ΙΔΟΥ Ο ΔΡΟΜΟΣ!

Ε ναι! Αυτό είναι Αριστερά! Και ίσως το παράδειγμα εκείνο που θα καθορίσει από δω και πέρα την «ιστορική της συγγένεια» με τα ανθρώπινα. Με όλα εκείνα που αναδεικνύουν τον ουμανιστικό της χαρακτήρα ως την πεμπτουσία της πολιτικής της έκφρασης. Και ύπαρξης…

Το ομολογώ! Αισθάνθηκα περήφανος και μαζί συγκινημένος που ο πρωθυπουργός της χώρας μου (ο  π ρ ώ τ ο ς  πρωθυπουργός στην ιστορία του ελληνικού κράτους!) επισκέφτηκε μία φυλακή για να εγκαινιάσει την πρώτη μονάδα απεξάρτησης «εντός των τειχών» της! Μία παρουσία που ξεπερνάει τα όρια του συμβολισμού και γίνεται το μέσο ενός νέου δημοκρατικού νοήματος. 

Τη στιγμή αυτή, η πρωτοποριακή δομή των Διαβατών –αν δεν κάνω λάθος, η δεύτερη σε πανευρωπαϊκό επίπεδο!– ξεπερνάει τον (ούτως ή άλλως) σπουδαίο θεραπευτικό της ρόλο, καλούμενη να σηματοδοτήσει το καινούριο «μοντέλο σωφρονισμού». Να «σπάσει» τα κοινωνικά σύνορα. Να ξεριζώσει τους φόβους και τα στεγανά. Να ανατρέψει ένα ολόκληρο «σύστημα νοοτροπιών», βασισμένο στην εκδίκηση και την τιμωρία!

Ας μη γελιόμαστε! Η Αριστερά –έστω και αυτή της «μνημονιακής ήττας»– παραμένει ο μοναδικός πολιτικός φορέας που μπορεί να διαχειριστεί τις αλλαγές και τον εκδημοκρατισμό του σωφρονιστικού μας συστήματος. Όχι μόνο γιατί κάτι τέτοιο αποτελεί «προγραμματική της δέσμευση», αλλά και για έναν άλλο (ξεχωριστό) λόγο: γιατί οι φυλακές αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του «βιώματός» της! Είναι «παθούσα» και «πάσχουσα». Ιστορικός μάρτυρας μιας «άλλης γενναιότητας».

Έχει ειπωθεί: οι φυλακές είναι αυτές που «καθρεφτίζουν» τον πολιτισμό και το επίπεδο της δημοκρατίας μιας χώρας. Το πώς αντιμετωπίζει το κράτος τους «εκπεσόντες» και τα «απολωλότα». Τους παραβάτες και τους έκνομους. Επί των δικών τους ψυχών και σωμάτων δοκιμάζεται και αναμετριέται ο «πολιτικός μας ανθρωπισμός».

Θέλω να πιστεύω στις «καλές σχέσεις» της Αριστεράς με αυτόν τον «ανθρωπισμό». Θέλω να πιστεύω στη «βούληση της Ιστορίας» της! Και θέλω αυτό που γεννιέται τώρα στις φυλακές των Διαβατών να γίνει «φάρος» για τα επόμενα. Για να πάμε ένα βήμα μπροστά από τους συμβολισμούς!

Επιπροσθέτως, το υπουργείο Δικαιοσύνης (που κοσμείται από την παρουσία του κυρίου Παρασκευόπουλου), θα πρέπει άμεσα να νομοθετήσει και την αποποινικοποίηση της χρήσης. Για να σπάσουν και τα «αποστήματα» που τη συνοδεύουν.

Υ.Γ.:

Με την βεβαιότητα ότι οι θεραπευτικές κοινότητες του ΚΕΘΕΑ, εκτός από το κύριο έργο τους που είναι η απεξάρτηση, είναι και το μοναδικό παράδειγμα αμεσοδημοκρατικής λειτουργίας, θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να «μυούνταν» κάποτε σε αυτό και όλοι όσοι με τις αποφάσεις τους και τους τρόπους τους (κυρίως αυτούς), καθορίζουν το μέλλον του τόπου. Θα είναι σαν να περνάνε από ένα ζωντανό «σεμινάριο ζωής»… Και μη μου πείτε ότι δεν το έχουν ανάγκη!