ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΥΠΟΥ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ (ΝΔ)

Ποιος νοήμων πολίτης και αντικειμενικός σχολιαστής, θα μπορούσε να παρακολουθήσει καλοπροαίρετα τους επικοινωνιακούς τακτικισμούς του γραφείου τύπου της Νέας Δημοκρατίας, όταν αυτοί εκπέμπουν καθημερινά ισχυρότατες δόσεις λαϊκισμού και πολιτικής ελαφρότητας; Και ποιος «ευπρεπής αστός» και φιλελεύθερος θα μπορούσε να ταυτιστεί με τις «μονταρισμένες αλήθειες» του Κεδίκογλου, όταν αυτές μετέρχονται κάθε έννοιας ευθύνης και σοβαρότητας;

Το τελευταίο διάστημα, τα «κτυπήματα» είναι απανωτά. Άλλοτε ως παράγωγα αφέλειας και άλλοτε ως αναπόσπαστο μέρος μιας μεθοδολογίας, ευθέως ανάλογης με το προπαγανδιστικό ήθος του Γκαίμπελς. Τηρουμένων των αναλογιών, οι διάφοροι Χρύσανθοι και Φαήλοι, καλούνται να μεταφέρουν στον «καθ’ ημάς τρόπο», όλα εκείνα τα στοιχεία που ανέδειξαν τον Γερμανό «διαμορφωτή γνώμης» σε μετρ του είδους.

Είναι φανερό ότι η επικοινωνιακή πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, ελάχιστα στηρίζει στο «έχοντα νου και κρίση» κοινό. Θα τολμούσα να πω ότι, πιθανόν να μην την ενδιαφέρει και καθόλου το «είδος». Με τα δημοσκοπικά ποσοστά της στους νέους, στις παραγωγικές ηλικίες και στους ψηφοφόρους που τοποθετούνται στις ανώτερες μορφωτικές βαθμίδες, να οριοθετούνται ανάμεσα στο 13 με 15 τοις εκατό, λογικό είναι να «ρίχνει» όλο το βάρος των «επιχειρημάτων» της, προς συγκράτηση και χειραγώγηση της κρίσιμης εκλογικής μάζας των 60 plus. Άλλως και του «τροφοδότη μηχανισμού» της. Και ως γνωστόν, οι «απόμαχοι» παραμένουν οι πλέον ευάλωτοι στο φόβο, στα εκβιαστικά διλλήματα και στα συμπτώματα... αλτσχάιμερ.

Σε κάθε περίπτωση, η στόχευση της Νέας Δημοκρατίας είναι υπέρ το δέον αποτελεσματική. Βοηθούμενη δε (θα πρόσθετα σκανδαλωδώς) απ’ όλο το εργολαβομιντιακό φάσμα, έχει καταφέρει να επιβάλει τους δικούς της όρους στην πολιτική αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, και να «παίζει το ντέρμπι», μονίμως στην… έδρα της. «Αγωνιστικά» αυτό σημαίνει ότι ο Σαμαράς κρατάει με πείσμα και επιμονή την «φανέλα με το 9», αφήνοντας τον Τσίπρα να δοκιμάζει καθημερινά καινούρια αμυντικά συστήματα. Και στην τελική, καμία (μα καμία) σημασία δεν έχει αν τα «μπακ» του Σκουρλέτη ανταποκρίνονται επάξια στο ρόλο τους και εφαρμόζουν επακριβώς όλους τους κανόνες του ευ αγωνίζεσθε. Αγώνες και αγώνες έχουν χαθεί στο «τσαφ» και στην «λεπτομέρεια». Είτε από πέτσινα πέναλτι είτε από γκολ οφσάιντ.

Με «δεδομένα παράγκας», η επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας θεωρείται απολύτως σίγουρη. Εξ άλλου, οι ιστορικές της καταβολές και εμπειρίες (σχολείο μέγα το μετεμφυλιακό κράτος), της δίνουν τεράστιο πλεονέκτημα στην αντιμετώπιση μιας κριτικής που γίνεται με όρους ιδεών και πολιτισμού. Αφήστε που το γήπεδο είναι στρωμένο με… λάσπη.