ΜΟΝΟ ΓΚΑΦΑ;

Δεν ήταν απλά ένα «κοινοβουλευτικό κάζο» αυτό που έπαθαν οι 16 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας με την επερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή, ζητώντας την «εκπλήρωση» του ιστορικού ψηφίσματος της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης του 1829, ήγουν, την ανέγερση Ιερού Ναού του Σωτήρος Χριστού στην Αθήνα, ίνα εκφραστεί η ευγνωμοσύνη του Έθνους προς τον Θεό για τη βοήθεια που επέδειξε με τα θαύματά Του για τη σωτηρία του… Και φυσικά, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως «κοινοβουλευτικό (και εκ… παραδρομής) πταίσμα», αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι επερωτήσεις αυτής της μορφής και αυτής της εμβέλειας τυγχάνουν της «πολιτικής κάλυψης» ολόκληρης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Πόσο μάλλον όταν στη συγκεκριμένη επερώτηση συμπαρατάσονται και βουλευτές που δεν ανήκουν στον κομματικό της χώρο.

Γιατί λοιπόν όχι απλά ένα «κάζο» ή ένα ανεπαίσθητο «λειτουργικό πταίσμα»; Γιατί όχι μία «λανθασμένη επιλογή» που το άμεσο «τράβηγμά» της ενδεχομένως να την «αθωώνει» κιόλας;
Ας μη γελιόμαστε! Τα όσα αναφέρονται στην επερώτηση, περιγράφουν (και εξυπηρετούν) ένα πολύ συγκεκριμένο ιδεολόγημα, οι «ρίζες» του οποίου «ποτίστηκαν» ιδανικά στα μετεμφυλιακά χρόνια και «κάρπισαν» θεωρητικά και αισθητικά καθ’ όλη τη διάρκεια της εφτάχρονης δικτατορίας. Πάει να πει, το ιδεολόγημα του «ελληνοχριστιανικού ιδεώδους». Επομένως, η επερώτηση των 16 (συν 2) είναι μία «εκ βαθέων» και άκρως συνειδητή πρωτοβουλία, η οποία έρχεται να «υπενθυμίσει» συγκεκριμένες ιδεολογικές «καταγωγές» και συγκεκριμένα πολιτικά αφηγήματα.

Επειδή όμως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διανύει περίοδο φιλελευθερισμού και… αριστείας, θα ήταν «άκομψο» και παρακινδυνευμένο να συνδέσει τώρα τη «μοίρα» του με «ιδεολογικά εξώγαμα» και «αρπαγμένους κομισάριους» ο ρόλος των οποίων εξαντλείται σε «τριτοκλασάτες αποστολές» που μοναδικό στόχο και σκοπό έχουν να συγκρατηθεί το ακροδεξιό ακροατήριο.

Τι έκανε η Νέα Δημοκρατία; «Φόρτωσε» στις πλάτες του «κομματικού της πάγκου» (από Γιακουμάτο μέχρι Κυριαζίδη και από Παπακώστα μέχρι Ράπτη) μία υπόθεση που, αν δεν «έσκαγε» επικοινωνιακά, θα είχε τα εξής πλεονεκτήματα: πρώτον, θα άνοιγε «πόρτα» σε ένα μεγάλο κομμάτι της ακροδεξιάς πλέμπας που «κυκλοφορεί» στο διαδίκτυο και δεύτερον, η ηγεσία της θα εξακολουθούσε να «πουλάει»… φιλελεύθερη μούρη! Και ούτε γάτα ούτε ζημιά!

Όμως η υποκρισία (μαζί και το ψέμα) έχουν κοντά ποδάρια. Όταν μάλιστα εκλείπει και το τάλαντο της διαχείρισής τους, τότε όχι μόνο γίνεσαι «ρόμπα» και περίγελος, αλλά «καρφώνεσαι» κιόλας! Εν προκειμένω τόσο που να μην έχεις τρύπα να κρυφτείς!

Όχι, δεν μιλάω για το «χώσιμο» του ενός από τους «2» συνοδοιπόρους των «16», ο οποίος, ως ακραιφνής ρατσιστής και φασίστας θα «καταγγείλει» τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως νεοταξίτη που δεν σέβεται ούτε την παράταξη, ούτε την παράδοση, ούτε το Θρησκευόμενο λαό, ούτε τους βουλευτές του, μα ούτε και αυτό το Τάμα του Έθνους. Όχι, αυτά είναι λίγο-πολύ αναμενόμενα όταν οι συμμαχίες είναι (ή μήπως όχι;) ανίερες! Αλλού είναι το κατάπτυστο και το τραγικό της… γκάφας!

Πού; Στο ότι οι 16 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας διατρέχουν το «ιστορικό του Τάματος», αποσιωπώντας (προκλητικά όμως) τη σύνδεσή του με τη χουντική περίοδο! Κουβέντα για το σκάνδαλο, λέξη για τα δεκάδες εκατομμύρια που έγιναν καπνός, κιχ για τις ενοχές των συνταγματαρχών και των ημετέρων τους. Ξέπλυμα κανονικό! Τέτοιο που να κάνει πια τον Βορίδη, τον Γεωργιάδη, το Πλεύρη (και τα άλλα… παιδιά) να νιώθουν… σαν στο σπίτι τους!