Τρίτη 11 Απριλίου 2017

ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ

Ονομάζεται Αλέξανδρος Πνευματικός και, αν το όνομά του δεν σας «λέει» τίποτε (που μάλλον… δεν), να σας ενημερώσω ότι είναι δήμαρχος Κορίνθου και μάλιστα, αυτήν τη στιγμή που μιλάμε, διανύει την τρίτη του θητεία στο αξίωμα! Δεν ξέρω τι ακριβώς του «βρίσκουν» οι πολίτες-ψηφοφόροι και του εμπιστεύονται το… πόστο (προφανώς θα «θαμπώθηκαν» από το βιογραφικό του), αλλά εγώ που είχα την τύχη να «πέσω επάνω» του, ε, μία… πνευματικότητα την πήρα!

Ο (κύριος) Πνευματικός, που λέτε, παραβρέθηκε σε μία εκδήλωση που οργάνωσε ο Σύλλογος Γονέων Κορίνθου με αφορμή τη Θεματική Εβδομάδα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης σε ζητήματα Διατροφής, Εθισμού-Εξαρτήσεων και Έμφυλων Ταυτοτήτων που διοργανώνει το υπουργείο Παιδείας στα Γυμνάσια της χώρας. Η αφορμή; Μα, φυσικά η ενότητα με τις Έμφυλες Ταυτότητες! Τι θα μας πουν, αναρωτιούνται οι γονείς. Ότι το φύλο είναι κοινωνικό; Ότι είναι εντάξει τ’ αγόρια να φορούν τακούνια; Ότι θέλουν να κάνουν τα παιδιά μας πούστηδες κι ανώμαλους; Μέγας ο προβληματισμός και ο φόβος διάχυτος!

Στην αίθουσα (μισοάδεια-μισογεμάτη), καθηγητές με στιλ… Αρτέμη Μάτσα, καθηγήτριες με κότσο, ιερείς, φοιτητές θεολογικών σχολών, μαθητές, κάτι με ξυρισμένα κεφάλια… καταλαβαίνετε! Με φόντο όλους αυτούς, ο δήμαρχος Κορίνθου έχει στηθεί μπροστά στο μικρόφωνο και καταθέτει την άποψή του! Ή μάλλον το… έπος του! Σας τον παραδίδω αυτολεξεί:

Ένα σχόλιο περί δημοκρατίας (καλά ξεκινάμε). Έχω την άποψη, εμείς που ασχολούμαστε με τα κοινά, πρέπει να εκφράζουμε τις πλειοψηφίες (καινούρια θεωρία αυτή). Και βεβαίως οι μειοψηφίες να γίνονται σεβαστές οι απόψεις τους, να αγωνιζόμαστε να ακούγονται οι απόψεις, αλλά και αυτοί έχουν υποχρέωση, να ακούνε τη πλειοψηφία, να σέβονται την πλειοψηφία, όπως σεβόμαστε εμείς τη γνώμη τους (λεπτομέρεια: τη «μειοψηφία» δεν την άφησαν να παραβρεθεί στην εκδήλωση για να «ακούσουν τη γνώμη» της). Εγώ θα αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις απέναντι σε αυτούς που θέλουν να στιγματίζουν κάποιες μειοψηφίες της κοινωνίας… δεν μιλάω για συγκεκριμένες (γιατί άραγε;), για όλες τις μειοψηφίες της κοινωνίας που θέλουνε να τους βάλουνε στο περιθώριο, αλλά και αυτοί πρέπει να κατανοήσουν ότι θα πρέπει να σέβονται κι όλους εμάς που έχουμε μία διαφορετική άποψη, που εκφράζεται από τη συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων (νά και η… δημοσκόπηση).

Είμαστε σήμερα εδώ για μία εκδήλωση με διακεκριμένους καθηγητές (αγνώστων λοιπών στοιχείων) οι οποίοι θα πουν την άποψη (σχήμα λόγου να υποθέσω), την επιστημονική, αλλά αν θέλετε, θα υπάρξει και η διάσταση η θρησκευτική (από… τρισδιάστατη κάτι;). Είμαστε σε ένα κράτος, που το Σύνταγμά του, στα πρώτα του άρθρα διατυπώνει, ότι οι Έλληνες είναι χριστιανοί ορθόδοξοι (ακριβώς όχι έτσι, αλλά ας μην κολλάμε σε λεπτομέρειες)… Εγώ προσωπικά αν είχα παιδί που ήταν 12 με 15 και πήγαινε στο Γυμνάσιο, απέναντι σε μία απόφαση που έλεγε ότι θα πρέπει υποχρεωτικά και θα έχει απουσίες να πάρει αν δεν πάει (ολίγον… μπουρδούκλωμα αλλά οκέι, συνεχίζουμε), να πάει να κάνει μαθήματα… για το περιβάλλον, ναι, για τις εξαρτησιογόνες ουσίες ναι, για κάτι όμως που εγώ ως γονιός έχω μία άλλη άποψη, δεν θα επέτρεπα να πάει (καθότι και… πνευματικός!).

Δεν πρέπει να ξεχνούν όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται, καλώς κάνουν και διαμαρτύρονται (μεγαλοψυχία!), ένα παιδί που είναι ανήλικο, είναι υπό κηδεμονία, του γονέα του, ή κάποιου άλλου κηδεμόνα. Έχει το δικαίωμα ο κηδεμόνας να έχει άποψη το τι παιδί θέλει να μεγαλώσει (με Survivor ή με The Voice Junior, ας πούμε). Δεν μπορώ να κατανοήσω κάποιες αντιδράσεις (το «γυρίζουμε» τώρα) και θα είμαι πάντα απέναντι εγώ. Με σεβασμό αλλά απέναντι. Και να ξεκαθαρίσουμε γιατί πιστεύω ότι κάποια στιγμή πρέπει να ακουστεί η πλειοψηφούσα άποψη της κοινωνίας (και επιτέλους, να σταματήσει πια αυτή η αναρχοαριστερή κηδεμονία).

Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα κάνοντας τον σταυρό μου όταν πήγαινα στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο (εγώ, δήμαρχε, συνεχίζω να τον κάνω και τώρα που σε ακούω). Και το έκανα γιατί έτσι μου έλεγαν οι γονείς μου, και δεν μετάνιωσα ποτέ γι αυτό (εκτός θέματος μήπως;). Γιατί να στιγματιστούν λοιπόν κάποιοι γονείς που είναι η πλειοψηφία (άντε πάλι) και κάνουν το ίδιο σήμερα, είναι επιλογής τους, το θέλουν. Θέλουν τα παιδιά τους να μεγαλώσουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον, χριστιανικό, ορθόδοξο, χριστιανικό (και γιατί δεν τα πάνε στα μοναστήρια;).

Είμαι απ’ αυτούς που πιστεύω (ξανά-μανά) ότι θα πρέπει να τιμούμε αυτούς που αγωνιστήκαν (όπαααα… αυτό είναι από άλλο επεισόδιο), έκαναν κάτι για να είναι σήμερα η Ελλάδα κράτος (τι να σου πω… κρατάρα!), να είναι όρθια, να είναι εδώ (κλαίωωωω) και να τιμούμε αυτούς που αγωνίστηκαν (δις) και σε εθνικές επετείους να παρελάζουμε (ρίξε τώρα που γυρίζει). Τιμώντας αυτούς (τρις) και αναδεικνύοντας κομμάτια ηρωικά της ιστορίας μας. Με αυτόν τον τρόπο, με την παρέλαση (πρωτότυπα πράγματα). Κάποιοι έχουν άλλη άποψη. Σεβαστή αλλά (άσε, το εμπεδώσαμε. Είναι η μειοψηφούσα άποψη!).

Πίστευα ότι ένα μεγάλο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ (είπα και ’ γω, θα το πει, δεν θα το πει), για να μιλήσουμε και ξεκάθαρα πολιτικά (διότι μέχρι τώρα μόνο ελληνορθόδοξα και πατριωτικά), που δέχτηκε στις εκλογές ένα μεγάλο ρεύμα Ελλήνων, που τους ψ η φ ί σ α Μ Ε, κάποια στιγμή θα αναθεωρούσε και κάποιες απόψεις (μωρέ, αν ήταν για «κάποιες» ντεφ’ να γίνει). Κατανοώ ότι παλαιότερα, στην αγωνία τους να βρουν το μαγικό 3% (αχ, να ήξερες πόσο το νοσταλγώ) είχανε αγκαλιάσει και μειοψηφικά ρεύματα της κοινωνίας. Και δικαίωμά τους είναι και να συνεχίσουν (λες;), αλλά σήμερα τους αγκάλιασε ο Ελληνικός λαός (αγάπη μόνο), τους έκανε κυβέρνηση. Θεωρώ ότι δεν θα πρέπει να βάλουν στο επίκεντρο της πολιτικής τους (ποιο;) και να είναι μάλιστα και αιχμηροί σε απόψεις που εκφράζουν δημόσιο (για τον σεβασμό και την ανεκτικότητα που λέγαμε), εναντίον τις συντριπτικής πλειοψηφίας αυτών που τους ψήφισαν και έχουν μία διαφορετική άποψη. Κάνουν κακό στο ίδιο τους το κόμμα, που έχει ένα σημαντικό ρόλο σήμερα στη χώρα, να την βγάλει από τη κρίση (νά, μπιμπίκιασα!), να τη βγάλει από τη κρίση με ενότητα (αφού… ψηφίσαΜΕ). Μια ενότητα που πρέπει οι ίδιοι να την… να προσπαθούν καθημερινά, να την προωθούν αυτή την ενότητα. Και όχι μέσα από την υιοθέτηση ως κορυφαίων πολιτικών (εδώ διακρίνω πάθος και ορμή) σήμερα που πρέπει να υπερασπιστούν να είναι τέτοιου είδους εκδηλώσεις (και τώρα διακρίνω… εγκεφαλικό).

Και είδα κάποια στελέχη και από τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι από έξω, με ευπρέπεια βέβαια (να τα λέμε και αυτά), κάναν ένα χειροκρότημα ειρωνικό, εγώ τους ευχαρίστησα για το χειροκρότημα (υπεράνω γαρ), αλλά πρέπει να κατανοήσουν ότι σήμερα ζούμε σε μία κοινωνία που (έλα, πάμε, πες το…) η συντριπτική πλειοψηφία έχει άλλες απόψεις.
Και ο (επικός) επίλογος:

Είναι δικαίωμα των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων να επιλέγουν αυτοί και να λένε σε κάποια πράγματα όχι… το τι παιδιά θέλουν να φέρουνε στη κοινωνία. Το πώς θα διαπαιδαγωγηθούν. Και δεν μπορούνε κάποιοι να θέλουνε να αναιρέσουν αυτό το δικαίωμα από συλλόγους. Αν θέλουμε να επικαλούμεθα την Δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο, θα πρέπει να μάθουμε και να σεβόμαστε (άσε ξέρω… τις πλειοψηφίες!)

Μωρέ, όχι μόνο Έμφυλες! Και «έκφυλες» αν είναι δυνατόν! ΤΩΡΑ!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου