Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΣΠΥΡΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ


Τους ανθρώπους, παιδί μου, να τους τιμάς όταν είναι ζωντανοί. Όλα τ’ άλλα είναι για τα μάτια και τους τύπους…

Τα θυμήθηκα ξανά τα λόγια του πατέρα μου, καθώς έφτανε και σε μένα η είδηση για τον θάνατο του σπουδαίου Δάσκαλου Σπύρου Α. Ευαγγελάτου. Μαζεύτηκα πάλι μέσα μου και άρχισα να σκαλίζω τα καταφύγια της μνήμης. Χρόνια πίσω, με την άφοβη νιότη να δρασκελά καινούριες περιπέτειες. Πόσο να ήμασταν στον Ερωτόκριτο; Δεκαεφτά; Δεκαοκτώ; Μέθη!

Κοιτάζω στα κάτω ράφια της βιβλιοθήκης. Ολόκληρη σχεδόν η σειρά με τα προγράμματα του Αμφι-Θεάτρου! Κοσμήματα! Λόγου και σχεδιασμού. Πρωτοπορία και αισθητική, ανυπέρβλητη. Τα κείμενα όλα σε μεταφράσεις αξεπέραστες… Το σακάκι που βελάζει… Σαν να βλέπω τον Τάσο Υφάντη. Πανδαισία. Φορτουνάτος, Του Κουτρούλη ο γάμος, Γουανάκος, Η Γενοβέφα και το παρελθόν της, Δαυίδ, Επιτρέποντες… Διακονία! Λευτέρης Βογιατζής, Δημήτρης Καταλειφός, Ηλίας Λογοθέτης… Τι Λυσιστράτη ήταν εκείνη, Θεέ μου!

Από το Αμφι-Θέατρο της Πλάκας, στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων. Ακολουθίες. Μαρκόπουλος, Χάλαρης, Μικρούτσικος, Κουρουπός, Κυπουργός… Τα σκηνικά του Πάτσα. Η Λήδα Τασοπούλου. Ιέρεια και σύντροφος. Πίστη!

Ένα βράδυ, στον Αγαμέμνονα ήταν, καλοκαίρι του ’88, τόλμησα να πάω κοντά του. Είχε τελειώσει η παράσταση κι αυτός στην άκρη της ορχήστρας παρακολουθούσε σιωπηλός την έξοδο των λιγοστών θεατών. Το κοίλο άδειασε γρήγορα. Νιώθω να «κρέμεται» από μία θλίψη κι ένα παράπονο. Τον πλησιάζω. Τον χαιρετώ και του δίνω το χέρι. Το βάζει ανάμεσα στα δικά του και μου χαμογελά. Σας ευχαριστώ… Τι ευγένεια! Εμείς για όλα, του απαντώ, και σαν κάτι να μου δίνει θάρρος να συνεχίσω…

Μιλήσαμε για το Φεστιβάλ, για την παρακμή που σοβούσε, για την ανυπαρξία πνευματικής υποστήριξης, για τον δήμαρχο που έτρωγε σουβλάκια στην είσοδο… Δύσκολοι καιροί. Κυοφορούσαν εκπτώσεις. Η τριλογία της Ορέστειας είχε ολοκληρωθεί. Ευγνώμονες και πάλι, κύριε Ευαγγελάτε…

Κοντά δέκα χρόνια μετά, στην Ιφιγένεια εν Ταύροις και την Ελένη. Έμελε να είναι και οι τελευταίες παραστάσεις του που θα έβλεπα. Γι’ αυτό ίσως και τις κρατάω μέσα μου σαν φυλακτό. Ένα από τα πολλά και σπουδαία που μας προσέφερε μέσα από τη μεγάλη του πορεία στο Θέατρο! Μέσα από τη μεγάλη του πορεία στον Ελληνικό Πολιτισμό…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου