Είμαι πολύ θυμωμένος με τον
κύριο Σιμιτσή. Και το ομολογώ δημόσια. Θυμωμένος και οργισμένος μαζί. Όλα τα
περίμενα από αυτόν, αλλά να φτάσει στο σημείο να υπονομεύσει με τόσο αχρείο και
κακόγουστο τρόπο την τιμητική εκδήλωση που διοργανώνει μία παράταξη του
Δημοτικού Συμβουλίου (συγκεκριμένα την εκδήλωση της Συμπαράταξης Πολιτών για
την Ποιήτρια Χρυσούλα Βακιρτζή), ξεπερνάει κάθε όριο ανοχής και κατανόησης.
Δεν είναι της ώρας να μιλήσω
για το ποιητικό έργο της Βακιρτζή και για το ψυχικό της μεγαλείο. Εξ άλλου όταν
γι αυτό έχουν προηγηθεί οι γνώμες του Οδυσσέα Ελύτη και της Κικής Δημουλά, μόνο
η σιωπή, η περίσκεψη και η ανάγνωση των ποιημάτων της απομένουν. Τίποτε μα
τίποτε άλλο.
Μπορώ όμως να μιλήσω για την
ανήκουστη συμπεριφορά του Δημάρχου. Μπορώ, γιατί βίωσα «από μέσα» όλη την
προετοιμασία της εκδήλωσης. Γιατί έζησα το μεράκι του Γιάννη Κουκιά γι αυτό που
θα παρουσιαστεί στη σκηνή του θεάτρου. Γιατί είδα την προσήλωση, το σεβασμό και το πάθος στις ερμηνείες της Κατερίνας Ηλιάδου και της Έλενας Χωματά. Επειδή χάρηκα και συγκινήθηκα για την
αυθόρμητη και γεμάτη αγάπη συμμετοχή του Τόλη Βουρβουτσιώτη, του Δημήτρη Εμμανουηλίδη, του Βασίλη Κυριλλίδη και της Παρασκευής Φετά. Πιότερο
όμως γιατί παραμένουν άσβεστα μέσα μου τα συναισθήματα που ξεπηδούσαν από την
ίδια την Χρυσούλα στις προσωπικές μας (και τόσο ακριβές) συνομιλίες.
Και λέω, δεν μπορεί. Όλο αυτό
ξεπερνάει πια τα «σύνορα μιας παράταξης». Είναι κάτι παραπάνω από μια
«φιλολογική βραδιά». Από μία «εκδήλωση». Γι αυτό και παρακάλεσε τον Άρη
Βέρρο να ενημερώσει έγκαιρα τον κύριο Σιμιτσή, να του προτείνει να μην βάλει
την ημέρα της εκδήλωσης συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου (γεγονός που θα
επέτρεπε και στους δημοτικούς συμβούλους να τιμήσουν με την παρουσία τους την
Ποιήτρια) και, φυσικά, να καλέσει και τον ίδιο προσωπικά σε αυτήν. Και έτσι
έγινε. Ο Δήμαρχος αποδέχθηκε την πρόταση και όλα είχαν πάρει τον (φυσιολογικό
τους) δρόμο. Ή έτσι νόμιζα…
Και ξαφνικά, την Τετάρτη το
βράδυ, «σκάει» η είδηση της εκδήλωσης του Δήμου Καβάλας με τίτλο: Ημέρα Τοπικής
Αυτοδιοίκησης, η οποία (ω του θαύματος), έχει την ίδια ημερομηνία με αυτή της Συμπαράταξης
Πολιτών και με χρονική απόσταση μόλις μίας ώρα. Το βέβαιο είναι ότι δεν
συμπίπτουν οι χώροι. Σε αυτό ο κύριος Σιμιτσής υπήρξε γαλαντόμος και τυπικός!
Και τώρα μένω να αναρωτιέμαι.
Πόσο πιο θλιβερός μπορεί να γίνει ένας Δήμαρχος; Πόσο μικροπρεπής και
εκδικητικός; Αυτός, ό κάποτε ευαίσθητος και δημοκράτης. Ο κάποτε… άλλος (;).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου