Πέμπτη 4 Ιανουαρίου 2018

ΑΙΣΙΟΝ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΕΣ ΒΡΕ...



Επειδή εγώ είμαι καλοπροαίρετο άτομο, θέλω πολύ να την πιστέψω την κυρία Ιωσηφίδου όταν (όπως πάντα ορμητική) βγαίνει και δηλώνει ότι υπάρχει πρόταση του Δήμου για την αξιοποίηση του παλιού νοσοκομείου και ότι η όλη καθυστέρηση της τελικής έγκρισης οφείλετε στον αρμόδιο υπουργό. Ένα ερώτημα όμως το έχω: γιατί η διοίκηση του Δήμου δεν μας λέει δημόσια την πρότασή της; Εκτός κι αν πρόκειται για «κρατικό μυστικό», οπότε... πάσο!

Νίκος Παναγιωτόπουλος: Ευτυχώς αυτά πέρασαν και επήλθε ο συμβιβασμός. Ελπίζω να μην έχουμε τώρα συνέχιση των κινήσεων για να καταδειχθεί η έλλειψη μέτρων ασφαλείας στο εργοστάσιο ή να τεθούν θέματα αδειοδότησης της βιομηχανίας. Ελπίζω να τελειώσουν αυτές οι υποθέσεις. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να ενωθούν ξανά οι απολυμένοι με τους εργαζόμενους που έμειναν και αν θέλετε κράτησαν το εργοστάσιο ζωντανό, παρά τις αντιδικίες. Όπερ μεθερμηνευόμενο: η ασφάλεια και η υγεία των εργαζομένων, οι επιπτώσεις στο περιβάλλον, η νομιμότητα της λειτουργίας, ντεφ’ να γίνουν! Πάνω απ’ όλα η... εργασιακή (νεο-φιλελεύθερη) ειρήνη!

Πάντως – κι αν δεν κάνω λάθος – στην Συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913, η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας χωρίστηκε στα 3 και μοιράστηκε αναλογικά σε Ελλάδα, Βουλγαρία και Σερβία. Οπότε γιατί μία Μακεδονία;

Τι να μας πει μωρέ τώρα και ο Ζορζ Γουεά που εκλέχτηκε πανηγυρικά στην Λιβερία. Εδώ έχουν προηγηθεί οι τιτάνες Ανατολάκης και Ζαγοράκης!   

Να υποθέσω ότι αυτό με τη τύχη της Δήμητρας Τσανάκα δε θα μείνει μόνο στο χιλιάρικο της φορολοταρίας;

Μακάριος Λαζαρίδης: Κορυφαίοι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούσαν τα Σκόπια, Μακεδονία. Κανένα όνομα φωστήρα μου; Έτσι για να βρίσκεται...

Γούστα είναι αυτά...

Χρήστος Χωμενίδης, γνωστός και ως συγγραφέας (η ορθογραφία δικιά του): Έχεις φάει κι έχεις πιεί το προηγούμενο βράδυ τον αγλέωρα, σε σημείο όταν σηκώνεσαι από το κρεββάτι μεσημεριάτικα, με ένα κεφάλι-καζάνι, να μην θυμάσαι καν εάν την νταρντάνα, η οποία ροχαλίζει ολόγυμνη και μισοξεβαμμένη κάτω από το πάπλωμά σου, την τακτοποίησες ή όχι. Ερωτήματα (και αγωνίες) μεγάλων αντρών.

Α, έχει και συνέχεια. Θύμωσε που λέτε ο Χρηστάκης γιατί τον έκαναν ρόμπα στα fb και στα twitter και επανήλθε ακόμη πιο... πολιτισμένος: Κάποιοι φουκαράδες – μαθαίνω – διαστρέβλωσαν χυδαία ένα στάτους μου, για να κερδίσουν τις εντυπώσεις των ομοίων τους ή έστω 0,6€. Αντιδρώ όπως ο κάθε δημοκρατικός πολίτης: Τους γράφω στα αρχίδια μου. Σιγά το μελάνι... λογοτέχνη μου!

Πολύ μου άρεσαν οι δηλώσεις του κυρίου Βούτση περί «ανάγκης προοδευτικών συγκλίσεων». Μέχρι που ρίγησα!

Τελειωμό δεν έχουν αυτές οι «θεματικές» γιορτές. Έτσι, μετά από εκείνες του κάστανου, του τσίπουρου, της σαρδέλας, της γίδας, της φασολάδας, προέκυψε τώρα και αυτή του... Αμυγδαλόδεντρου! Στάσου μύγδαλα σε βερσιόν... Μπαντέμ!

Το Χωρίς Αγάπη του Αντρέι Σβιάγκιντσεφ είναι τ α ι ν ι ά ρ α!!! Κι από κοντά, Το Κρύο της Τραπεζούντας του Μουσταφά Καρά. Από τα υπέροχα δώρα του 2017.

