείων του, τότε ο κίνδυνος της γραφικότητας θα ελλοχεύει παντού.

Υπ’ αυτή την έννοια, η πανδημία του κορωνοϊού θα μπορούσε να είναι και μία ευκαιρία επαναπροσδιορισμού του τρόπου με τον οποίο θα τιμάται η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μία ευκαιρία που θα γεννήσει νέες ιδέες, νέες προσεγγίσεις, νέες προτεραιότητες. Κι αυτό, όχι γιατί μία εμμονή στα «κινηματικά δεδομένα» μπορεί μεθαύριο να χρησιμοποιηθεί ως κατασταλτικό άλλοθι, αλλά γιατί το προστάζει η ανάγκη δημιουργίας ενός καινούριου Νοήματος. Είναι άλλοι οι καιροί και σε αυτούς καλούμαστε να ανταποκριθούμε. Με καινούρια «υλικά» με καινούρια «μέσα». Προπάντων, με καινούρια Πρόσωπα.   

Συμφωνώ απόλυτα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Στο Πολυτεχνείο δεν ήταν μόνο αριστεροί. Μήπως όμως να έμπαινε στο κόπο να μας αναφέρει και μερικά ονόματα που να αποδεικνύουν του λόγου του το αληθές;

Να ενημερώσω μόνο ότι κάποτε ο Μάκης ο Βορίδης είχε χαρακτηρίσει αυτούς που συμμετείχαν ως... αλητάμπουρες.

Κατά τα άλλα, ζούμε σε μία χώρα που έχει ποινικό αδίκημα με την... επωνυμία διέγερση σε ανυπακοή

Επειδή όμως τα γεγονότα τρέχουν, διακόπτουμε για λίγο τη ροή των ειδήσεων και συνδεόμαστε αμέσως με Κύπρο και τον συνάδελφο Βάιους Τετραπέρατους ο οποίος βρίσκεται στην Αρχιεπισκοπή Μόρφου και καταγράφει τις συνταρακτικές αποκαλύψεις του Αρχιεπισκόπου Νεόφυτου στο θέμα της πανδημίας. Για πάμε να τον ακούσουμε...

Πάμε τώρα να κάνουμε και μία επανάληψη των τελευταίων γεγονότων. Έχουμε και λέμε: μας αναβάθμισε η Moody's, η Τζένη Μπαλατσινού έμαθε καινούριες συνταγές και ο catering manager του Μπαϊντεν είναι ξάδελφος του Μητσοτάκη. Όταν έχω νεότερα θα σας ενημερώσω...

Είπα Moody's. Αυτή δεν ήταν που μας είχε «αναβαθμίσει» εκεί γύρω στο 2007 με 2008; Όχι πως υπονοώ κάτι, αλλά ας έχουμε το νου μας για καλό και για κακό....

Στο MEGA τώρα: στην Αμερική συνηθίζεται να στήνουν δημοσκοπήσεις για να εκβιάζουν το αποτέλεσμα. Δηλαδή τι; Στην Ελλάδα, πρώτα στήνουν το αποτέλεσμα κα μετά εκβιάζουν με δημοσκοπήσεις;

Αναμφισβήτητα, η καλύτερη και πιο αισιόδοξη είδηση της εβδομάδας ήταν αυτή που αφορούσε τις θετικές εξελίξεις στη δημιουργία του εμβολίου για τον κορωνοϊό. Μία είδηση όμως που αποκτά ακόμη πιο μεγάλη αξία, όταν μαθαίνεις πως πίσω από αυτή την ανακάλυψη, βρίσκονται ένας Έλληνας Εβραίος, ο Αλμπέρτο Μπουρλά και δύο παιδιά Τούρκων μεταναστών στη Γερμανία. Ο γεννημένος στην Τουρκία  Uğur Şahin, γιός εργάτη της Ford και η γεννημένη στη Γερμανία σύζυγός του Özlem Türeci.

Όχι βέβαια πως δεν θα βρεθούν και εκείνοι που θα ξεράσουν την μισανθρωπιά και την κτηνωδία τους. Γι αυτό και το Μακελειό του σιχαμερού Χίου, έσπευσε από την πρώτη στιγμή να δώσει «γραμμή», με ένα (ακόμη) πρωτοσέλιδο – εμετό.

Και ας μη θεωρηθεί έκπληξη που οι εισαγγελείς ρεμβάζουν και η ΕΣΗΕΑ... νίπτεται!

Η γνωστή και μη εξαιρετέα γενική γραμματέας της Αντεγκληματικής Πολιτικής, Σοφία Νικολάου (νωπή ακόμη η απάνθρωπη συμπεριφορά της στο θέμα του Νίκου Ρωμανού), αφού άφησε όλα τα σωφρονιστικά καταστήματα στο έλεος του κορονωϊού, τώρα που φούντωσε το κακό και αρχίζουμε να μετράμε θανάτους, σπεύδει να το αντιμετωπίσει με τον γνωστό (νέο)φιλελεύθερο τρόπο. Ήγουν, αξιοποιώντας την κρίση της πανδημίας ως μέσο για να αρμέξουν χρήμα οι ημέτεροι και οι ομοϊδεάτες. Και πιο συγκεκριμένα, αναθέτοντας πρώτα την προμήθεια μασκών σε μία εταιρεία που κατασκευάζει... αμορτισέρ και τώρα, σε μία επιχείρηση μίνι μάρκετ, με ειδικότητα στη... μαναβική! Το κόστος της δεύτερης ανάθεσης; 291.659 ευρώ!

Ψάχνοντας κανείς τις «λεπτομέρειες» της δεύτερης προμήθειες, ανακαλύπτει κι άλλες ομορφιές. Όπως για παράδειγμα ότι το κάθε πακέτο μασκών, χρεώνεται στην διπλάσια τιμή από αυτή που μπορεί να το βρει κανείς μέσω... Skroutz! Αλλά ξέρω, εμείς μια ζωή... τσιγκούνηδες!

Καλέ, γιατί δεν βλέπω ακόμη στο Kavala Post Ημερολόγια Καραντίνας; Μπορώ εγώ να περάσω την απομόνωση χωρίς να μάθω πως την «βγάζουν» οι επώνυμοι της πόλης;

Αριστερά ο Αλμπέρτο Μπουρλά, ο Έλληνας Εβραίος που σας έλεγα πριν και δεξιά ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Θα μπορούσε όμως να «διαβαστεί» και αλλιώς: αριστερά ο βασιλικός και δεξιά η γλάστρα.

Ας το πάρουμε από την ποδοσφαιρική του την πλευρά. Είσαι εσύ προπονητής σε μία ομάδα που διεκδικεί πρωτάθλημα και έχεις για βασικό σου παίκτη έναν που δίνει συνέχεια λάθος μπαλιές, που φορτώνεται με μεγάλη ευκολία με κίτρινες και κόκκινες κάρτες και έχει μεγάλη ροπή στα αυτογκόλ. Τι κάνεις; Το κρατάς στην ενδεκάδα ή τον στέλνεις στον πάγκο μπας και στρώσει και επανέλθει; Φυσιολογικά επιλέγεις το δεύτερο...

Πάμε τώρα να «κολλήσουμε» το παράδειγμα στην πολιτική επικαιρότητα. Είσαι εσύ ο Τσίπρας και έχεις στο κόμμα και την κοινοβουλευτική σου ομάδα τον Παύλο τον Πολάκη. Τον βλέπεις τη μία φορά να βγάζει με τους τρόπους του ευρωβουλευτή τον Κυμπουρόπουλο, τον βλέπεις τη άλλη να δίνει απανωτές «πάσες» στον Άδωνι για να τσιρίζει για τη Novartis και τώρα, να στρώνει με βούτυρο το ψωμί της κυβερνητικής αποτυχίας στο θέμα της πανδημίας. Τι κάνεις; Τον κρατάς ακόμη στην «εντεκάδα» ή του... σφυρίζεις τη λήξη και τον στέλνεις κατευθείαν στην εξέδρα;

Όχι, η είδηση δεν είναι ότι η τοπική οργάνωση του ΚΙ.ΝΑΛ. απευθύνει προς τον Μακάριο Λαζαρίδη 5 ερωτήσεις για τα αντανακλαστικά της Κυβέρνησης εν μέσω πανδημίας. Η είδηση είναι ότι υπάρχει ΚΙ.ΝΑΛ.

Σύμφωνα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, επίταξη σημαίνει, πληρώνω και αυτό που πληρώνω το έχω στη διάθεσή μου εκείνη τη στιγμή. Αν πάμε όμως στο Ελληνικό Σύνταγμα (και πιο συγκεκριμένα στο άρθρο 22, παράγραφος 4) θα διαβάσουμε ότι: Επίταξη υπηρεσιών γίνεται σε περίπτωση πολέμου ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Διαλέξτε και παίρνετε...

