Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

ΚΟΝΤΟΜΗΝΑΔΕΣ




Αρκούσαν μόλις έξι λεπτά για να περιγραφεί με τόση σαφήνεια (μα και με τόσο κυνισμό) ο μιντιακός καρνάβαλος που «κυβερνάει αυτήν τη χώρα»! Γιατί αυτός την κυβερνάει και ας λέτε όλοι εσείς εκείνα τα ευφάνταστα περί δημοκρατίας, λαϊκών εντολών και βουλήσεων! Παπαριές! Οι Κοντομηνάδες μάς έχουν σβερκώσει και μας γλεντάνε τον αδόξαστο!

Το «ξαφνικό» μπάσιμο του αφεντικού-βαρόνου στο διασκεδαστήριο-μαγειρείο της Μενεγάκη αντικατοπτρίζει πλήρως τον τσαμπουκοαναθρεμμένο νεοελληνικό εσμό! Αυτήν τη συμφορά που αναρριχήθηκε με τις ευλογίες της σοσιαλιστικής καρικατούρας ενός μοιχού πρωθυπουργού και εδραιώθηκε ελέω μιας ημιλιπόθυμης και αυτιστικής Αριστεράς, «κατασκευάζοντας» μια χώρα εθισμένη στην ευτέλεια και την κακογουστιά. Ένα απέραντο ξενυχτάδικο, πνιγμένο σε φτηνό αλκοόλ και εξαργυρωμένες εκσπερματίσεις. Στην κραιπάλη και το λούσο. Στη μαγκιά και την ξιπασιά. Και με ’κείνο το μούγκρισμα στα καλντερίμια της αναπτυξιακής φενάκης να σου υπενθυμίζει: «ξέρεις, ρε, ποιος είμαι εγώ;»!

Κοντομηνάδες είμαστε! Κοντά σαράντα χρόνια, μεγαλωμένοι με τα ίδια πρότυπα. Πετσί μας έγινε η φτήνια. Κλικ-άραμε στα Νίτρα και τις ονειρώξεις. Μπολιαστήκαμε στην μπούρδα. Γίναμε ένα με το σινάφι της αρπαχτής και της ρεμούλας. Σαλιάρηδες, αμόρφωτοι, απαίδευτοι, εξυπνάκηδες, αεριτζήδες… Ένα περιφερόμενο ξύγκι αυταρέσκειας και κορδώματος. Ένα «τίποτα» που έγινε «κάτι». Το «μηδέν» που εκτοξεύτηκε στο «άπειρο». Από το «κανένας» στο «μεγάλος». Μέσα σε μια νύχτα! Έμπαινες τσιράκι στην κλαδική και έβγαινες αφεντικό στα συνδικάτα. Χθες «της πλάκας» και την επαύριο πρώτη μούρη σε επαρχιώτικο λάιφ στάιλ. Και δώστου ξερολιά, έπαρση και αλαζονεία.

Μυκονιάστηκε ο βίος μας. Όση ταπεινότητα μάς είχε απομείνει, όσο μέτρο και όση ευπρέπεια, όλα ξοδεύτηκαν με μιας στο χρηματιστήριο της αποβλάκωσης. Φυτά σπαρμένα σε σαλόνια - θερμοκήπια. Είδος αναλώσιμο μιας ανέλιξης που την έτρεφαν τα δάνεια και η ευκολία. Ανεβάζαμε ορόφους και κατεβάζαμε μπόι. Ζωή-μεζονέτα γκαζωμένη στα κυβικά των τριάντα έξι δόσεων. Καταξίωση σε χάι ντεφινίσιον. Ιδανική πελατεία στην πιάτσα της τηλεντρόγκας.

Δεν ήταν ο Κοντομηνάς αυτός που μπήκε με τον κολαούζο Βερύκιο στο διασκεδαστήριο-μαγειρείο της Μενεγάκη. Εμείς ήμασταν. Εσύ, εγώ, οι φίλοι μας… Αγνώριστοι, αλλά εμείς! Με τη μάσκα του καρνάβαλου στα μέτρα μας.

1 σχόλιο: