ΛΙΟΓΚΑΣ Ο... ΕΛΛΗΝΟΦΡΩΝ

Όσοι, λίγο–πολύ, διατηρείτε μία επαφή με το διαδίκτυο –και ιδιαίτερα με τους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, όλο και κάποια στιγμή θα έχετε «πέσει» επάνω σε έναν πολύ «ξεχωριστό» κατάλογο, στο περιεχόμενο του οποίου καταγράφεται μια μεγάλη σειρά από τα… μοναδικά προτερήματα της ελληνικής φυλής! Πρόκειται για μία ιδιότυπη «λίστα φυλετικών αρετών» από την οποία «οπλίζονται» θεωρητικώς (και μυθολογικώς) οι καθ’ ημάς αντάβαλοι, ούτως ώστε να μπορούν να την «βγαίνουν» στους ξενέρωτους κουτόφραγκους που (άκουσον–άκουσον), τολμούν να αμφισβητούν την «ποικιλία της ανωτερότητάς» μας! Και παράλληλα; Να «ταπώνουν» και όλους εκείνους τους ανθέλληνες (εγχώριους και μη) που πάνε να υπονομεύσουν την «προαιώνια υπεροχή» μας με διάφορους διεθνισμούς.

Είναι ένας κατάλογος που, ένεκα του «ευρύχωρου» της νεοελληνικής βλακείας, βρίσκεται σε συνεχή διεύρυνση, γεγονός που δίνει τη «δυνατότητα έκφρασης» στον κάθε σαλταρισμένο ιθαγενή να καλύπτει, δια της συμπληρώσεώς του, την ατομική του μετριότητα με «θεωρίες μεγαλείου» και μαγκιές εκ του ασφαλούς. Και κάπως έτσι, φτάσαμε σήμερα να «μετράμε» πάνω από εβδομήντα μπουρδολογήματα «εθνικής ισχύς και περηφάνιας» με προοπτική –ένεκα και του προχωρημένου της αμπνταλοσύνης μας– να τα… εκατοστίσουμε λίαν συντόμως!

Τώρα βέβαια, θα έχετε απόλυτο δίκαιο αν αρχίστε να αναρωτιέστε για ποιον λόγο επαναφέρω στη θλιβερή μας πραγματικότητα ένα γεγονός που έχει κάνει ήδη τον «επικοινωνιακό του κύκλο» και που το μόνο που καταφέρνει, πια, είναι να μας υπενθυμίζει το ανίκητον της ημιμάθειας και της εθνικοπατριωτικής καφρίλας. Ε, λοιπόν δε θα το πιστέψετε, αλλά ο λόγος είναι ο… Βασίλης Λιόγκας! Στο δικό του «τοίχο» είδα προχθές αναρτημένο τον περίφημο κατάλογο και, όσο να ‘ναι, μια τόση δα… κρυάδα, την πήρα! Ο Βασίλης ελληναράς! Πού να το πεις και πού να το ‘μολογήσεις!

Γιατί, εντάξει. Άλλο πράγμα να συνυπάρχεις με τις «πολιτικές του ατασθαλίες» (μέχρι και να τις «καταπιείς δηλαδή) και εντελώς άλλο να βλέπεις έναν αριστερό της «κουμμουνιστικής συνιστώσας» να περιφέρει τα κοινωνικά και ιδεολογικά του σαρκία μέσα σε γραφικές (και άκρως εθνικολαϊκιστικές) ατάκες του στυλ: όταν εμείς φτιάχναμε τον Παρθενώνα, οι άλλοι κοιμόνταν στα δέντρα ή και με το όταν εμείς είχαμε υφασμάτινα λουριά οι άλλοι ακόμη έλκονταν από τα τομάρια των λύκων…

Δεν έχει, νομίζω, νόημα να αντιγράψω τα όσα κουλά και απίθανα περιέχονται στο εν λόγω πόνημα. Και μόνον το εντελώς ανυπόστατο ότι όλοι μας ενωνόμασταν κάτω από τη φλόγα των Ολυμπιακών, στέλνοντας  μήνυμα ενότητας και ειρήνης, αρκεί για να περιγράψει κανείς την πολιτική αμηχανία και σαστιμάρα που καιρό τώρα τον διακατέχει. Γι’ αυτό και ένα μόνον θα πω: Κρίμα. Πολύ κρίμα!

Υ.Γ.:

Ξεχωριστό παραπολιτικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα Like που έσπευσαν να «χτυπήσουν» κάτω από την ανάρτηση οι διάφοροι φίλοι του Βασίλη Λιόγκα. Κι αν μικρή έκπληξη πια αποτελούν οι συμπάθειες από το περιβάλλον του δημάρχου (γιατί άραγε;), οι άλλες όμως από τη μεριά της ΔΗΜΑΡ, είναι ό,τι το… καλυτερότερο! Να υποθέσω ότι πρόκειται για τη συνέχεια του φλέρτ που ξεκίνησε πριν από λίγο καιρό από σχόλιο πρωτοκλασάτου στελέχους της που «ήθελε» τον Λιόγκα υποψήφιο δήμαρχο με τη ΔΗΜΑΡ; Γιατί, πώς αλλιώς να ερμηνεύσω την ταύτιση της Ανανεωτικής Αριστεράς με όλον αυτόν τον μεγαλοϊδεατισμό που εκπέμπει ο… ελληνοσκεπτικισμός της εν λόγω λίστας. Αλλά, τι λέω… Μπροστά στην κομματική και πολιτική επιβίωση, ποιος νοιάζεται για αρχές και αξίες. Η δουλειά να γίνεται…