Κι εμένα τώρα μου έχει «σφηνωθεί» η υποψία ότι σε λίγες ημέρες θα εμφανιστούν στα δελτία ειδήσεων ρεπορτάζ που θα «μιλάνε» για φακελάκια στα νοσοκομεία...

Πίσω από την είδηση της θανάτωσης 2.500 μινκ που προσβλήθηκαν από Covid-19, βρίσκεται η φρίκη και η κτηνωδία της εκτροφής ζώων που σφάζονται για να γίνουν γούνες. Τίποτε (μα τίποτε) άλλο...

Τι έγινε γελοιογράφε μου; Μωυσής τέλος; Το ρίξαμε στο Θεούλη;

Εκείνον τον Χρήστο τον Παπουτσή τον θυμάστε; Θα μου πείτε ποιος ο λόγος να τον κρατάτε στη μνήμη σας, οκέι, αλλά όπως και να έχει μία σταδιοδρομία την είχε. Εντάξει, σε εποχές που και γάιδαρο να κατέβαζε το ΠΑΣΟΚ θα τον έβγαζε, αλλά ας μη παρασυρόμαστε από απρέπειες και μικρότητες. Αν τον θυμάστε καλώς. Αν όχι, να σας πω ότι τα τελευταία εφτά χρόνια (πως περνούν τα άτιμα), ο Χρήστος ο Παπουτσής εργάζονταν (δεν θέλω γέλια) στην Παγκόσμια Τράπεζα ως επίσημος αντιπρόσωπος της Ελλάδας, με μηνιαίο μισθό (κάθεστε;) 11.000 δολάρια!

Ήρθε όμως ο καιρός της αποχώρησης και η χώρα έπρεπε να βρει το άτομο εκείνο που θα αντικαθιστούσε τον Χρήστο Παπουτσή. Και το βρήκε! Διόρισε την Ελένη Παναγιωταρέα, κόρη της Άννας Παναγιωταρέα που και αυτή είναι διορισμένη ως σύμβουλος της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη. Νοικοκυρεμένα πράγματα...

Πάρτε τώρα και τα επακόλουθα της Συμφωνίας των Πρεσπών! Στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου η Βόρεια Μακεδονία! Και κάτσε εσύ κοτζαμάν Ελλάδα να παίζεις με Κόσοβο και Μολδαβία...

Με το που βγήκε η άλλη στο ρεπορτάζ της ΕΡΤ και άρχισε να λέει ότι οι Σέρρες είναι η Μύκονος της Βόρειας Ελλάδας, φόρτωσε η πόλη... κορωνοϊό! Παστώθηκαν στους τουρίστες!

Ακολουθούν οι δηλώσεις της εβδομάδας...

Κυριάκος Μητσοτάκης: Δεν υπάρχει ένα βράδυ το οποίο δεν θα γυρίσω σπίτι μου και δεν θα σκεφτώ τι θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερα για να σώσουμε ανθρώπινες ζωές. Της αϋπνίας τα καμώματα.

Νίκος Παναγιωτόπουλος: Καταδικάζουμε τις παράνομες, προκλητικές και μονομερείς ενέργειες της Τουρκίας. Ουφ, ανάσανα!

Γιάννης Λοβέρδος, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας: Δημοσιογράφοι σαν έμενα και τον Άρη Πορτοσάλτε, γεννιούνται κάθε χίλια χρόνια. Μακάρι να ήταν έτσι. Το κακό είναι ότι γεννούνται κάθε μέρα.

Άδωνις Γεωργιάδης: Η Ζωή είναι Βίος. Ο Βίος έχει Βία. Δηλαδή έχει Δύναμη! Έκθαμβωτικόν!  

Βασίλης Κικίλιας: Σήμερα στη Θεσσαλονίκη της Μακεδονίας είχαμε κάτι λίγα περισσότερα εξιτήρια απ’ ότι εισιτήρια... Καινούρια ήττα για τον πρόεδρο του Εδεσσαϊκού!

Επίλογος με αυτό το υπέροχο του Εδουάρδο Γκαλεάνο: στη Μαδρίτη υπάρχει μια πινακίδα που λέει: Απαγορεύεται το τραγούδι. Στον τοίχο του αεροδρομίου του Ρίο ντε Τζανέιρο υπάρχει μια πινακίδα που λέει: Απαγορεύεται να παίζετε με τα καροτσάκια. Με άλλα λόγια, υπάρχει ακόμα κόσμος που τραγουδά και κόσμος που παίζει.

Σας αφήνω παρέα με τον Leonard Cohen και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την άλλη εβδομάδα... Και είπαμε, δεν λυγάμε!