ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Προσάψετέ μου ό,τι θέλετε, αλλά εμένα αυτός ο Σφακιανάκης της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος μού «βγάζει» κάτι από… Μαριάννα Βαρδινογιάννη. Θα προσέθετα δε, και λίγο από εκείνον τον πρόεδρο του Χαμόγελου του Παιδιού, αλλά μπρος στην «ταπεινότητα» της… πρέσβειρας, στη σύγκριση άλλος δε χωρά!

Γιατί κατέληξα σε αυτήν την ταύτιση; Απλά, αντιπαθώ και αποστρέφομαι οτιδήποτε ανάγει την κοινωνική προσφορά σε δημόσιες σχέσεις. Πόσο μάλλον όταν στην περίπτωση του κυρίου Σφακιανάκη η προσφορά τυγχάνει να είναι και άρρηκτα δεμένη με το υπηρεσιακό (και επαγγελματικό) καθήκον. Με λίγα λόγια, στερείται εξ αρχής όλα εκείνα τα στοιχεία που την κάνουν… θυσιαστική! Πάει να πει την ανιδιοτέλεια, τη σεμνότητα, μα πάνω από όλα την εξαίσια «ησυχία της σιωπής»!

Ο κύριος Σφακιανάκης, «χτίζοντας» την καριέρα του πάνω στα «επικοινωνιακά πούπουλα» των ιδιωτικών Μέσων, εκμεταλλεύτηκε ιδανικά (και μεθοδικά) το αντικείμενο της εργασίας του, καταφέρνοντας να κάνει αυτό που (στην κυριολεξία) φαντάζει ακατόρθωτο: να γίνει ο αστυνόμος σταρ! Το άξιζε; Εξαρτάται από ποια οπτική κρίνει κανείς τα γεγονότα και πως ορίζει τις… αριστείες. Αν, για παράδειγμα, βασιστούμε στη μονομέρεια των ρεπορτάζ και των αφιερωμάτων, στο ενδιαφέρον που προκαλούσε η παρουσία του στις ανά την Ελλάδα «εμφανίσεις» του και αν (κυρίως) κρίνουμε από το ρυθμό και το εύρος των «επιτυχιών», τότε ναι! Η παρουσία του στην Υπηρεσία Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, μόνον ως θετική μπορεί να εκτιμηθεί.

Όμως, επειδή η ζωή η ίδια δεν «παίζει» ποτέ μεταξύ άσπρου και μαύρου και επειδή η ποιότητα και το «ανάστημά» της ορίζεται (και καθορίζεται) από τις ενδιάμεσες αποχρώσεις, έτσι και η εικοσαετής καριέρα του κυρίου Σφακιανάκη δεν θα μπορούσε να αποτελέσει την εξαίρεση στον (αμείλικτο) κανόνα! Όσο κι αν πολλοί αυτές τις ημέρες προσπαθούν να την «ντύσουν» στο άχραντο λευκό της εντιμότητας και του ήθους! Φευ! Το γκρι και οι σκιές καραδοκούν!

Καραδοκεί, ας πούμε, η απίθανη (και συνάμα) τραγική περιπέτεια του μουσικοσυνθέτη Παναγιώτη Βήχου, ο οποίος μόλις τόλμησε να καταγγείλει δημόσια ένα κύκλωμα σωματεμπορίας στη Σαντορίνη (στο οποίο –ω της εκπλήξεως!–  εμπλέκονταν και ο ίδιος ο Αστυνομικός Διευθυντής του νησιού) βρέθηκε άγρια κυνηγημένος από την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, κατηγορούμενος ως… παιδόφιλος και διακινητής πορνογραφικού υλικού! Το ότι μετά από 14 ολόκληρα χρόνια δικαστικών αγώνων ο Παναγιώτης Βήχος αθωώθηκε πανηγυρικά από όλες τις κατηγορίες, ελάχιστα (έως καθόλου) φάνηκε να νοιάζει τον… ευαίσθητο Σφακιανάκη. Εννοείται ότι την υπόθεση την «έφαγε η μαρμάγκα» του… επικοινωνιακού σκοταδιού!

Παρόμοιο (ως προς την πολιτική του χροιά) δείγμα θα μπορούσε να θεωρηθεί και εκείνο με πρωταγωνιστή τον γνωστό τηλεαστέρα και κυνηγό των Νεφελίμ Δημοσθένη Λιακόπουλο, ο οποίος επειδή κάποια στιγμή τα «πήρε» με τα όσα έγραφε εις βάρος του ο blogger funEL, πάει και τραβάει μία καταγγελία στην Υπηρεσία Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, με στόχο την αποκάλυψή και τιμωρία του… νεοταξίτη! Το αποτέλεσμα; Η (περιέργως) εσπευσμένη αντίδραση και προθυμία των υφιστάμενων του Σφακιανάκη, σκοντάφτει επάνω στην Microsoft, η οποία αρνείται να αποκαλύψει την ταυτότητα του blogger, αλλά τελικά τη νύφη την πληρώνει ο παντελώς άσχετος διαχειριστής της news aggregator ιστοσελίδας blogme.gr, μόνον και μόνον επειδή είχε τους servers του στην Ελλάδα και ένα από τα χιλιάδες links που αυτοματοποιημένα εμφανίζονταν στο site του, παρέπεμπαν στο funEL! Το τίμημα; Από το 2006 μέχρι το 2013, να τραβιέται στις αίθουσες των δικαστηρίων μέχρι (και αυτός) να αθωωθεί πανηγυρικά! Για τον Σφακιανάκη (και την υπηρεσία του), ούτε γάτα ούτε ζημιά. Στη σκιά ενός ακόμη υπηρεσιακού ατοπήματος, θα εξακολουθεί να απολαμβάνει τις… επικοινωνιακές αγιογραφήσεις του!

Να αναφέρω μήπως εκείνη την ιστορία με τον διαχειριστή της σελίδας Γέροντας Παστίτσιος/ Elder Pastitsios, η «εξολόθρευση» του οποίου επετεύχθη  μέσα σε δώδεκα ώρες και μετά από την καταγγελία του επιρρεπούς σε κάθε είδος συνωμοσίας, ψευτιάς και προβοκάτσιας newsbomb.gr; Να θυμίσω τα όσα πρόσφατα διαδραματιστήκαν μετά τις καταγγελίες του απίθανου τσαρλατάνου Στέφανου Χίου;

Όχι, δεν παίρνω καμία θέση για τον αν σωστά ή όχι έπραξε το Ανώτατο Συμβούλιο Κρίσεων στην περίπτωση του κυρίου Σφακιανάκη. Είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να με απασχολήσει. Απλά, αυτό που θέλω να επισημάνω είναι ότι ποτέ δεν πρέπει να μένουμε στην «εικόνα». Ειδικά όταν αυτή ρετουσάρεται κατά το δοκούν. Και για να μην υπάρχουν παρερμηνείες, να σπεύσω και προς τούτου: θα ήμουν από τους τελευταίους που θα υποβάθμιζε και θα υποτιμούσε τα σπουδαία επιτεύγματα τόσο της συγκεκριμένης υπηρεσίας όσο και του κυρίου Σφακιανάκη προσωπικά. Εμένα όμως πιο πολύ με νοιάζουν και με ενδιαφέρουν τα «χρώματα της ζωής». Και σκέτο λευκό, πουθενά!

Το παραπάνω κείμενο «βοήθησαν» και τα στοιχεία από το luben.tv