ΤΙ ΑΚΟΥΜΕ... ΛΕΝΙΝ ΜΟΥ!

Με όλα αυτά (τα σοβαρά και ευτράπελα) που συνέβησαν με την παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, Η ισορροπία του Nash, επέλεξα να μην ασχοληθώ. Παρά το τεράστιο –πολιτικό και πολιτιστικό– ενδιαφέρον που παρουσίαζαν οι απόψεις και των δύο πλευρών. Η προσωπική μου θέση, δεδομένη έτσι κι αλλιώς: λογοκρισία και δημοκρατία είναι έννοιες ασύμβατες! Και η ελευθερία της έκφρασης είναι κάτι που δεν χωράει σε «ιδεολογικά καλούπια». Τα υπερβαίνει. Δεν επιδέχεται εκπτώσεις και «συμβιβασμούς». Δεν κρίνεται κατά το δοκούν. Ούτως ειπείν, δεν μπορεί τη μία μέρα να δηλώνεις Je suis Charlie και την άλλη να ζητάς το κατέβασμα μίας παράστασης επειδή διαφωνείς με το περιεχόμενό της. Κάπου η υποκρισία περισσεύει.

Εύλογα όμως κάποιοι θα ρωτήσουν: καλά, τώρα που το πράγμα καταλάγιασε και σχεδόν όλα έχουν ειπωθεί, εσύ γιατί το ξανασκαλίζεις το θέμα; Τι σου ήρθε; Θα σας πω αμέσως! Καθυστερημένα, ανακάλυψα την ανακοίνωση του ΚΚΕ! Και μαζί με αυτήν, επιβεβαίωσα (για άλλη μια φορά) τον «άνεμο σταλινισμού» που διαπερνά ακόμη τα «τείχη του Περισσού»! Ένας άνεμος βαρύς σαν μολύβι. Και παγωμένος. Ίδια ψυχρός με τα σιβηρικά Γκουλάγκ, με το Ψυχιατρικό Ινστιτούτο Σέρμπσκι, με τις επιτροπές λογοκρισίας των καθεστώτων της ανατολικής Ευρώπης. Τη διαβάζω και μέσα μου «ξυπνάνε» οι «νύχτες» της Αχμάτοβα, του Σολζενίτσιν, του Ταρκόφσκι, της Τσβετάγιεβα, του Παρατζάνωφ… Οι περιπέτειες χιλιάδων αντιφρονούντων.

Την αντιγράφω για να σας… δώσω κλίμα:

Ασυναγώνιστα «πολυδιάστατη» και «πολυεπίπεδη» η πολιτική της κυβέρνησης και στον Πολιτισμό. Με προτροπή της ανέβηκε στην «Πειραματική Σκηνή» του Εθνικού Θεάτρου η παράσταση «Ισορροπία του Nash» που περιείχε αποσπάσματα από το βιβλίο του Σάββα Ξηρού και στη συνέχεια, με δική της ξανά παρέμβαση, η παράσταση κατέβηκε.

Η αρχική κίνηση αποσκοπούσε στην αξιοποίηση των γραπτών του προβοκάτορα Ξηρού με απώτερο στόχο να κατασυκοφαντηθεί και να διαστρεβλωθεί στη συνείδηση του θεατή η ιδέα της λαϊκής - εργατικής πάλης.

Αμέσως όμως μετά την παρέμβαση της αμερικάνικης πρεσβείας, διόλου τυχαία η κυβέρνηση έσπευσε να κατεβάσει την παράσταση, προφανώς για να μη δυσαρεστήσει τη «μεγάλη σύμμαχο» χώρα, που στην ωμή βία της, με επεμβάσεις, πολέμους και άλλα μέσα «βοηθείας», τόσα πολλά της οφείλουν οι εγχώριοι εκμεταλλευτές στην ιστορία αυτού του τόπου ως τις μέρες μας.

