ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

Εδώ και μέρες, στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, «κυκλοφορεί» αυτή η φωτογραφία, το περιεχόμενο της οποίας δίνει «τροφή» για να αναπτυχθεί ένα καινούριο είδος ρατσισμού. Αυτό του... τουριστικού! Για του λόγου το αληθές, αντιγράφω το σχόλιο που συνοδεύει την κοινοποίησή της: "Κλεμμένη" από συνάδελφο φωτογραφία παραλίας της Κω... Περαστικά στις τουρίστριες των νησιών του ανατολικού Αιγαίου!!!! Η έκφραση των μεταναστών έκδηλα αντανακλά, αφενός, την ανδρική φύση και, αφετέρου, το πολιτισμικό χάσμα μεταξύ των συνηθισμένων στην μπούρκα κτλ. και των ανέμελων τουριστριών... Μόνο κανένα σκηνικό τύπου Πάρου μην γίνει...

Προφανώς, ο «κομιστής» και συντάκτης του σχολίου μοιάζει να είναι πολύ «φρέσκος» στο facebook, γεγονός που δεν του επιτρέπει να γνωρίζει, ότι η εν λόγω φωτογραφία «παίζει» εδώ και πέντε χρόνια στο διαδίκτυο, με... εναλλασσόμενο γεωγραφικό ρεπερτόριο! Πέρυσι ήταν η παραλία της Ρόδου, πρόπερσι της Αίγινας, το ’12 την τιμητική της είχε η Σάμος και πάει λέγοντας. Αυτό όμως που παραμένει ως σταθερό και αναλλοίωτο μήνυμα (εξαιρουμένων των «αντανακλάσεων της αντρικής φύσης»), είναι ο φόβος του χρώματος! Ο φόβος για κάθε τι διαφορετικό. Για οτιδήποτε δεν μας μοιάζει. Ένας φόβος «επενδυμένος» και με απεχθείς πράξεις, ίνα τονιστούν τα βάρβαρα και αιμοβόρα ένστικτα των... αλλοθρήσκων.

Βέβαια, αν κανείς ανατρέξει στην τουριστική προϊστορία της χώρας, θα βρει αντίστοιχες εικόνες ελλήνων γιδοβοσκών να απολαμβάνουν (ενίοτε και με την χαρακτηριστική κίνηση του δεξιού χεριού) την ημίγυμνη θέα των πρώτων εκ Σουηδίας τουριστριών. Για να μη πω για τις αθρόες συναθροίσεις των ξαναμμένων χωρικών επί των  λόφων που περιστοίχιζαν τις παραλίες των γυμνιστών. Εκεί να βλέπατε την οργιώδη βλάστηση της ημετέρας... φύσης!

Όμως τότε δεν υπήρχαν τάμπλετ και κινητά για να αποθανατιστεί η σεξουαλική πείνα (ενίοτε και η τραγίλα) των «αδελφών χριστιανών», ούτε φυσικά και κοινωνικά δίκτυα για να μεταδώσουν σε «παγκόσμια πρώτη» την αντάρα και το ξεσηκωμό της. Ε, ήρθε μετά και εκείνο με τον Βόγλη που κυνηγούσε την Αν Λόμπεργκ για να της δώσει μια χούφτα... μύγδαλα, και γίναμε όλοι του... πολιτισμού.

Και κάπως έτσι, οι τσοπαναραίοι «καθαρόαιμοι