ΟΤΑΝ "ΣΤΕΓΝΩΝΕΙΣ" ΑΠΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ

Από την τέως βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ (και μετέπειτα υποψήφια με τη Λαϊκή Ενότητα) Αλεξάνδρα Τσανάκα έλαβα την παρακάτω επιστολή ως απάντηση του κειμένου που δημοσιεύτηκε την περασμένη Δευτέρα 1 Φεβρουάριου(*) και την αφορούσε προσωπικά. Το ότι η κυρία Τσανάκα αποφεύγει να απευθυνθεί ευθέως σε εμένα (δείγμα ίσως μιας κάποιας… αλλεργίας;), εκτιμώ ότι η άποψή της πρέπει να τύχει διαφορετικού σεβασμού από αυτόν που η ίδια κομίζει, γι αυτό και την δημοσιεύω αυτούσια. 

ΑΓΑΠΗΤΗ Ν. ΕΓΝΑΤΙΑ

Σχετικά με άρθρο που αναφέρεται σ εμένα στο φύλλο της 1ης Φλεβάρη.

«Γραφή παιχνιδιάρικη μα ανατρεπτική, ξενίζει μα δεν αποδιώχνει, ξαφνιάζει μα δεν εκπλήσσει, προβληματίζει μα δεν κατευθύνει, δείχνει το δρόμο στην ουτοπία μα δε θέλει να τη φτάσει. Του αρκεί το ταξίδι προς τα εκεί … Μικρός ήθελε να

γίνει ποδοσφαιριστής γιατί είχε στραβά πόδια κι αυτό το θεωρούσε προσόν για σίγουρη επιτυχία. Του άρεσε ν’ ακούει τη μάνα του να τραγουδάει. Μένει σε χωριό γιατί δεν αντέχει τις μεγάλες πόλεις. Είρωνας, ερωτικός, απρόβλεπτος, δεικτικός, ουτοπιστής, βουτηγμένος όμως στον προβληματισμό για τη σύγχρονη κοινωνία.»

Αυτός είναι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου………………. Ο άλλος που  παραλαμβάνει τη σκυτάλη αμέσως μετά,  δε με αφορά ούτε  ως πολιτική οντότητα αλλά ούτε και ως  τοπογράφο μηχανικό. Κρίνω ότι η περίπτωση του αφορά άλλες επιστήμες.

Θα κάνω μόνο 4 παρατηρήσεις:

1. Άμα είμαστε  μάγκες δεν πειράζουμε τους στίχους των ποιητών ….. κακόμοιρε.

2. Στον ίδιο δίσκο το τελευταίο τραγούδι είναι «Η Μοσχαροκεφαλή».

3. Η αναφορά ότι προτρέπω σε απόλυση ή αυτολογοκρισία θα μπορούσε, σε άλλες συνθήκες από άλλους ανθρώπους, να θεωρηθεί casus belli όμως η σημερινή προέλευσή της, τη μετατρέπει αυτομάτως σε Πασχαλινή στρακαστρούκα.

4. Όσον αφορά τους ναυτεργάτες δεν αθωώθηκαν αλλά παραγράφηκε το αδίκημα ….. κακόμοιρε.

Τέλος θα μου επιτρέψετε να τελειώσω το σημείωμα με έναν στίχο του ποιητή Μανώλη Αναγνωστάκη μη παραφρασμένο: «Φοβάμαι τους ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου».

ΥΓ

Αν είναι  έθιμο της εφημερίδας ο συγκεκριμένος χώρος να έχει και σχετικά με το θέμα φωτογραφία βάλτε σας παρακαλώ κάτι απ το υπέροχο αυτοθαυμαζόμενο γουρούνι του Αρκά.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Αλεξάνδρα Τσανάκα

Παρά το ξεκάρφωτον της εισαγωγής, ομολογώ ότι τέτοιο αφηγηματικό τάλαντο δεν το περίμενα από την κυρία Τσανάκα. Πόσο μάλλον τις ποιητικές της γνώσεις! Και απορώ: τόσα χρόνια, πού τα είχε κρυμμένα όλα αυτά τα χαρίσματα; Γιατί εγώ, άλλα άκουγα και άλλα «ζούσα» μέσα στη μακρόχρονη συνοδοιπορία μας. Κάτι τέτοια πάντως με φέρνουν πιο κοντά στο να πιστέψω στα θαύματα! Ή μήπως στους… θαυματοποιούς;

Επί των παρατηρήσεων όμως:

Πρώτον: Μάγκες δεν είμαστε. Είμαστε όμως γνώστες –θα προσέθετα και καλοί– του γεγονότος ότι πάμπολλοι στίχοι «πειράζονται» και «μοχλεύονται» όταν καλούνται να εξυπηρετήσουν την αφήγηση και το ρυθμό ενός κειμένου. Αυτό κατά κανόνα, ούτε υπονομεύει ούτε αλλοιώνει κάτι από την ουσία του περιεχομένου τους. Αν τώρα για εσάς ένας στίχος του Θανάση Παπακωνσταντίνου έχει μεγαλύτερη αξία από εκείνους του Αισχύλου, του Ευριπίδη, του Σοφοκλή ή του Αριστοφάνη και δεν επιδέχεται «μετατροπές», τότε πάσο. Ζητάω ταπεινά (και γονυπετής) συγνώμη.

Δεύτερον: Ευχαριστώ για την πληροφορία. Δείγμα και αυτή του πολιτισμού σας.

Τρίτον: Πασχίζω να βρω την απόδοση στα λατινικά της φράσης: μα καλά δεν υπάρχει κανένας να τον σταματήσει;, αλλά… δεν! Μήπως να βοηθούσατε; Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι μία πρόοδο ως προς τους ευσεβείς σας πόθους τη διακρίνω: έχετε βγάλει την κουκούλα!

Τέταρτον: Νομικές γνώσεις σαν τις δικές σας δεν διαθέτω, άλλα κάτι μου λέει ότι όταν στα δικαστήρια τίθεται θέμα παραγραφής, πρώτα κρίνεται το παραδεκτό και το νόμιμο της ποινικής δίκης και μετά η ουσία της υπόθεσης. Αν το αδίκημα είναι παραγεγραμμένο, τότε παύει η ποινική δίωξη και δεν εξετάζεται η ουσία της υπόθεσης. Για τα υπόλοιπα, στους ναυτεργάτες. Αυτοί ξέρουν καλύτερα αν αθωώθηκαν ή όχι.

Τέλος –και επειδή το «χοντραίνετε» πολύ– σας προκαλώ και σας προτρέπω να αποδείξετε δημόσια τους «λεκέδες» από την «καταλερωμένη μου φωλιά». Όσο το καθυστερείτε, ο ρόλος του συκοφάντη θα σας κατατρέχει. Και αυτός, πιστέψτε με, καμία σχέση με την ποίηση!

Υ.Γ. Καθοδηγούμενος από την επιθυμία σας, τηρώ το «φωτογραφικό έθιμο» της εφημερίδας, μοχλεύοντας (κατά την προσφιλή μου συνήθεια) το διαδικτυακό αρχείο.

Γεια χαρά.

*http://gavrefl.blogspot.gr/2016/02/blog-post.html