Με άλλα λόγια, από τη μια η κυβέρνηση εξαγνίζει τους προβοκάτορες για να συνδράμει στη γενικότερη κατεύθυνση των κέντρων που τους καθοδηγούν να απεκδυθούν το προβοκατόρικο - δολοφονικό παρελθόν τους και να εμφανιστούν ως λαϊκοί αγωνιστές και από την άλλη ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών συμμάχων της, που από φονιάδες των λαών μάς τους παρουσιάζει σήμερα για σωτήρες.

Είναι προφανές ότι αν ήταν στο «χέρι του ΚΚΕ», τέτοιου είδους παραστάσεις θα είχαν παταχθεί εν τη γενέσει τους! Κοινώς, θα τις «έτρωγαν» τα μαύρα (νεοσταλινικά) σκοτάδια! Ωστόσο, επειδή το ΚΚΕ είναι υποχρεωμένο να κινηθεί μέσα σε ένα «πλαίσιο δημοκρατίας», φροντίζει να καλύψει τα «σκοταδιστικά του νώτα» με διάφορες θεωρητικές και πολιτικές αλχημείες, που όμως το εκθέτουν ανεπανόρθωτα.

Για παράδειγμα: για ποια κυβερνητική προτροπή μιλάνε οι «πολιτιστικοί» του ΚΚΕ; Πήρε ο Λιβαθινός «γραμμή» από την κυβέρνηση για να ανέβει στην Πειραματική το συγκεκριμένο έργο; Κι αν ναι, είναι αυτή καταγγελία που την «πετάς» στον αέρα, έτσι, χωρίς στοιχεία και αποδείξεις; Δεν γνωρίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο απαξιώνεται και προσβάλλεται ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς αυτού του τόπου; Ή αυτά είναι ψιλά γράμματα όταν χρησιμοποιούνται για τον… αγιασμό των μέσων;

Λέει η ανακοίνωση ότι το έργο κατέβηκε με κυβερνητική παρέμβαση! Μέγα ψέμα και διαστρέβλωση! Γιατί, πρώτον, η πρωτοβουλία της ματαίωσης (και όχι του κατεβάσματος) της παράστασης, ανήκε αποκλειστικά στον Καλλιτεχνικό Διευθυντή και δεύτερον, το Διοικητικό Συμβούλιο του Εθνικού (αυτό που ενδεχομένως θα μπορούσες να το πεις και «κυβερνητικό») διαφώνησε δημόσια με την πρωτοβουλία αυτή.

Εκεί όμως που τα «σπάει» το ΚΚΕ, είναι στα περί αξιοποίησης των γραπτών του προβοκάτορα Ξηρού! Ειλικρινά, διαβάζοντας κάτι τέτοια, δεν ξέρω πια πόσα αποθέματα σοβαρότητας έχουν απομείνει στην «ιδεολογική κλεψύδρα» του ΚΚΕ! Τουλάχιστον κάποτε οι συντάκτες των ανακοινώσεών του φρόντιζαν να έχουν ιδία γνώμη για το αντικείμενο που καλούνταν να κρίνουν. Και για να μην εκτεθούν και για να υπερασπίσουν την «κομματική ευθύνη». Τώρα, χωρίς καν να δουν τη παράσταση, χωρίς καν να γνωρίζουν ποια αποσπάσματα (τονίζω: αποσπάσματα) του βιβλίου επιλέγονται για να υποστηρίξουν το «θεατρικό μήνυμα», βγαίνουν και μιλάνε για «αξιοποιήσεις»! Και μάλιστα για τέτοιες που (άκουσον, άκουσον) έχουν στόχο να κατασυκοφαντηθεί και να διαστρεβλωθεί στη συνείδηση του θεατή η ιδέα της λαϊκής - εργατικής πάλης!

Με άλλα λόγια, παρ’ τ’ αυγό και κούρευτο! Κόντρα!