Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, του Νεοναζισμού και του Νεοφασισμού.

Η ορθοδοξία τότες ήτανε σαν και κείνη τη μάνα τη βασανισμένη, που την πονάνε τα παιδιά της πιότερο, παρά σαν είναι καλοπερασμένη. Αγάπη αληθινή είναι μονάχα κείνη πούνε πονεμένη αγάπη, απάνου σε τέτοιαν αγάπη θεμέλιωσε ο Χριστός τη γλυκιά την πίστη του...

                                                     Φώτης Κόντογλου

Καιρό τώρα, στον διαδικτυακό τόπο του Facebook, δραστηριοποιείται μία ομάδα ενεργών και «υποψιασμένων» πολιτών με την επωνυμία Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, του Νεοναζισμού και του Νεοφασισμού. Με απόψεις και προβληματισμούς που «σπάνε» την σιωπή του «ποιμνίου», οι συμμετέχοντες στην πολυπληθή (και εντόνως… κινηματική) ομάδα, ανοίγουν έναν συνεχή και ενδιαφέροντα διάλογο ανάμεσα στους Χριστιανούς, με επίκεντρο την αντίθεση τους στα καθημερινά κρούσματα εκφασισμού της κοινωνίας και πάντα υπό το πρίσμα μιας θεολογικής κατάδειξης του φαινομένου. Τόλμημα μέγα, με «ειδικό βάρος» και σημαίνουσες προεκτάσεις. Ειδικά στις μέρες μας που ο «κοινός μας βίος» δοκιμάζεται συνεχώς και ποικιλοτρόπως.

Αποφεύγοντας με σαφήνεια (και «αγαπητική αυστηρότητα») την «ιδεολογιοποίηση» των απόψεων της, η ομάδα «αυτοπροσδιορίζεται» ως «πρωτοβουλία αντίστασης»  στη χυδαία πολιτική εκμετάλλευση της Χριστιανικής πίστης και της Ορθόδοξης παράδοσης. Η συστηματική διαστρέβλωση του χριστιανικού νοήματος, η «εμπορευματοποίηση» της Αγάπης, ο «φυλετικός τεμαχισμός» της Αδελφοσύνης, ακόμη, ακόμη και αυτή η χυδαία εκμετάλλευση του πατριωτικού αισθήματος, γίνονται οι αιτίες και οι αφορμές για έναν «διάλογο αληθείας». Για μία «σύναξη» ανεξάρτητων σκέψεων και πολιτικών πράξεων.

Χρονικά, η εν λόγω ομάδα, έρχεται να συμπράξει (θα έλεγα και να συμπαρασταθεί) στις  δημόσιες αντιδράσεις των (δυστυχώς) ολίγων ιεραρχών της Ορθόδοξης  Εκκλησίας, που με ξεχωριστή γενναιότητα εναντιώθηκαν κατά καιρούς στις εγχώριες «πολιτικές συμμορίες» του νεοναζιστικού τόξου. Ως «κοσμική συνέχεια» αυτών των φωτισμένων Μητροπολιτών (όπως ο Σιατίστης Παύλος, ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ο Ναυπάκτου Ιερόθεος, ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος), τα μέλη της ομάδας, προβάλουν με θαυμαστή νηφαλιότητα, ιστορική θεμελίωση, θεολογική επάρκεια και πολιτική εντιμότητα, τα δικά τους επιχειρήματα απέναντι στο φανατισμό και την μισαλλοδοξία. Έργο, ούτως ή άλλως δύσκολο, που εκ της «φύσεως» του και σε συνθήκες παρατεταμένης πνευματικής σήψης και παρακμής, αποκτά διαστάσεις «κηρύγματος» δημοκρατίας και αλληλοσεβασμού.

Με το «αιχμηρό» και καθ’ όλα ανατρεπτικό Η Αγάπη Έξω Βάλλει Τον Φόβο, τα μέλη της ομάδας, μας προσκαλούν σε ένα κοινό μέτωπο «αγιότητας». Σε μία Χριστιανική Επανάσταση, που θα έλεγε και ο αείμνηστος Νίκος Ψαρουδάκης.