Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΦΕΛΛΩΝ

Το ότι ένα σούργελο σαν τον Μπογδάνο μπορεί να επηρεάζει τον δημόσιο λόγο και, ως έναν βαθμό, να καθορίζει το πολιτιστικό και αισθητικό περιεχόμενο της ημετέρας πατρίδας, δείχνει ακριβώς αυτό: ότι ο πάτος από το «μεταπολιτευτικό βαρέλι» συνεχίζει να ζέχνει ακόμη τη «σοσιαλιστική του παρακμή» και να παραμένει πεισματικά… ευρύχωρος!

Όμως, στο ότι υπάρχει και επιβιώνει το «είδος Μπογδάνου», έχουν συμβάλλει τα μέγιστα και οι «πρόθυμοι» αυτής της τραγωδίας. Αυτοί που (με τον έναν ή τον άλλον τρόπο) ανέχτηκαν, υποστήριξαν και θεμελίωσαν την πνευματική σαβούρα των Μέσων. Κατά κανόνα, ο πολιτικός εσμός που γαλουχήθηκε στα κομματικά σπήλαια και η φαιδρή μάζα των τοπικών παραγόντων! Οι καθ’ ημάς μετριότητες! Αυτοί το έθρεψαν, αυτοί το εκτόξευσαν και αυτοί το συντηρούν. Γι’ αυτό όταν το «κράζουν», κρατάτε αποστάσεις από τον «θυμό» τους. Η φωλιά τους είναι λερωμένη!

Καλή ώρα, η «φωλιά» αυτού του δημάρχου της Ζακύνθου που τόσο πολύ τα «πήρε» με τα όσα είπε ο Μπογδάνος για τον Διονύσιο Σολωμό, που έσπευσε αμέσως να γνωστοποιήσει στο πανελλήνιο ότι το Δημοτικό Συμβούλιο θα τον κηρύξει «ανεπιθύμητο πρόσωπο» στο δήμο του, ενώ κάλεσε (!) τον ΣΚΑΪ να επιπλήξει (!!) τον δημοσιογράφο του και το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης να παρέμβει (!!!).

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα πολύ μου τη «βαράνε» αυτού του τύπου οι ευαισθησίες. Αφήστε που κάτι μέσα μου μού λέει ότι ο ίδιος δεν σκαμπάζει γρι από το έργο του Ποιητή, ώστε να αποκτά δικαίωμα τιμητή και θεματοφύλακα. Αλλά αυτό είναι μία εικασία κι ας παραληφθεί από τη κουβέντα. Ούτε του παρόντος είναι ούτε και έχει ιδιαίτερη σημασία. Αλλού βρίσκεται το ενδιαφέρον της «πνευματικής σύγκρουσης» που ξέσπασε ανάμεσα στους φελλούς της συλλογικής μας ημιμάθειας.

Γιατί, κακά τα ψέματα, ο Μπογδάνος –και άσχετα από τις «επικοινωνιακές του προθέσεις»– δεν είπε κάτι το «φοβερό και τρομερό» εις βάρος του Διονυσίου Σολωμού! Μέρη από τη βιογραφία του ανέφερε, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα. Ναι, μπορεί κάποιος να τον εγκαλέσει για την αναγκαιότητα μιας τέτοιας αναφοράς ή να τον μέμψει για την επιλογή του να επιμείνει στις «ροζ αποχρώσεις» του βίου του, αλλά μέχρις εκεί… Τα υπόλοιπα, μόνο για φτηνή και εσωτερική κατανάλωση! 

Αν κάτι όμως διέλαθε της προσοχής των περισσοτέρων, είναι ότι οι αντιδράσεις του δημάρχου Ζακύνθου εστιάζονται στους χαρακτηρισμούς με τους οποίους «στολίστηκε» ο Ποιητής. Ουσιαστικά, αυτά που τον «τσίτωσαν» και τον έκαναν να δηλώσει ότι δεν θα δείξει καμία ανοχή σε τέτοιες εμετικές συμπεριφορές, ήταν τα ίδια τα πάθη (και οι ιδιότητες) του Σολωμού! Ήγουν, η τάση του προς την ομοφυλοφιλία (άρα, από τούδε και στο εξής, πας μη άντρας, ανεπιθύμητος στη Ζάκυνθο), η ροπή του προς τον αλκοολισμό και (φυσικά) η «ρετσινιά» του Εβραίου και του μασόνου!

«Μετάφραση»; Ο δήμαρχος της Ζακύνθου θεωρεί «εμετικούς» τους ομοφυλόφιλους, τους αλκοολικούς, τους Εβραίους και τους μασόνους! Πληροφορίες που τον θέλουν θαυμαστή της ευγονικής του Μένγκελε, παραμένουν ακόμη ανεπιβεβαίωτες!

Είπατε κάτι για τον… πάτο;