ΕΝΤΥΠΟ - ΚΟΣΜΗΜΑ

 Για να είμαι ειλικρινής, ένα μικρό... κούμπωμα με τους πολιτιστικούς συλλόγους το έχω! Χρόνια τώρα! Είναι η θεματική τους μανιέρα; Είναι η ξεπερασμένη τους αισθητική; Είναι ο ηθογραφικός τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουν την «μνήμη και τις παραδόσεις»; Αυτά (ενδεχομένως κι άλλα πολλά) είναι που με κάνουν να κρατάω αποστάσεις από το «έργο και τη προσφορά» τους και να είμαι ιδιαίτερα επιφυλακτικός, ακόμη κι ως προς την αναγκαιότητα της ύπαρξής τους!

Όμως, ο κανόνας (προσωπικός ή συλλογικός) έχει πάντα και τις εξαιρέσεις του. Και συνήθως, οι εξαιρέσεις αυτές, είναι τα μάλα φωτεινές και αξιόμαχες! Πόσο μάλλον όταν υποστηρίζονται και από ανθρώπους «βουτηγμένους» στη Γνώση και της «πειθαρχία της έρευνας»! Γιατί, καλό το πάθος, καλό το μεράκι και η αφοσίωση, καλή και η ανιδιοτέλεια, αλλά χωρίς το «εργαλείο» της Γνώσης, χωρίς τη σοβαρότητα της ιστορικής κατάθεσης, ο κίνδυνος του γραφικού ελλοχεύει από παντού.

Αφορμή γι αυτές τις σκέψεις, η περιοδική έκδοση του Συλλόγου Μικρασιατών Νομού Καβάλας «Μνήμη Μικράς Ασίας». Ένα έντυπο, υπόδειγμα πολιτισμού! Κείμενα υψηλής καλλιέργειας, θαυμαστά ευρύχωρα μέσα στα περιοριστικά πλαίσια που η θεματολογία του ορίζει, συνθέτουν ένα εκφραστικό περιβάλλον «πυκνού ενδιαφέροντος». Με τις Ιστορικές καταθέσεις να «σφραγίζονται» από τον πρωτομάστορα του είδους Κυριάκο Λυκουρίνο και τον Πέτρο Μεχτίδη, με τα ελκυστικά και γάργαρα αφηγήματα να υπογράφονται από φιλολόγους – μύστες όπως ο Χρήστος Τσελεπής, η Μαρία Σαββίδου και η Μαρία Παπανικολάου και με τις «ευγενικές λεπτομέρειες» της Λίτσας Ασωνίτου, της Καλλιόπης Κώτσα, της Μαρίας Λάγου, του Βασίλη Γιορανίδη, της Λίλιας Βουζανίδου, της Δέσποινας Καλαμούκη και της Σοφίας Τσίγκου να αφομοιώνονται ιδανικά μέσα στο «ταξίδι» της ανάγνωσης, κατορθώνεται το μείζον: να γίνεται αυτό το «ταξίδι» κάτι παραπάνω από μία στιγμιαία απόλαυση. Να γίνεται μία ολόκληρη Σπουδή! Ένα ζωντανό εργαστήριο Μνήμης!

Αν θα μου επιτρεπόταν μία παρατήρηση, αυτή θα ήταν μαζί και προτροπή: η Μνήμη χρειάζεται εικαστική ανανέωση! Καινούριες φόρμες σύνθεσης και σελιδοποίησης. Μία νέα «αναπνοή» που θα απογειώσει ακόμη περισσότερο το – ούτως ή άλλως – εκλεκτό της περιεχόμενο.