ΚΟΙΤΑ ΠΟΙΟΙ ΜΙΛΑΝΕ...

Στην ιστοσελίδα της εφημερίδας Πρωινή, διαβάζω την παρακάτω είδηση: Συναντήθηκαν χθες στην Αθήνα με την αναπληρώτρια υπουργό Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Θεανώ Φωτίου η Μαρίνα Φιλιππίδου ο Ηλίας Ιωαννίδης και η Αλεξάνδρα Τσανάκα. Η κυρία Φωτίου ζήτησε από την Μαρίνα Φιλιππίδου να παραιτηθεί από πρόεδρος του Κέντρου Πρόνοιας Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης αλλά η κυρία Φιλιππίδου αρνήθηκε.

Φυσικό και αναμενόμενο, η ολιγόλογη είδηση να προκαλέσει σειρά από σχόλια στο facebook, ενδεικτικά του «κλίματος συμπαράστασης» προς την κυρία Φιλιππίδου. Ενίοτε και της πολιτικής τους ποιότητας. Αντιγράφω μερικά από αυτά:  

Και καλά έκανε κι αρνήθηκε. Να πάρουν τις ευθύνες τους αυτοί που θέλουν να ταχτοποιήσουν τους δικούς τους…

Καλά έκανες άντε να δούμε οι φωστήρες του ΣΥΡΙΖΑ στη Καβάλα με τι μούτρα θα αντικρίσουν τη κοινωνία…

Όταν ένας άνθρωπος είναι πετυχημένος σε αυτό κάνει, θα πρέπει να βάζουμε τις κομματικές ταυτότητες στην άκρη προς όφελος της κοινωνίας. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ίδρυμα όπως είναι Παιδόπολη Καβάλας… Ελπίζω οι τοπικοί άρχοντες να είναι τόσο ευαίσθητοι όσο δείχνουν… Ο λόγος σε αυτούς.

Θα βάλουν στη θέση της η καμία άπλυτη η κανα ξεπεσμένο πρασινοφρουρό!

Γιατί κυρία Φωτίου κρίνετε πως θα πρέπει να αντικατασταθεί ένα πρόσωπο το οποίο ξαναέδωσε ζωή σε έναν φορέα που είχε υποβαθμιστεί τα προηγούμενα χρόνια; Για να έρθει το… "αύριο" που ΕΣΕΙΣ θέλετε;

Επειδή πολύ «φοριέται» τώρα τελευταία η… κοντή μνήμη, οφείλω να θυμίσω:

1)      Η κυρία Φιλιππίδου ΔΙΟΡΙΣΤΙΚΕ πρόεδρος της Παιδόπολης –και κατόπιν του Κέντρου Πρόνοιας Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης– ένεκα της κομματικής της ιδιότητας και μετά την αποτυχία της να εκλεγεί βουλευτής με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας.

2)      Πριν το ΔΙΟΡΙΣΜΟ της, η κυρία Φιλιππίδου δεν είχε παρουσιάσει καμία αξιόλογη και αξιομνημόνευτη κοινωνική δράση –πέραν αυτήν της κομματικής– τέτοια που να την καθιστά ικανή και έμπειρη για τη θέση της προέδρου της Παιδόπολης. Εκτός κι αν αυτού του είδος τα «πιστοποιητικά» τα παρέχει η συμμετοχή και η δραστηριότητά της στο Λύκειο Ελληνίδων και τον Ροταριανό Όμιλο.

3)      Αντίστοιχη –για να μην πω σημαντικότερη– με την προσφορά της κυρίας Φιλιππίδου, είχαμε και την περίοδο που στην Παιδόπολη ήταν πρόεδρος η κυρία Τάνια Ελευθεριάδου. Και μάλιστα έχοντας παραλάβει το απόλυτο χάος της κυρίας Μήττα. Προς τι λοιπόν η αντικατάστασή της; Και γιατί τότε δεν εκδηλώθηκαν ανάλογες με τις σημερινές δηλώσεις συμπαράστασης και αλληλεγγύης; Να εικάσω ότι εξέλειπε από την κυρία Ελευθεριάδου το ταλέντο των δημοσίων σχέσεων; Κοινώς, δεν «πουλούσε» επικοινωνιακά την… προσφορά της;

4)      Τέλος, η κυρία Φιλιππίδου γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι η προεδρική της θέση είναι άμεσα εξαρτημένη από τις εκάστοτε κυβερνητικές επιλογές. Μέσα από αυτές τις επιλογές προέκυψε πρόεδρος, μέσα από κάποιες άλλες θα έφτανε η στιγμή που θα αντικατασταινόταν. Ασχέτως του έργου που έχει επιτελέσει. Αυτό, λοιπόν, που «κρίνει» την άρνηση της παραίτησής της, δεν είναι το πόσο «καλή πρόεδρος» υπήρξε, αλλά με ποια πολιτική εντιμότητα υπερασπίζεται το… αντάρτικο.

Και για να το «κλείνω»: όλα τα παραπάνω, ουδόλως αναιρούν το πάγιο κοινωνικό αίτημα για ανεξάρτητους από «κυβερνητικές κηδεμονίες» διορισμούς, αφού το «καθολικό ζητούμενο» παραμένει ένα και το αυτό: Δίκαιο και Αξιοκρατία σε όλα τα δημόσια αξιώματα! Επ’ αυτού του αιτήματος όμως, περιπτώσεις όπως αυτή της κυρίας Φιλιππίδου… δεν έχουν το δικαίωμα διά να ομιλούν. Όταν για χρόνια ολόκληρα έχεις γαλουχηθεί –και τα μάλα ωφεληθεί– από την αντίληψη των «δικών μας παιδιών», απλά σιωπάς. Σιωπάς και παραιτείσαι! Τίμια και καθαρά!