Ε ΝΑΙ, ΤΣΑΝΑΚΑ!

Για περιμένετε, γιατί θα λαλήσουμε στο τέλος. Τώρα δηλαδή τίθεται θέμα επιλογής υποψηφίου δημάρχου ανάμεσα στην Τσανάκα, τον Κλειτσιώτη και τον Αντωνιάδη; Τόσο στούρνοι είναι εκεί στην τοπική Νέα Δημοκρατία που κάθονται κοτζαμάν (πολιτικοί) μαντράχαλοι και κάνουν δημοσκόπηση για το ποιος ή ποια θα είναι επικεφαλής του κόμματός τους στις Δημοτικές Εκλογές; Είναι με τα καλά τους; Δε βλέπουν τι ειρωνεία (και γιούχα) πέφτει στο διαδίκτυο κάτω από την είδηση ότι ο βουλευτάκος της το «πάει» για δήμαρχος; Δεν έτυχε να προσέξουν ποτέ πως όταν πάει να ανοίξει το έρμο του το στοματάκι ο Αντωνιάδης γελάει και το παρδαλό κατσίκι; Ακόμη προβληματίζονται;

Ε ναι, αν δεν το έχουν αντιληφθεί, να προστρέξω: Τσανάκα και χωρίς δεύτερη σκέψη και κουβέντα. Και μεταξύ μας; Τιμή τούς κάνει η Δήμητρα και απορώ για την υπομονή της που, αντί να τους βροντήξει την πόρτα και να τους στείλει τα χαιρετίσματά της, κάθεται και ανέχεται τα «αδειάσματα» και τους παραγοντισμούς του κάθε μέτριου και πικραμένου. Αναφανδόν με τη γιατρό λοιπόν και ας υπολογίσουν από τώρα την ψήφο μου στο αναμενόμενο γκάλοπ.

Οι λόγοι, πολλοί…

Πρώτα απ’ όλα, η Τσανάκα είναι μια «μεγάλη αλήθεια». Καμία προσποίηση στις συναναστροφές της, κανένας θεατρινισμός, κανένα «δήθεν». Ατόφια, λαϊκή, αυθόρμητη και «έξω καρδιά». Ούτε υφάκι, ούτε σαλτανάτια, ούτε μαμουνιές. Γήινη, λιτή και προσγειωμένη. Κι αν το κριτήριο για να συμπαθήσεις και να αγαπήσεις έναν άνθρωπο είναι η διάθεση που σου «φτιάχνει» ώστε να καθίσεις μαζί του και να πιεις ένα κρασί, με τη Δήμητρα ανοίγω μπουκάλια! Μάλαμα και ψυχούλα μαζί…

Δεύτερον, στο πολιτικό σκέλος της προσωπικότητάς της, η Τσανάκα αποδεικνύει με τους τρόπους και τις συμπεριφορές της ότι είναι ένα βαθύτατα δημοκρατικό, τίμιο και μετρημένο άτομο. Κι αυτή η διάσταση του χαρακτήρα της αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία (συμβολική και ουσιαστική), αν αναλογισθούμε ότι ο κομματικός της χώρος ελάχιστα «επενδύει» σε αυτές τις τρεις (προαπαιτούμενες για κάθε αιρετό) αρετές. Μην πω ότι τις έχει και στο… πέταμα.

Δε χρειάζεται να πάμε μακριά για να διαπιστώσουμε αυτά της τα προτερήματα. Δείτε μόνον πόσο κόσμια και δεοντολογικά αντέδρασε στα όσα άθλια και απροκάλυπτα μηχανεύτηκε εις βάρος της ο κενολόγος (τώρα και… πονηρούλης) Κλειτσιώτης, αλλά και στη μέχρι τώρα «κάλυψη» που του παρέχει «ανεπίσημα» η ΝΟΔΕ Καβάλας, για να καταλάβατε πόσο σεμνά, αγνά και ειλικρινά αντιλαμβάνεται η ίδια τις εσωκομματικές λειτουργίες.

Και τρίτον, η Δήμητρα είναι ένας ανοιχτός, ελεύθερος και ανιδιοτελής άνθρωπος. Κι αν θέλετε, με τα δικά μου «ιδεολογικά μέτρα», κάλλιστα θα μπορούσε να ανήκει και στην Αριστερά! Το ότι με βάση αυτά που βλέπει και με αυτά που έχει υποστεί, επιλέγει ακόμη να βρίσκεται στη Σαμαρική Δεξιά, με προδιαθέτει για το ένα και μοναδικό αρνητικό που μπορώ να της προσάψω: την τάση της να ανέχεται, να συμβιβάζεται και να υποχωρεί.

Το μέχρι πότε, καλείται να το απαντήσει η ίδια. Έτσι κι αλλιώς, θα τις δοθούν αρκετές αφορμές…