ΞΕΝΟΣ ΗΜΗΝ...

                                                               Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, γκρεμίζω ουρανούς.

Είναι γνωστό: όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει! Μαζεύτηκαν, λέει, οι Αρχές του τόπου για να δουν τι θα γίνει με τους πρόσφυγες που θα έρθουν στην πόλη, αλλά δεν μπόρεσαν να πάρουν καμία απόφαση! Κατέληξαν όμως σε κοινή ανακοίνωση, το καταστάλαγμα της οποίας είναι ότι: Η κοινωνία της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας είναι σε κάθε περίπτωση πρόθυμη στο μέτρο των δυνατοτήτων και στο πλαίσιο του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Πλην όμως είναι κοινή εκτίμηση ότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητες, αναγκαίες και στοιχειώσεις υποδομές για τη φιλοξενία των προσφύγων. Επίσης, δεν έχει παρασχεθεί καμία απολύτως πληροφόρηση από τους αρμόδιους κυβερνητικούς θεσμούς σχετικά με τυχόν υφιστάμενα σχέδια, δράσεις και προθέσεις για τη φιλοξενία προσφύγων και μεταναστών. Με δεδομένα λοιπόν τα παραπάνω ζητείται η σύγκληση το συντομότερο δυνατό –σε κάθε περίπτωση έως το τέλος της εβδομάδας– όλων των εμπλεκόμενων τοπικών θεσμικών φορέων και με την απαραίτητη παρουσία των βουλευτών της Π.Ε. Καβάλας προκειμένου άμεσα και υπεύθυνα η τοπική κοινωνία να ενημερωθεί για τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, τους τρόπους και τη χρηματοδότηση των προτεινόμενων από αυτήν μέτρων…

Μερικές σύντομες παρατηρήσεις επί του περιεχομένου της ανακοίνωσης:

Πρώτον. Η κοινωνία της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας ΔΕΝ είναι σε καμία περίπτωση αυτό που περιγράφει η ανακοίνωση των τοπικών Αρχών! Σε πρακτικό επίπεδο, ανθρωπισμό και αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες επέδειξαν ΜΟΝΟ αυτοί που τους υποδέχονται κάθε φορά στο λιμάνι με τρόφιμα, με ρούχα και, προπάντων, με ανοιχτή καρδιά! Για να ξέρουμε και τι λέμε…

Δεύτερον. Από όλους αυτούς που υπογράφουν την ανακοίνωση, ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ δεν είχε βρεθεί μέχρι χθες στο λιμάνι για να δει και να αφουγκραστεί τον πόνο και την αγωνία αυτών των ανθρώπων. Να δει τι «λένε» τα μάτια των παιδιών! Οι ψυχές των ασυνόδευτων! Ας αφήσουν λοιπόν τις μεγαλοστομίες και τις ευαισθησίες! Εκτίθενται (φρονώ και ανεπανόρθωτα).

Τρίτον. Αν ήθελαν, όχι έναν χώρο, δέκα θα έβρισκαν για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Χάσκουν έρημα τα κουφάρια της αδιαφορίας τους. Παλιό Νοσοκομείο, Τελωνείο, Καπναποθήκες, Συνεδριακά Κέντρα, παροπλισμένα σχολεία… Γιατί δεν τα ανοίγουν; Γιατί δεν μπαίνουν μπροστά οι ίδιοι; Γιατί δεν γίνονται οι ίδιοι παράδειγμα φιλοξενίας;

Τέταρτον. Οποία υποκρισία να μιλάνε τώρα για σχέδια και δράσεις φιλοξενίας αυτοί που πριν λίγες εβδομάδες κατέθεταν (και υπέγραφαν) ψηφίσματα ενάντια στην εγκατάσταση Κέντρων Φιλοξενίας!

Τούτων λεχθέντων, αποχωρώ και «παραχωρώ» τον λόγο στον… καθ’ ύλην αρμόδιο:…Πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Επείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με.