Κατοχή. Φούρνος στη Κρήτη, "εκθέτει" ψωμιά. Από τον Καζαντάκη του Σμαραγδή.



Κορίνα – Χιώτη Πρασσά: Μήπως οι πιο μεγάλοι φόβοι μας δεν είναι και οι πιο μεγάλες ελπίδες μας; Το ζήτημα είναι ποιο έρχεται πρώτο: οι φόβοι ή οι ελπίδες; Πςςςςςςςςς, βαθύ!

Σιγά μην έπρεπε να το πει ο Αντόνιο Γκράμσι για να μισώ και ΄γω τις πρωτοχρονιές.

12 η ώρα, αλλάζει ο χρόνος και στο πίσω σπίτι αρχίζει ο άλλος τις τουφεκιές. Μία, δύο, τρεις, τέσσερεις, πέντε... δέκα, είκοσι, τριάντα, σαράντα... Πάνω στις πενήντα, άρχισα να σκέφτομαι σοβαρά αυτό που είπε ο άλλος: βρε μπας και αλλάζει και οικογένεια;

Και τώρα τι θα κάνει ο Θέμος Αναστασιάδης χωρίς πλαστικές σακούλες; Όχι πείτε μου!

Από νωρίς φτωχό το 2018, χωρίς τον Βίκτωρα Νέτα και τον Ευγένιο Γκέραντ.

Khloe Kardashian: Δεν έχω δει λευκό πέος στη ζωή μου! Μία βαφή ρεεεεεε!

Και επειδή εξακολουθώ να είμαι καλοπροαίρετος, λέω να ταυτιστώ με τον... ανεξάρτητο εκδότη και δημοσιογράφο Γιώργο Γανίτη, στην διαπίστωσή του πως: η Καβάλα, επιτέλους, «μπήκε σε κίνηση» και το μέλλον της είναι ευοίωνο. Τόσο, που λέω να ξεπεράσω και αυτόν ακόμη τον (είπαμε, καλοπροαίρετο) εαυτό μου...

Από τα ευχάριστα και ενθαρρυντικά των ημερών: το Twitter έκλεισε την σελίδα της Χρυσής Αυγής. Πάντα τέτοια...

Έλαααα, τερμάτισε ο Μαρινάκης την Ελευθερία Του Τύπου; Πάλι δεν με κρατούν τα σύννεφα.

Δεν βλέπω να έπιασε ο αγιασμός. Το γλυπτό παραμένει στη θέση του. Να παίρνουν σειρά οι εξορκιστές.

Μεταξύ μας τώρα, και καλλιτεχνικώς μιλώντας, το γλυπτό Phylax, κομματάκι υπερφίαλο, υπερβολικό έως και κακόγουστο. Γνώμη μου.

Αναρωτιέται ο Οικονόμου στον ΣΚΑΪ: αφού όλα τα μέλη του Ρουβίκωνα είναι φακελωμένα, γιατί δεν τα συλλαμβάνουν; Μα για να αποκτά μεγαλύτερη αξία το: αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι αγάπη μου!

Δεν ξέρω πια μετά από πόσες μαλακίες μπορεί να «καεί» ένας αρθρογράφος. Το σίγουρο είναι ότι με τον Τάκη Θεοδωρόπουλο της Καθημερινής, το μέτρημα έχει χαθεί.

Παρεμπιπτόντως, το πρόσφατο άρθρο του Τάκη Θεδωρόπουλου με τίτλο: Η Απάτη Του Αντιρατσισμού, έτυχε της ιδιαίτερης εκτίμησης και φροντίδας της συζύγου του αρχηγού της Χρυσής Αυγής, Ελένης Ζαρούλια, που έσπευσε αμέσως να το αναρτήσει στο Facebook. Πώς να αφήσεις να πάει χαμένο τέτοιο... ξέπλυμα!

Λίγο υποκριτική δεν νομίζεται αυτή η δημόσια «αποδοκιμασία» της Ισραηλινής Πρεσβείας, στις ρατσιστικές και φασιστικές απόψεις αυτού του απίθανου τύπου – ραβίνου Μορτεχάι Φραζή, την ίδια ώρα που το επίσημο Ισραήλ τις κάνει καθημερινά πράξη;

Και πολύ άργησε το υπουργείο Παιδείας να τελειώσει με αυτή την φρίκη των σχολικών εκδρομών στο εξωτερικό. Και προσοχή: των σχολικών εκδρομών... ξεσαλώματος και νεοπλουτισμού.

Θεατρικό κήρυγμα Σεφερλή υπέρ Ορθοδοξίας, ντυμένος... Δίας!

Και στο καπάκι, Έλληνας Της Χρονιάς, αναδείχθηκε ο... Ντάνος του Survivor!

Κι αυτός ο Κιμ ακόμη να το πατήσει!

Προσώρας...



 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου